بخش مهمی از طبقه سیاسی کرد، روشنفکران وطن پرست کرد، احزاب و سازمان های کردستان. به دلیل تنگ نظری، نداشتن بینش، ذهنیت پوپولیستی و نداشتن دیدگاه روشن در مورد پ.ک.ک، دو موضوعی که امروز در مقاله من مطرح خواهد شد را نادیده می گیرند یا به صورت مماس پیش می روند، آن را به آن نمی رسانند. یا آن را عمداً به سطح عمومی نمی آورند. اما زمان این دو موضوع فرا رسیده و رفته است.این دو موضوع سوزان و ویرانگر شده است. بنابراین، این دو موضوع باید به شعارهای اصلی تبدیل شود، در ذهنمان حک شود، در برنامه هایمان با حروف بزرگ گلدوزی شود، روی دیوارها نوشته شود، پوستر ساخته شود، در مقالات پوشش داده شود، در شبکه های اجتماعی مدام مورد بحث و بررسی قرار گیرد و موضوعات سمینارها و کنفرانس ها باشد.

پ‌ک‌ک سیاست‌هایی را در راستای منافع دولت‌های استعمارگر برای حذف فیزیکی و انحلال جنبش ملی کردستان، احزاب و سازمان‌های کردستان و کردها علیه کردها و کردستان اجرا می‌کند.

این علیه دولت فدرال کردستان است، می خواهد آن را نابود کند و نابود کند. او مخالف تشکیل دولت کردستان است. از این رو قصد خود را با گفتن «دولت کردستان را دور انداختیم» و «دولت ملی کرد ارتجاعی است و ضروری نیست» آشکار کرد. با مخالفت با همه پرسی استقلال در ایالت فدرال کردستان و متحد شدن با نیروهایی که آغازگر اشغال کرکوک توسط استعمارگران و دولت مرکزی عراق بودند، دشمنی پ.ک.ک با کردها به طور کامل آشکار شده است.

پ.ک.ک برخلاف ارزش های ملی کرد است.

خلاف فرهنگ کردی است.

مخالف آموزش ملی کردی است. این یک آموزش ایدئولوژیک آپوئیست را متصور است.

کردستان مخالف جنبش های مقاومت ملی و به طور کلی تاریخ مردم کرد گذشته است. آپوئیست ایدئولوژیک می خواهد مانند کمالیست ها و استالینیست ها یک چشم انداز تاریخی، یک نگاه ایدئولوژیک و غیرواقعی به تاریخ ایجاد کند.

پ.ک.ک  می خواهد کردها را به عنوان یک مردم متلاشی و از بین ببرد. یکی از ملموس ترین شواهد آن این است که کوچکترین و مهم ترین واحد اجتماعی تشکیل دهنده ملت، خانواده را مرتجع می داند و می خواهد آن را از هم بپاشد و از بین ببرد.

در صورت دولتی شدن کردها می خواهند مردم کرد و کردستان را مانند واقعیت کره شمالی و کره جنوبی تجزیه کنند.

پ ک ک نمی خواهد حاکمیت و هژمونی مردم کرد را در کردستان برقرار کند. (پ‌ک‌ک)، رهبر (اوجالان)، ایدئولوژی (آپوئیسم+کمالیسم+استالینیسم+هیتلریسم ترکیبی) می‌خواهد دیکتاتوری، هژمونی استبدادی و سلطه خود را برقرار کند. در این مرحله، دیکتاتوری که در شمال سوریه به همراه حزب بعث سوریه که مردم ما را سرکوب می کند، برقرار و حفظ شده است، یکی از شاخص های آن است.

کردها و جوانان کردستان نباید به خاطر این دیکتاتوری در خطر مجازات های سنگین و مرگ، شکنجه و رنج باشند. آنها نباید برای این دیکتاتوری بجنگند.

پ ک ک به عنوان یک سازمان مسلح، تروریستی، غیرقانونی، با روشی مناسب برای ساختار خود کار نمی کند و کار نمی کند. این سازمان که مانند یک سازمان غیرمسلح و قانونی عمل می کند، از کردها و جوانان کردستان مراقبت می کند و روستاها و دهقانانی را که از آن حمایت می کنند، توصیف می کند. کردها در حال تغذیه دولت هستند. باعث می شود کردها با خشونت برخورد کنند، آسیب ببینند، و بمیرند.

یکی از راهبردهایی که دولت ترکیه علیه جنبش ملی کردستان دنبال می‌کند، تحریک پیش از موعد جنبش‌های مقاومت ملی کرد، رمزگشایی از پیشگامان و شرکت‌کنندگان در این جنبش و انجام کارهای ضروری پس از آن است. کاری که آنها انجام می دهند این است که قتل عام می کنند، رهبران و کادرهای رهبری جنبش های مقاومت را اعدام می کنند، جمعیت کردستان را تغییر می دهند، شرایط را برای جنبش مهاجرت دسته جمعی ایجاد می کنند.

پ.ک.ک از همان لحظه تشکیل و ظهور توسط نیروهای عمیق، همین استراتژی را ادامه داد. اگرچه این یک جنبش غیرقانونی، مسلحانه و تروریستی بود، اما به عنوان یک جنبش قانونی و سیاسی عمل می کرد. الان هم به همین منوال ادامه دارد. او با این سبک عمل از روستاییان حامی او و روستاهایی که آشکارا در نشریاتش به آنها سر می زد رمزگشایی کرده و دارد.

اگرچه عضویت در پ‌ک‌ک مجازات بزرگی را به دنبال دارد، اما او به راحتی حامیان خود را در چشم دولت افشا می‌کند. آنها را به سمت اقدامات تروریستی آشکار سوق می دهد. آن افراد بازداشت می شوند، شکنجه می شوند، کسانی که نمی میرند محاکمه می شوند و به شدت مجازات می شوند.

کسانی که به عنوان چریک در PKK با اسلحه بازی می کنند توسط دولت بسیار شناخته شده هستند. زیرا لیست این چریک ها توسط پ.ک.ک به دولت داده می شود. شکار آسان این جوانان کردستانی توسط دولت شرایط را برای قربانی شدن آنها فراهم می کند.

به محض اینکه جوانان کردستان در دسترس قرار می گیرند، به دنبال کارهای غیر ضروری تعقیب می شوند. تعداد کسانی که برای «آزادی اوجالان» محاکمه و به مجازات‌های سنگین محکوم شدند باید هزاران نفر بیان شود. تعداد جوانانی که برای سوزاندن اوجالان متقاعد شدند و به سوی خودکشی سوق داده شدند، مشخص نیست.

به بیان واضح‌تر، پ‌ک‌ک می‌گوید: «ما اینجا هستیم، بیا ما را بگیر و مجازات‌های سنگینی به ما بده، بیا ما را بکش».

با وجود اینکه پ.ک.ک به دلیل موقعیتش در وضعیت مشابهی قرار دارد، پ.ک.ک بی توجه است و افشای حامیان خود را وسیله ای برای حفظ استراتژی خود می داند. بنابراین با ابزاری کردن مردم خرج و تخریب می کند.

همه کردها بویژه جوانان کردستان باید بدانند که این نگرش پ ک ک یک رفتار عادی نیست. ما با یک جنبش خارق‌العاده پ‌ک‌ک روبرو هستیم که کردها را نابود می‌کند و به آنها آسیب می‌رساند.

جوانان کرد باید این واقعیت را ببینند و عمل کنند و از پ ک ک حمایت نکنند.