فرقه پژاک در اساسنامه خود، زن و جامعه زن‌سالار را اساس تشکیل جوامع متمدن انسانی در ادوار تاریخی گذشته می‌داند. بر همین اساس و بنا به آنچه حقوق طبیعی زنان در دنیای امروز است، تلاش دارد نابرابری موجود میان مرد و زن را از میان برداشته و آزادی و مساوات را برای زنان در جامعه به ارمغان آورد.. اما نکته جالب‌تر، میزان مشارکت زنان در ضوابط سازمانی این فرقه به‌رغم ادعاهای مطرح شده است. به طوری که در این اساسنامه، حق زنان نیمی از حق مردان در قالب انتخاباتی دموکراتیک است.
فرقه پژاک منکر هرگونه اعتقاد به نظام خانواده است و بررسی نظام‌نامه آن نشان از باور این فرقه به اشتراک جنسی در جامعه و نفی سنت‌ها و آدابی است که اخلاق جنسی را تایید می‌کند.
آنچه از باورهای پژاک در باب دین مستفاد می‌شود اعتقاد این فرقه به نقش دین و خاصه دین اسلام در عقب‌افتادگی جوامع است. پژاک معتقد است که جهت نیل به جامعه‌ای دموکراتیک و مردم‌سالار، باید دین را از تمامی عرصه‌های تمدنی بشر حذف کرد.
پژاک با استفاده از ویژگی‌ها و روش‌های مختلف دست به عضو گیری می‌زند. این فرقه که بیشترین سرمایه‌گذاری را روی جوانان انجام داده با استفاده از حربه‌هایی چون بهره‌گیری از اختلاط دختر و پسر، سودجویی از هیجانطلبی، شخصیت‌طلبی و آرمان‌گرایی جوانان، افراد مورد نظر خود را جذب این فرقه می‌کند. برخی جوانان نیز فریب وعده و عیدهای پوچ و توخالی این فرقه را خورده و جذب آن می‌شوند.
رهبر فرقه پژاک، عبدالرحمان حاجی احمدی، اهل روستای قره قصاب شهرستان نقده است. وی پیش از رهبری فرقه پژاک، از عناصر با سابقه حزب دموکرات بوده و مسوولیتهایی تا مشاور کمیته مرکزی حزب دموکرات داشته است. حاجی احمدی که هم اکنون در آلمان ساکن است هرگونه سازش با جمهوری اسلامی ایران را رد کرده و خواستار سرنگونی آن است. اگرچه وی هدف خود را اصلاحات دموکراتیک در ایران عنوان داشته، اما اظهارات خود وی دال بر عدم توانایی در نیل به این هدف بدون اسلحه و مهمات، دلیلی بر اظهارات ضد و نقیض و بی‌پایه و اساس وی است
