به گزارش انجمن بی تاوان، در روز‌های اخیر شاهد نمایش دیگری از اقتدار امنیتی و اطلاعاتی کشور بودیم به نحوی که وزارت اطلاعات خبر از دستگیری «فرج الله چعب» سرکرده گروهک تجزیه طلب حرکه النضال را داد.
در این گفتارقصد داریم به بهانه دستگیری سرکرده گروهک جنایتکار حرکه النضال به صورت موجز به تاریخچه و اقدامات این گروهک بپردازیم و البته اشاره‌ای هم به رویکرد دوگانه غرب به تروریسم خواهیم داشت، به تعبیری نگاهی منفعت گرایانه به تروریسم از سوی اروپا و آمریکا و تقسیم بندی آن‌ها به «تروریسم خوب»، «تروریسم بد».
گروهکی ترویستی با کارنامه‌ای سیاه از اقدامات جنایتکارانه که بر اساس آمار و گزارشات موجود۴۵۰ نفر از هموطنانمان را از سال ۱۳۸۴ تا کنون ترور کرده و به دروغ مدعی احقاق حقوق اعراب جنوب کشور آنهم با انجام اقدامات تروریستی است.
در واقع بر خلاف ادعای این گروهک در خصوص بازپس گیری حقوق از دست رفته! اعراب جنوب ایران، آن‌ها با آسیب به اموال عمومی و جانِ مردم، زندگی را بر ساکنان جنوب کشور و اعراب آن منطقه سخت، تلخ و سیاه کرده اند.
هرگاه که خبری مبنی بر عملیاتی تروریستی، کشتار و بمبگذاری در جنوب کشور و استان خوزستان به گوش می‌رسد بی اختیار نام گروهک تروریستی «حرکت النضال العربیه لتحریر االاحواز» به ذهن متبادر می‌شود.
از سابقه این گروهک تروریستی باید گفت که در دوران هشت سال دفاع مقدس در رکاب صدام و رژیم بعث علیه جمهوری اسلامی ایران اقدامات مختلفی را در استان خوزستان انجام داد و پس از آن نیز تا به امروز با ارتکاب جنایات متعدد در قالب عملیات‌های تروریستی، صد‌ها نفر از شهروندان بی گناه عرب‌زبان ایران را به خاک و خون کشید.
اگر بخواهیم به صورتی گذرا نگاهی به کارنامه سیاه و سنگین اقدامات تروریستی این گروهک داشته باشیم، می‌توانیم به مواردی از جمله بمب گذاری‌ها در فرمانداری اهواز آبادان و دزفول، بمب گذاری در سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی، سازمان مسکن و شهرسازی، شرکت طرح و توسعه نیشکر خوزستان، ساختمان منابع طبیعی اهواز و در نهایت یکی از جدیدترین اقدامات تروریستی آن‌ها در رژه نیرو‌های مسلح در شهریور ماه سال ۱۳۹۷ که در جریان آن برخی کودکان و غیرنظامیان توسط اعضای این گروهک به شهادت رسیدند، اشاره کنیم.
اروپا پناهگاهی امن برای تروریست‌ها
ارتباط میان اروپا و گروه‌های تروریستی که به صورت رسمی و علنی هدف وجودی خود را براندازی و ضربه زدن به نظام جمهوری اسلامی ایران به عنوان حکومتی مشروع، قانونی و یکی از اعضای سازمان ملل متحد اعلام کرده اند، بر کسی پوشیده نیست.
به طور مثال، فرانسه سال هاست که میزبان رهبران و اعضای گروهک تروریستی منافقین بوده و هستند و امروز دولت آلبانی هم شریک در این امر شده است و دلیل این اقدام خود را هم آزادی بیان و عقیده عنوان می‌کنند. البته آزادی تا آنجا که در تضاد با منافع آن‌ها نباشد وگرنه به شدیدترین و خشن‌ترین نحو ممکن با آن برخورد خواهند داشت.
سکونت رهبر گروهک تروریستی پژاک در آلمان هم یکی دیگر از مواردی است که در سابقه حمایت‌های اروپایی‌ها از تروریست‌ها ثبت شده است.
در خصوص «حرکه النضال» هم باید به این نکته اشاره کنیم که سرکردگان این گروهک تروریستی از سال ۲۰۰۸ میلادی تاکنون تحت پیگرد بین المللی قرار داشته و حکم وانتدقرمز برای آن‌ها صادر شده است.
به عبارت دیگر از سال ۲۰۰۸ تاکنون پلیس بین الملل (اینترپُل) آن‌ها را در سراسر جهان تحت تعقیب قرار داده، اما در کمال تعجب تا همین اواخر (پیش از دستگیری) آزادانه به فعالیت‌های خود در خاک اروپا ادامه می‌دادند و نه تنها مانعی پیش روی آن‌ها نبوده، بلکه از حمایت کشور‌های اروپایی هم برخوردار بودند.
چطور می‌شود که اعضا و سرگرد گان یک گروهک تروریستی که سالهاست حکم وانت قرمز برای آن‌ها صادر شده و تحت پیگرد بین المللی قرار دارند، آزادانه و به صورت رسمی در خاک کشور‌های اروپایی فعالیت کرده و کسی جلودار آن‌ها نیست؟
آیا جز این است که اراده‌ای برای حمایت از این گروهک تروریستی از سوی غرب و برخی کشور‌های منطقه وجود دارد که از آن‌ها به عنوان ابزار ترور و ایجاد ناامنی در مرز‌ها و در درون خاک ایران استفاده شود؟
آزادی تروریست در ورشو
آمریکا و شخص پمپئو وزیر امور خارجه آن، در بهمن ماه سال ۱۳۹۷ تلاش بسیاری کرد به بهانه برگزاری نشستی در ورشو پایتخت لهستان تحت عنوان «صلح و امنیت در خاورمیانه، اجماعی جهانی علیه ایران را ایجاد کند که موفق نشد.
با حمایت مالی آمریکا، گروهک‌های مختلف ضد انقلاب با ترغیب و فراخوانی که شدند خود را به ورشو رساندند تا بخشی از نمایش تبلیغاتی آمریکا علیه ایران باشند.
در این میان یکی از مسافران ورشو، «حبیب فرج الله چعب» سرکرده گروهک تروریستی حرکه النضال بود.
ایران با پیگیری از طریق اینترپل در سال ۱۳۸۶ شمسی و با استناد به فعالیت‌های تروریستی حرکه النضال و نقش حبیب فرج الله چعب در این عملیات‌ها وانتد قرمز را درخواست کرده که توسط پلیس اینترپل این حکم صادر شد و همین حکم بین المللی موجب شد دستگیری او به محض ورود به فرودگاه ورشو شد.
پس از دستگیری این تروریست در لهستان، ایران براساس قوانین بین المللی که حق محاکمه قضایی فرج الله چعب را به ایران می‌داد، خواهان استرداد وی به ایران شد. اما، رژیم سعودی و آمریکا فشار‌هایی را به دولت لهستان جهت جلوگیری از استرداد این مجرم به ایران آغاز کردند.
در نهایت علیرغم ارسال مستندات غیر قابل انکار از سوی ایران در خصوص نقش حبیب فرج الله چعب در اقدامات تروریستی متعدد، دادگاه لهستان تسلیم فشار آمریکا، سعودی و رژیم صهیونیستی شد و این تروریست را آزاد کرد.
رویکرد دوگانه غرب به تروریسم
همینکه غرب با گروه هایی، چون منافقین، پژاک، حرکه النضال و برخی دیگر در ارتباط است و از آن‌ها حمایت می‌کند و همچنین از اقدامات تروریستی داعش و دیگر گروه‌های افراطگرایی که سال‌ها در منطقه غرب آسیا خسارت‌های جانی و مالی بسیاری به بار آوردند، حمایت کردند و متعاقب آنکه این گروه‌ها علیه منافع غرب اقدامی انجام داد، آن‌ها را تقبیح و محکوم کردند نشان از رویکرد دوگانه غرب نسبت به تروریسم دارد.
تروریسم از منظر اروپا و آمریکا با توجه به منافع آن‌ها به «تروریسم خوب و بد» تقسیم می‌شود و این نگاهی است که سیاست‌های رهبران کشور‌های غربی بر اساس آن شکل می‌گیرد و اقدامات ناامن کننده آن‌ها در سطح منطقه‌ای و بین المللی منبعث از این تفکر منفعت گرایانه است.
غربی‌ها از گروه‌های تروریست که به طرق مختلف آن‌ها را تحت حمایت‌های گسترده مالی، اطلاعاتی، آموزشی و تجهیزاتی خود دارند، صرفا به عنوان ابزاری جهت تامین منافعشان استفاده می‌کنند.
هر زمان که تروریست‌ها به سود آن‌ها اقداماتی انجام دهند آن‌ها تروریست‌های بی خطری هستند که پیدا و پنهان حمایت غرب را دارند، اما اگر روزی آتش خودساخته تروریسم بخواهد دامن کشور‌های اروپایی و آمریکا را هم بسوزاند، دیگر مماشاتی نخواهند داشت و تروریست‌های خوب گذشته به راحتی تبدیل به تروریست‌ها بد می‌شوند!
در پایان آنکه، این تناقض رفتاری از سوی اروپا و آمریکا زمانی بیشتر نمایان می‌شود که آن‌ها همزمان که خود را در قالب مدعیان دفاع از حقوق بشر به افکارعمومی جهان معرفی می‌کنند، از گروه‌های تروریستی متعددی هم حمایت می‌کنند و به رهبران و اعضای آن اجازه فعالیت‌های گسترده تروریستی علیه دیگر کشور‌ها و از جمله ایران را می‌دهند که در این گفتار به آن‌ها اشاراتی شد.
