به گزارش انجمن بی تاوان، جنگ بین ترکیه و پ.ک.ک ادامه دارد و تقریباً روزی نیست که خبری در مورد حملات ترکیه به مواضع پ.ک.ک منتشر نشود. جنگی که ۳۶ سال از آغاز آن گذشته و معلوم نیست که در چه مسیری پیش می‌رود.
دیروز نیز در سالگرد آغاز حملات مسلحانه پ.ک.ک علیه ترکیه، این گروه تلاش کرد در داخل خاک ترکیه با یک بمب گذاری بزرگ و پرسروصدا، توجه همه را به سوی خود جلب کند. اما فرد بمب گذار، در حال انتقال خودرو حامل ۳۷ کیلوگرم تی.ان.تی، به چنگ ماموران امنیتی ترکیه افتاد و پ.ک.ک این بار هم نتوانست در ۱۵ آگوست، اقدامی انجام دهد.
مقامات امنیتی آنکارا اعلام کرده‌اند که حالا با توجه به رصد دقیق و حملات متناوب در مرز ترکیه و اقلیم کردستان عراق، پ.ک.ک تلاش می‌کند تا نیرو و تجهیزات تروریستی را از خاک سوریه به داخل ترکیه بفرستد.
ماجرای یک لجاجت ۳۶ ساله
۱۵ آگوست، روزی است که حزب کارگران کردستان ترکیه یا پ.ک.ک، فعالیت مسلحانه علیه نظامیان تحت امر دولت آنکارا را آغاز کرد.
عبدالله اوجالان رهبر پ.ک.ک که پیش از کودتای نظامی سال ۱۹۸۰ میلادی، فرار را بر قرار ترجیح داده و همراه با همسر و گروه مهمی از یارانش به سوریه و لبنان گریخته بود، از راه دور دستور حمله را صادر کرد و چنین شد که گروهی از افرادی که تحت امر اوجالان آموزش دیده بودند، به طور همزمان به دو پاسگاه مرزی در اروه و شمزینان ترکیه حمله کردند. فرمانده شاخه نظامی پ.ک.ک در آن مقطع، فردی به نام معصوم کورکماز بود.
کورکماز و اوجالان
کورکماز ۲ سال پس از حمله به ترکیه، مانند بسیاری دیگر از افراد مهم پ.ک.ک در یک تسویه حساب نامعلوم داخلی کشته شد. از آن زمان تاکنون، جنگ و درگیری بین ترکیه و پ.ک.ک در داخل و خارج ادامه پیدا کرده و با آن که چند بار مذاکره شده اما این گروه، هر بار با بهانه‌ای زیر میز زده و به حملات خود ادامه داده است.
۳۶ سال پس از آغاز فعالیت مسلحانه شاخه نظامی پ.ک.ک، حالا این گروه، به یک مجموعه شکست‌خورده، سرگردان و بلاتکلیف تبدیل شده که در یک مسیر مه‌آلود و نامعلوم، به ناامنی در منطقه، دامن می‌زند.
یک بیانیه پر از تناقض در ۳۶ سالگی حملات
قرارگاه مرکزی پ.ک.ک که فرماندهی آن در اختیار مراد کاراییلان از موسسین قدیمی این گروه است، به مناسبت ۳۶ سالگی ۱۵ آگوست، بیانیه‌ای منتشر کرد. مراد کاراییلان که همراه با نیروهای پیرامون خود عکس عجیبی گرفته و لباس استتار را به شکل خنده‌داری به نمایش گذاشته، ادعاهای عجیبی مطرح کرده است.
با آن که پ.ک.ک، تلاش برای به دست آوردن حقوق کردها را به عنوان بهانه اصلی خود مطرح کرده است، اما زبان رایج و رسمی این گروه ترکی است و سران گروه نیز همواره اعلام می‌کنند که آنها فراتر از مسائل قومی می‌اندیشند.
در بیاینه جدید و طولانی قرارگاه مرکزی پ.ک.ک نیز فقط ۳ بار از کُردها سخن به میان آمده است:
۱.پ.ک.ک فقط مال کردها نیست و برای همه خلق های برادر منطقه می‌جنگد!
۲.نوبت حمله به مزدورهای کُرد که نیروهای ما را لو داده‌اند، فرا خواهد رسید!
۳.حمله ۱۵ آگوست، متوقف کردن سرنوشت و طالع معکوس کردها است!
جالب است که پ.ک.ک تا همین ۱ سال پیش، از این دم می‌زد که به دنبال تاسیس دولت و به دست آوردن استقلال نیست و صرفاً به حقوق دموکراتیک و همزیستی مسالمت‌آمیز باور دارد. اما حالا یک بار دیگر در این بیانیه، ترکیه را به عنوان یک کشور اشغالگر معرفی کرده که باید به اشغال و استیلای او پایان داده شود.
تاکتیک حملات خیالی و کشتن غیرنظامیان
پ.ک.ک در چند سال اخیر به شکل جدی در برابر ترکیه زمین‌گیر شده و توان و تحرک هجومی خود را از دست داده است. چرا که ترکیه علاوه بر استفاده از سلاح مدرن، نیروهای آموزش دیده و رصد هوایی و فن آوری اطلاعاتی، از شناخت دقیق سرزمینی هم برخوردار است و به استثنای کوهستان قندیل، تمام اراضی محل حضور پ.ک.ک را کاملاً تحت کنترل گرفته است.
در چنین شرایطی، پ.ک.ک هر روز اخبار فراوانی در مورد کشته شدن نظامیان ترکیه‌ای را منتشر می‌کند که هیچکدام از آنها واقعیت ندارند. چرا که ترکیه، از یک ساختار رسانه‌ای بسیار گسترده و خاص برخوردار است که در آن، به هیچ وجه امکان پنهان کردن خبر کشته شدن نظامیان وجود ندارد و اتفاقاً حتی برای سربازان عادی نیز، مراسم ویژه برگزار می‌شود و حزب حاکم و دیگر احزاب نیز در این مراسمات، شرکت می‌کنند.
کما این که چندی پیش ۲ مامور عالی رتبه سرویس اطلاعاتی میت ترکیه در لیبی کشته شدند و در حالی که معمولاً در مورد این موضوع حساس اطلاع‌رسانی نمی‌شود، اما خبر مرگ آنان و آدرس دقیق خانواده‌هایشان در تمام رسانه‌ها وفضای مجازی ترکیه منتشر شد.
پ.ک.ک، علاوه بر انتشار خبر حملات دروغین و خیالی، تاکتیک دیگری دارد که عبارت است از انجام عملیات‌های بمب‌گذاری و مین‌گذاری کور و بی‌هدف که تاکنون جان ده‌ها غیرنظامی را گرفته است.
از کشته شدن همسر و فرزند نوزاد یک درجه دار ساده گرفته تا رگبار به خودرو سرویس مدرسه دختران دانش آموزان باتمان و کشته شدن ۶ دختر نوجوان تا کشتن ۳۰ روستایی در شانلی اورفا و آزار و اذیت کارگران راهسازی، ربودن معلمین و کارمندان و رویدادهای دیگری که حاصلی جز خشم و بی‌اعتمادی به دنبال نیاروده است.
دلیل تکرار اشتباهات خونین پ.ک.ک
چند روز پیش بود که خبر حمله هواپیمای بدون سرنشین ترکیه به نشست فرماندهان هنگ مرزی عراق و مسئولین پ.ک.ک، توجه رسانه‌ها را به سوی خود جلب کرد.
پ.ک.ک در منطقه سیدکان، به سوی چند چوپان تیراندازی کرده بود و فرماندهان هنگ مرزی ارتش عراق هم به صرافت این افتاده‌اند که با مسئولین پ.ک.ک گفتگو کنند و از آنها بخواهند که منطقه را به شکل مسالمت‌آمیز ترک کنند.
اما پهپاد ترکیه آنها را هدف گرفت و علاوه بر یک سرتیپ و یک سرهنگ عراقی، یکی از مسئولین رده بالای پ.ک.ک نیز کشته شد.
اما جالب اینجاست که تنها پس از چند ساعت در نزدیکی دهوک نیز ۴ عضو پ.ک.ک در نزدیکی یک روستا و در حال حرکت با خودرو، مورد هدف پهپاد قرار گرفته و کشته شدند و در شارباژیر نزدیک سلیمانیه نیز همین اتفاق برای ۲ عضو دیگر پ.ک.ک روی داد.
به این ترتیب شمار افراد پ.ک.ک که در عرض ۲ سال اخیر در عراق و ترکیه توسط هواپیمای بدون سرنشین کشته شده‌اند، به بیش از یکصد مورد رسیده است که برخی از آنان از فرماندهان عضو شورای رهبری بوده و کشتن آنها برای ارتش و نهادهای اطلاعاتی ترکیه، پیروزی‌های بزرگی به شمار آمده است.
اما چرا پ.ک.ک تا این اندازه بر تکرار اشتباهات خونین خود اصرار می‌کند. شاید عکس زیر بتواند تا حدی به این سوال پاسخ دهد.
تصویر بالا، عکسی از کشته شدگان در یکی از حملات اخیر هواپیماهای بدون سرنشین ترکیه به گروهی از افراد پ.ک.ک در اقلیم کردستان عراق است. همچنان که در عکس دیده می‌شود، کشته شدگان، افرادی هستند که مشکل بتوان آنان را جوان خواند و برخی از آنان حتی نوجوان هستند. واقعیت این است که حالا پ.ک.ک گروهی است که توسط چند پیرمرد خسته، عبوس و لجباز اداره می‌شود که فرماندهان و نیروهای زبده و باتجربه خود را غالباً از دست داده‌اند و افراد تحت امر آنان، اکثراً از میان نوجوانان کم سن و سال روستایی و ساده‌ای انتخاب می‌شوند که آنان را فریفته و با آمال دروغین به کوه برده‌اند.
در بخش بعدی و پایانی این گزارش، به تفصیل در مورد این موضوع و دیگر آسیب‌ها و نقاط بن‌بست پ.ک.ک، پرداخته خواهد شد.
ادامه دارد
