انجمن بی‌تاوان: افراد بی شماری با بهانه های منفعت طلبانه پ‌ک‌ک کشته شدند و هرکدام با برچسب تصفیه گر،جاسوس،خائین،مزدور کشته شدند و افراد بی شماری نیز بی خانمان شدند. گذشته پ‌ک‌ک تااکنون همیشه برای کردها و بخصوص در ترکیه چیزی جز رنج و نکبت و بدبختی چیزی به ارمغان نیاورد و با دستگیری اوجالان نیز شرایط بدتر هم شد که سبب مهاجرت بی رویه کردها به شهر ها و اروپا شدند.
در ۲۷ نوامبر ۱۹۷۸، پ.ک.ک اولین کنگره خود را در منطقه از اطراف شهر دیاربکر برگزار کرد. ۲۲ نفری که پ ک ک را تأسیس کردند سرنوشتشان چی شد؟ هرگز راجع به سرنوشت این افراد صحبت نمی کندو انرا سرپوشیده نگه می دارد.«کسیره یلدیریم(فاطمه)، عبدالله اوجالان، حسین توپگیدر، محمد جاهید شنر، باکی کرار، رسول آلتونوک، علی چتینیر، فرزنده تاگاچ، صبحی کاراکوش، شاهین دونمز، محمد توران، علی گوندوز، فاروک اوزدمیر، عباس هادی قاکتاشیت، ، سیف الدین زوغورلو، مظلوم دوغان، جمیل بایک (جمعه)، دوران کلکان (عباس)، عبدالله کومرال، محمد خیری دورموش.
ابن خلدون، متفکر مشهور، جمله بسیار مهمی دارد: «به چیزهایی که با اعداد اندازه‌گیری و تعیین می‌شود، ایمان داشته باشید، اما به نقل اعتقاد نداشته باشید، زیرا ریاضیات رفتار انسان‌ها را تغییر می‌دهد تا آنها را صادق نسازد». بله، پ.ک.ک خاطرات خود را به عنوان یک افسانه تعریف می کند، اما اگر سرنوشت ۲۲ نفری که پ.ک.ک را تأسیس کردند به تعداد تفسیر کنیم، می بینیم که واقعیت پ.ک.ک با آنچه که ادعا می کند بسیار متفاوت است.
۶۰ درصد از بنیانگذاران پ.ک.ک توسط پ.ک.ک خائن اعلام شده اند.
از ۲۲ بنیانگذار پ.ک.ک، ۱۳ نفر توسط پ.ک.ک خائن اعلام شده اند. به عبارت دیگر ۵۹٫۹ درصد از بنیانگذاران پ.ک.ک توسط اوجالان خائن اعلام شدند.
کسانی که به عنوان خائن شناخته شدند: کسیرا یلدریم، حسین توپگدر، محمد جاهد شنر، باکی کرار، رسول آلتونوک، علی چتینیر، فرزنده تاگاچ، صبحی کاراکوش، شاهین دونمز، محمد توران، علی گوندوز، فاروک اوزدمیر و عباس گوکتاش.
۳۶ درصد از بنیانگذاران پ.ک.ک با گلوله های پ.ک.ک و ۵ درصد توسط دولت ترکیه کشته شدند.
تنها یکی از بنیانگذاران پ.ک.ک به نام سید الدین زوغورلو توسط دولت ترکیه کشته شد. خیری دورموش در زندان آمد بر اثر اعتصاب تحمیلی پ ک ک غذا کشته شد . آن‌طور که پ‌ک‌ک می‌گوید «مظلوم دوغان» با حلق آویز کردن خود، خودکشی کرد.
هشت تن از بنیانگذاران پ.ک.ک به دلیل انتقاد از اوجالان توسط پ.ک.ک کشته شدند. آنها عبدالله کومرال، محمد جاهد شنر، رسول آلتونوک، صبحی کاراکوش، شاهین دونمز، محمد توران، عباس گوکتاش و علی حیدر قیتان بودند.
تنها دو نفر از بنیانگذاران پ.ک.ک زنده مانده اند: دوران کالکان و جمیل بایک.
افراد بی وجدان و بی وفا نمی توانند به کردها وعده آزادی بدهند.
همانطور که مشاهده می شود اوجالان به قدری در ایجاد پ.ک.ک خود بی وفایی کرد که در تاسیس پ.ک.ک رفقای خود را با بهانه های گوناگون تصقیه کرد . اما اوجالان که همه را به خیانت متهم می کند، در ۱۵ فوریه ۱۹۹۹ هنگام بازگشت به ترکیه گفت: “مادرم ترک است و می خواهم به دولت ترکیه خدمت کنم”.
اوجالان همه رفقا، چریک ها و مبارزان خود را قربانی «جایگاه» خود کرد. او با دزدیدن زندگی اطرافیانش با وحشیگری بسیار و بدون هیچ نشانی از وفاداری، خود را به عنوان یک رئیس معرفی کرد.
پ.ک.ک به بنیانگذاران خود چنان وحشیانه، غیر وفادارانه و استثمارگرانه توهین می کند که از کشتن آنها برای منافع خود دست برنداشته است. این پ ک ک بی وفا هنوز هم از دموکراسی، برابری و آزادی صحبت می کند. این یکی از قوانین علم طبیعی است. همه چیز خود به خود رشد می کند. پ‌ک‌ک که بنیانگذاران خود را یکی پس از دیگری برای منافع خود نابود کرده، افرادی مانند محمد سنار را که دفاع از او در زندان دیاربکر معروف بود، کشت و شکنجه کرد، بدن او را با نایلون پوشاند و رسول آلتونو را به طرز وحشیانه‌ای به قتل رساند. پ.ک.ک حتی به بنیانگذارانش نیز ترحم نکرد چگونه می تواند در مورد آینده کردها موضع واقعی داشته باشد؟ شناخت چهره واقعی پ ک ک تنها راه نجات کردها از این دام است.
و مهمترین شاخصه این هست که کردها پ ک ک را از گذشته اش بشناسند پ ک ک همانند حیوانی خون آشام که از جامعه کردها تغذیه می شود که بیش از ۸۰۰۰۰ جوان کرد را به کشتن داده است. زیرا پ‌ک‌ک تنها بدنبال منافع فرقه ای خودش هست و امروزه موقیت اوجالان در ترکیه بیشتر برای دولت ترکیه کارآیی دارد. زیرا دولت از او استفاده می کند.
