انجمن بی‌تاوان: پ.ک.ک به لحاظ ساختاری خود را گروهی برخاسته از اراده کُردها معرفی می کند و مدعیست تصمیم گیری در درون پ.ک.ک از پایین (مردم) به بالاست و در چارچوب سیستم کنفدرالیسم دمکراتیک این مردم هستند که از طریق شوراها و انجمن های روستا، محله و شهر در فرآیند تصمیم گیری، سهیم هستند. اما واقعیت امر این است که تصمیمات از بالا صادر می شود و اعضای گروه، فقط مجری و مطیع محض هستند.
از درون ساختار پ.ک.ک هر از چندی اخباری منتشر می شود که گویی در پ.ک.ک هر چند ماه یک بار انتخاباتی برگزار می شود و افرادی به عناوین مختلف انتخاب شده و مسئولیت می پذیرند. عناوینی مانند مجلس، شورای رهبری، عضو کردیناسیون، رئیس مشترک و … مرتب به کار برده می شود؛ ولی مشخص نیست که این همه عناوین و مفاهیم که از نظام های مردمسالار و دمکراتیک وام گرفته می شود با چه ساز و کاری و به چه نحوی پیاده سازی شده است. تصاویری که از جلسات مذکور منتشر می شود همگی بدون اطلاعات شفاف و اغلب با استفاده از تصاویر آرشیوی منتشر می گردد. از متن مذاکرات و گفتگو ها هیچ اطلاعاتی به بیرون درز نمی کند و مخاطب رسانه های پ.ک.ک هیچ درکی از آنچه در چه در پ.ک.ک می گذرد ندارد. درواقع پ.ک.ک مفاهیمی مانند دمکراتیک، مجلس، انتخابات و نظائر آن را مصادره به مطلوب کرده و هیچ دلیلی نمی بیند که به ابهامات پیرامون خود پاسخ دهد.
در درون تشکیلات گروه تروریستی پ.ک.ک ملاک و معیار همه حقایق، سرکرده گروه عبدالله اوجالان(ملقب به آپو) است و همه کارها به او ختم می شود و مشروعیت اعضای گروه به میزان نزدیکی و دوری به آپو بستگی دارد. بر این اساس آپو هرگز اشتباه نمی کند و هرچه می گوید، صحیح است.
در بسیاری از موارد یک فرد در بالای ساختار فرقه قرار گرفته و تصمیم‌گیری در وی متمرکز می‌شود. ویژگی‌های سر منشاء عبارتند از:
خود انتصابی و مجابگر که مدعی هستند دارای مأموریت خاصی هستند.
تمایل به اعمال اراده و تسلط داشته و سعی می‌کنند که خود را کاریزماتیک توصیف کنند.
رهبران فرقه‌ها تکریم و ستایش را بر روی خود متمرکز می‌کنند.
رهبران فرقه ها نقد ناپذیر و مستبد هستند.
بلند پروازی غیر واقع بینانه، توهم و خیال پردازی از جمله شاخصه های رهبران فرقه ها بشمار می آید.
در فرقه ها پیروزی به حساب سرکردگان فرقه ها است و شکست ها به دلیل کوتاهی و اعتقادات ضعیف اعضای فرقه به مفاهیم صادر شده از سوی سرکرده فرقه می باشد.
