عبدالله اوجالان رهبر حزب کارگران کردستان و زیر شاخه هایش(پژاک، پ.ی.د.، پ.چ.د.ک. و …) پس از تاسیس پ ک ک در سال ۱۹۷۸ با انتشار مانیفست آن یعنی ”راه انقلاب کردستان“ تنها راه نجات کردها را تاسیس یک دولت کردی به نام ”کردستان بزرگ“ دانست و بر جنگ مسلحانه برای دستیابی به آن تاکید کرد. اوجالان هر کسی را که به راهی بجز این روش فکر می کرد ”خائن به آرمان های ملت کرد“ می نامید.
با کودتای سال ۱۹۸۰ در ترکیه اعضای پ ک ک به سوریه گسیل شدند و اوجالان تحت حمایت سازمان استخبارات سوریه موسوم به مخابرات از سال ۱۹۸۴ جنگی مسلحانه را هدایت کرد. اوجالان در حالی خواهان کردستان بزرگ شد و هر گونه وابستگی به دولت های حاکم بر این بخش های کردستان را خیانت می نامید که خود بیست سال زیر حمایت سوریه قرار گرفت یعنی کشوری که بخشی از مناطق کردنشین در آن قرار دارند. این خود برای بسیاری از کارشناسان جای سوال بود. اوجالان بارها قاسملو و بارزانی را به خاطر ”محدود کردن خود به خودمختاری به جای استقلال“ مورد سرزنش و تمسخر قرار می داد.
اوجالان در دهه نود میلادی به تدریج از مواضع خود عقب نشینی کرد و آنقدر پیش رفت که پس از دستگیری عملا حتی از خودمختاری نیز صرفنظر کرد. اوجالان از سال گذشته صراحتا اعلام می کند ”هر کسی که به فکر تجزیه ترکیه باشد خائن است و پ ک ک هرگز به فکر تجزیه این کشور نخواهد بود“!!
شاید بعضی گمان کنند اوجالان در شرایط زندان می گوید :”پ ک ک هرگز به فکر تجزیه ترکیه نخواهد بود“. اما بایستی گفت پ ک ک در قندیل و هواداران پ ک ک نیز در شهرهای مختلف ترکیه هر گونه استقلال و خودمختاری را رد می کنند و به مدلی ابداعی توسط اوجالان موسوم به ”خود مدیریتی دموکراتیک“ بسنده می کنند.
سیف الدین گورسل ستون نویس روزنامه انگلیسی زبان تودیز زامان ترکیه در مقاله ای پس از سفر به دیاربکر و دیدار با افراد مختلف از جمله هوادران پ ک ک چنین می نویسد : ”پ ک ک خواهان کمترین امتیازات و احزاب کرد اسلامگرا خواهان بیشترین امتیازات یعنی حداقل فدرالیسم هستند“.
وی اوجالان را ”بهترین گزینه برای خدمت به آرمان های آتاترک می داند“ و به دولت توصیه می کند با وی ”به مذاکره ادامه دهد چون حتی اگر کردستان عراق مستقل شود با وجود اوجالان هیچ آسیبی به ترکیه نخواهد رسید“. اگر این اظهارات را در کنار نوشته ها و اظهارات مقامات پ ک ک و هواداران آن درباره شرایط کنونی قرار دهیم که بارزانی قصد دارد از اوضاع عراق استفاده کرده و دولتی مستقل را اعلام نماید شاید بهتر متوجه بشویم موضع واقعی اوجالان چیست. این شاید برای تعدادی نیز خوشایند نباشد اما واقعیت است.پ ک ک و هوادارانش به طرق مختلف با هر گونه اعلام استقلال توسط بارزانی مخالف هستند.این در سایت های خبری، شبکه های تلویزیونی پ ک ک و پژاک اظهر من الشمس است و نیازی به اثبا ت ندارد. رضا آلتون عضو شورای رهبری پ ک ک که مادرش را نیز اخیرا از دست داده جدیدترین موضع گیری در مخالفت با استقلال کردستان عراق را گرفته است. صالح مسلم در مصاحبه با شبکه آی ام سی ترکیه با هر گونه اعلام استقلال توسط بارزانی مخالفت کرد. خطیب دجله نماینده دیاربکر که به خاطر عضویت در پ ک ک چندین سال زندانی بوده و در پرونده اخیر ک.ج.ک. آزاد شده گام را فرا تر نهاده و اعلام کرد :
” ما تفکر ایجاد دولت کُردی را به سطل زباله ی تاریخ انداختیم و از این موضوع صرف نظر کرده ایم. اما بارزانی حالا به دنبال چنین چیزی است و می خواهد رفراندوم برگزار کند. این اقدام صحیحی نیست. شما اگر به آرای عمومی مردم مراجعه کنید، به ایجاد دولت مستقل رای خواهند داد. این صحیح نیست. از قدیم گفته اند یک مرد کُرد وقتی صاحب پول و دارایی شود، یا کسی را به قتل می رساند یا به دنبال ازدواج با زن سوم خواهد بود. حالا در اقلیم نیز همین که مقداری پول و آسایش ایجاد شده، فورا به فکر ایجاد دولت کُردی هستند. باید از این اقدامات صرف نظر کرد. فکر ایجاد دولت ملی، یک فکر غلط و کلاسیک است“.
این رویکرد پ ک ک و هوادارانش با واکنش منفی ملی گرایان کرد مواجه شده است.ملی گرایان کرد اکنون این سوال را مطرح می کنند: آیا اوجالان تاکنون اشتباه می کرده اما دیر متوجه اشتباه خود شده است؟ اگر اشتباه کرده چه کسی مسئول قتل هزاران کرد است که با هدف تشکیل یک دولت کردی جان خود را فدا کرده اند؟ آیا اوجالان عامل ترکیه بوده است؟ اگر چنین است چرا هنوز هم کردها جان خود را در راهی فدا می کنند که آینده آن مشخص است؟
دیگر زمان آن گذشته که مخالفان و منتقدان خود را با عناوینی چون ”خائن، جاش، عالم دشمن، …“ طرد کرده و یا از سر راه برداریم چون اکنون مخالفان اوجالان با منطق به میدان می آیند و بایستی پاسخ منطقی نیز بشنوند نه سفسطه.
