کمتر از یک ماه از اعلان آتش بس تجاوز رژیم صهیونیستی علیه ایران، گروه تجزیه طلب و تروریستی پژاک که حدود دو سال از آخرین فعالیت تروریستی آن علیه ایران می گذشت بار دیگر با انجام چند عملیات در مناطق مرزی ایران و شهادت تعدادی از مرزبانان ایرانی وارد صحنه شد. پرسشی که مطرح می شود این است که چرا پژاک پس از یک وقفه دو ساله، بار دیگر دست به عملیات مسلحانه علیه ایران زده است؟
پس از حملات نظامی سهمگین نیروهای مسلح ایران علیه مواضع گروه های تروریست و تجزیه طلب کرد ایرانی مستقر در اقلیم کردستان عراق در مهر ماه ۱۴۰۱ که پایگاه‌های تعدادی از گروهک های کردی در کوی‌سنجق، آلتون کوپری و زرگویز در اقلیم کردستان مورد هدف قرار گرفت، توافق‌نامه امنیتی تهران-بغداد در اسفند ۱۴۰۱ میان ایران و عراق امضا شد. خلع سلاح گروهک های تجزیه طلب کرد مستقر در اقلیم و انتقال نیروهای آنها به کمپ و دور کردن آنان از مرزهای شمال غرب ایران، از بندهای این توافق‌نامه امنیتی بوده است.
نتیجه حملات ایران و بندهای این توافق نامه، کاهش چشمگیر عملیات تروریستی این گروه ها بوده است. به گونه ای که از مرداد ۱۴۰۲ تا مرداد ۱۴۰۴ تقریبا شاهد صفر شدن عملیات تروریستی گروه های کردی علیه ایران بودیم.
با این حال همانگونه که گفته شد از ۳۰ تیر امسال، گروهک تروریستی پژاک، پس از دو سال وقفه، نخستین عملیات تروریستی خود را رقم زد. پژاک در مدت پنج روز، سه حمله مسلحانه علیه نیروهای مرزبانی ایران در استان های کردستان و آذربایجان غربی انجام داد که ماحصل آن شهادت چهار مرزبان ایرانی بوده است.
در بررسی طرف های اثرگذار و دارای منفعت از فعالیت های تروریستی گروهک های تروریستی علیه ایران، رژیم صهیونیستی یک طرف اصلی و صاحب نفع است. اسرائیل اخیرا یک تهاجم ۱۲ روزه با ایران را پشت سر گذاشت. این تجاوز با آنکه ضربات سنگین به کشور وارد کرد، لیکن هدف اصلی آن از جمله تغییر نظام سیاسی در ایران نتوانست محقق شود. ایران برای اسرائیل همچنان یک خطر جدی و بالقوه است. بنابراین یک جنگ ترکیبی پیچیده که بخشی از آن حمایت از گروه های تروریستی برای مشغول نگاه داشتن ایران و ضربه زدن به آن است می تواند به عنوان یک سیاست رژیم در خصوص مخاصمه با ایران باشد.
حمایت های علنی گروهک های کردی در جنگ ۱۲ روزه از تجاوز اسرائیل به ایران در این موضوع نباید از نظر دور نگه داشته شود. منافع امنیتی رژیم صهیونیستی در ایجاد ناامنی و ناآرامی در ایران است و این گروه ها از جمله پژاک می توانند با حمایت های مالی و لجستیکی رژیم اسرائیل، این منافع را تأمین کنند. نفوذ رژیم صهیونیستی در اقلیم کردستان نیز می تواند به فعال شدن دوباره این گروهک ها پس از دو سال و امکان بخشی تحرک آنها از عمق اقلیم به نواحی مرزی با ایران – علی رغم وجود مفاهمه امنیتی بین ایران و عراق – کمک کند.
از سوی دیگر و پس از اعلان پ ک ک برای زمین گذاشتن سلاح خود، به نظر می رسد پژاک بی میل نباشد تا برای اثبات عدم التزام خود به تصمیم پ ک ک دست به چنین فعالیت های تروریستی پشتیبانی شده ای بزند. امیر کریمی یکی از فرماندهان مشترک پژاک در اواخر اردیبهشت ماه امسال در یک گفتگوی رسانه ای گفته بود که «پژاک نه خود را منحل می‌کند و نه سلاح را زمین می‌گذارد، این تصمیم با شفافیت کامل اعلام می‌شود تا همه پاسخ روشنی دریافت کنند». طبیعتا خلع سلاح و توقف فعالیت پ ک ک باید اثر گذاری خود بر فعالیت های پژاک را حداقل در ابعاد لجستیکی تا حدودی نشان دهد اما اعلان صریح فرمانده پژاک نشان می دهد که پشتیبانی از استمرار فعالیت این گروه، توسط دولت ها یا سرویس های اطلاعاتی و امنیتی و حتی با وجود محدودیت های نسبی ایجاد شده در خاک عراق، مدنظر این گروهک بوده است.
پرسش دیگری که مطرح می شود این است که ادامه فعالیت مسلحانه و تروریستی پژاک علیه ایران تا چه اندازه محتمل است و به چه عواملی بستگی دارد؟ در وهله نخست باید گفت انجام سه عملیات توسط پژاک در یک هفته نشان می دهد که آنچه رخ داده، یک رخداد بدون برنامه ریزی نبوده است. انجام این تعداد عملیات در یک بازه کوتاه چند روزه نشان از هدف گذاری و برنامه ریزی دارد. بنابراین ادامه این عملیات ها در چارچوب ترسیم شده از وضعیت تقابلی رژیم اسرائیل با ایران، پس از پایان جنگ ۱۲ روزه – می تواند مورد انتظار باشد. ممانعت از استمرار احتمالی این عملیات ها نیز باید در ذیل شدت عمل ایران در مقابله با این گروهک در داخل اقلیم کردستان تعریف شود. علاوه بر این، بهره گیری از ابزارهای فشاری که ایران علیه اقلیم می تواند استفاده کند نیز در صورتی که با جدیت و قدرت مورد استفاده قرار بگیرد می تواند به تشدید محدودیت ها علیه این گروهک ها و تحرکات و رفت و آمد آنها در داخل اقلیم کردستان بینجامد.
استفاده از برگ گروه های تروریستی در نقاط مختلف ایران به خصوص در مناطق شمال غربی و جنوب شرقی، می تواند بخشی از ابزارهای جنگ ترکیبی رژیم اسرائیل علیه ایران باشد. بسیار مهم است که این ابزار به برگی سوخته تبدیل شود تا منجر به اشغال بخشی از توان امنیتی و نظامی ایران در آینده و تبدیل آن به یک وضعیت بغرنج و جدی نشود.
منبع: هابیلیان
