در اواسط جولای ۲۰۱۲، دولت سوریه نیروهای خود را از مناطق زیادی در امتداد مرز ترکیه خارج کرد. این اقدام به حزب اتحاد دموکراتیک (PYD)، یک گروه ناسیونالیست کرد مرتبط با سازمان تروریستی (پ‌ک‌ک) – یک گروه تروریستی نام‌گذاری شده توسط آمریکا و ترکیه – اجازه داد تا کنترل اداری و نظامی بر کانتون‌های خودخوانده عفرین را در دست بگیرد. ، کوبانی و جزیره که مجموعاً روژاوا نامیده می شوند. پیوند بین PYD و PKK منافع ترکیه در سوریه و بر اساس برآورد خود امنیت ملی آن را به چالش می کشد.

برای حمایت از تلاش‌های سیاسی و نظامی PYD در سوریه، کردهای ترکیه، ایران و عراق به سوریه سفر کرده‌اند تا به یگان‌های حفاظت خلق (YPG)، شبه‌نظامیان PYD بپیوندند. حس فزاینده ناسیونالیسم پان کردی فرامرزی به افزایش مجدد خشونت ها در جنوب شرقی ترکیه، پس از شکست مذاکرات صلح در اواسط ژوئیه ۲۰۱۵ بین دولت ترکیه و پ.ک.ک کمک کرده است. در مصاحبه با گروه بین المللی بحران، یکی از اعضای ناشناس پ ک ک بر اهمیت روژاوا تاکید کرد و جنگ در شمال سوریه را فرصتی تاریخی برای اجرای برنامه “خودمدیریت دموکراتیک” خود توصیف کرد، یک سیستم حکومتی مبتنی بر رهبر زندانی پ ک ک آموزه های عبدالله اوجالان.

بین سال‌های ۲۰۱۳ تا اواخر سال ۲۰۱۴، دولت ترکیه جنبش فرامرزی کردها و تعداد کمی از ترک‌های چپ رادیکال را تحمل کرد. آنکارا به دلیل احترام به مذاکرات صلح جاری با اوجالان عمل کرد و از مهاجرت گسترده کردهای متحد پ ک ک به دلایل استراتژیک استقبال کرد. با توجه به اینکه دو گروه متخاصم با ترکیه در حال کشتار یکدیگر بودند، دولت جنگ YPG و داعش را کاملاً مثبت ارزیابی کرد.

در این مدت، نیروهای امنیتی ترکیه از انجام عملیات نظامی در مناطق کردنشین خودداری کردند و حضور جنگجویان پ ک ک در مناطق شهری قابل تحمل بود. با این حال، نقطه عطف کلیدی در سپتامبر ۲۰۱۴ بود، زمانی که دولت اسلامی (داعش یا داعش) شهر کوبانی را محاصره کرد. در پاسخ، ارتش ترکیه مرز متخلخل ترکیه و سوریه را که کردها برای جنگ و تجارت با همتایان خود در روژاوا از آن استفاده می کردند، مهر و موم کرد.

علیرغم تشدید مرزها، کردهای ترکیه همچنان در ی.پ.گ نماینده خوبی هستند و این امر بر پیوند این گروه با پ.ک.ک تاکید بیشتری دارد. زنده روکن، مبارز کرد در مصاحبه ای با وال استریت ژورنال، روابط پ.ک.ک و ی.پ.گ را گسترش داد. “گاهی من پ.ک.ک هستم، گاهی پژاک [وابسته به پ.ک.ک، فعال در ایران]، گاهی YPG هستم. واقعاً مهم نیست. همه آنها اعضای پ ک ک هستند.»

داده های تلفات YPG ارتباط بین گروه های بین المللی مرتبط با PKK را تایید می کند. بر اساس یک مطالعه در حال انجام شورای آتلانتیک، کردهای ترکیه در مجموع ۴۹٫۲۴ درصد از تلفات YPG را بین ژانویه ۲۰۱۳ تا ژانویه ۲۰۱۶ تشکیل می دهند. اعلامیه های شهادت YPG نشان می دهد که از ژانویه ۲۰۱۳ تاکنون ۳۵۹ شهروند ترکیه، ۳۲۳ سوری، ۳۲ ایرانی، هفت عراقی، دو استرالیایی، دو آذری و یک نفر از انگلیس، آلمان، یونان و ایالات متحده آمریکا در جنگ با این گروه کشته شده اند. مطمئناً، مشکلات روش‌شناختی با داده‌ها وجود دارد: این دو نویسنده بر اعداد گزارش شده خود تکیه کرده‌اند و نتوانسته‌اند این اطلاعات را با PYD ارجاع دهند.

با این وجود، داده‌های تلفات به طور دقیق منعکس‌کننده حملات شناخته شده YPG است، از جمله درگیری‌های سال ۲۰۱۴ در اطراف راس العین با جبهه النصره، نبرد کوبانی در سپتامبر ۲۰۱۴، و حمله سال ۲۰۱۵ به رهبری YPG به سمت رودخانه فرات و شهر عین عیسی. در نزدیکی رقه، پایتخت واقعی داعش. بر اساس این داده ها، نبرد کوبانی ۳۸٫۹۵ درصد از تلفات کلی و ۴۴٫۴ درصد از کردهای ترکیه را که بین سال های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۶ با YPG کشته شده اند، تشکیل می دهد.

در طول نبرد برای کوبانی، نیروهای ضد داعش به رهبری ایالات متحده با حملات هوایی مستقیم YPG همکاری نزدیک داشتند. از آن زمان، ائتلاف روابط نزدیک خود را با این گروه حفظ کرده است و ۵۰ نیروی عملیات ویژه را در داخل قلمرو تحت کنترل PYD مستقر کرده و بنا به گزارش ها، یک فرودگاه در داخل سوریه را برای انتقال تجهیزات به مناطق تحت کنترل کردها مستقر کرده است. YPG با حمایت حملات هوایی ائتلاف، پیشروی های قابل توجهی را علیه داعش انجام داده و اکنون ۲۶۵ مایل از قلمرو در امتداد مرز ترکیه و سوریه را تحت کنترل دارد.

دولت ترکیه به دلیل رابطه YPG با PKK به این همکاری با سوء ظن می نگرد. به طور رسمی، ترکیه هیچ تمایزی بین YPG و PKK قائل نیست. با این حال، اقدامات آنکارا نشان می دهد که دولت شراکت ایالات متحده و YPG را تحمل می کند. هواپیماهای آمریکایی مستقر در پایگاه نیروی هوایی اینجرلیک ترکیه، در حالی که نیروی هوایی ترکیه اهداف پ‌ک‌ک را در شمال عراق و جنوب شرقی ترکیه بمباران می‌کند، برای حمایت از YPG در سوریه مأموریت‌های حمله را انجام می‌دهند.

در حالی که مشارکت ایالات متحده و YPG فشار قابل توجهی بر داعش وارد کرده است، جاه طلبی های سیاسی PYD در داخل سوریه (همسانی نزدیک با پ.ک.ک) تهدیدی طولانی مدت برای امنیت ترکیه به شمار می رود. این تهدید در ماه‌های اخیر و پس از فروپاشی آتش‌بس دو ساله در ماه ژوئیه بین پ‌ک‌ک و دولت ترکیه، فوری‌تر شده است.

به گزارش گروه بین‌الملل بحران، بین ژوئیه تا اواسط دسامبر ۲۰۱۵، «خشونت جان ۱۹۴ مقام امنیتی، حداقل ۲۲۱ شورشی پ‌ک‌ک و ۱۵۱ غیرنظامی را گرفت.» بیشتر نبردها در مناطق شهری بین گروه جوانان پ.ک.ک، YDG-H و نیروهای امنیتی ترکیه رخ داده است. در هفته‌های اخیر، YDG-H نام خود را به YPS (یگان‌های دفاع غیرنظامی) تغییر داده است، که اکنون پرچمی شبیه به YPG، البته با رنگ‌های متفاوت، برافراشته است.

در حال حاضر، PYD همچنان بر پروژه سیاسی خود در داخل سوریه متمرکز است که به آتش بس YPG و ترکیه نیاز دارد. خصومت آشکار خطر گشودن جبهه دیگری را علیه ارتش ترکیه در حالی که نیروهایش علیه داعش مستقر هستند، به همراه دارد. با این حال، موفقیت‌های PYD در سوریه بر جاه‌طلبی‌های پ‌ک‌ک در ترکیه و به نوبه خود، ارزیابی دولت ترکیه از تهدیدی که ایجاد می‌کنند، تأثیر گذاشته است.

مشارکت پ‌ک‌ک در دو جبهه همپوشانی این ارزیابی را شکل می‌دهد. اولین جبهه در داخل ترکیه در برابر نیروهای امنیتی ترکیه باقی می ماند به دلیل آنچه کنگره جامعه دموکراتیک (یک گروه کرد وابسته به پ.ک.ک در داخل ترکیه) اخیراً آن را تشکیل مناطق خودمختار بر اساس روابط فرهنگی، اقتصادی و جغرافیایی خواند. دومین مورد به حمایت از پروژه PYD در داخل سوریه از طریق YPG بستگی دارد. این سرمایه گذاری و همکاری احتمالی PKK-YPG حاکی از جاه طلبی های سیاسی مشابه در ترکیه و سوریه است و برای دولت ترکیه نگران کننده است.

چگونگی توسعه روابط بین دولت ترکیه و پ‌ک‌ک تا حد زیادی به نحوه رویکرد و تعریف حکومت خودمختار پ‌ک‌ک در ترکیه بستگی دارد. قبل از فروپاشی روند صلح، اطلاعات درز در مورد وضعیت مذاکرات صلح حاکی از آن بود که اوجالان مایل به حمایت از پیشنهاد حزب حاکم عدالت و توسعه (AKP) ترکیه مبنی بر انتقال به نظام ریاستی در ازای ظاهری خودمختاری دموکراتیک است. . این اقدام با پرداختن به مطالبات کلیدی کردها (فرای آنهایی که پ.ک.ک از آن حمایت می کند) برای استقلال سیاسی و فرهنگی بیشتر، به حل مسالمت آمیز مسئله کمک می کرد. حزب عدالت و توسعه از پیش‌فرض این مصالحه بالقوه حمایت کرد، اگرچه جزئیات زیادی قبل از اجرا باید بررسی می‌شد.

در حال حاضر، بازگشت به خشونت و ضدیت فزاینده کردها نسبت به حزب عدالت و توسعه این امر را رد می کند. رهبری نظامی پ‌ک‌ک و رهبران حزب دموکراتیک خلق‌های ترکیه (HDP) که اکثریت آن را کردها تشکیل می‌دهند، همچنان با قدرت‌گیری بیشتر رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه، که بسیاری از کردها او را مسئول ظهور داعش می‌دانند، مخالف هستند. اوجالان از ماه آوریل به این سو، چه از طریق وکلای خود و چه از طریق حزب دموکراتیک خلق، اجازه صحبت با جهان خارج را نداشته است.

رهبری پ‌ک‌ک در قندیل از بازگشت به مذاکرات صلح امتناع می‌کند مگر اینکه دولت ترکیه به درخواست این گروه برای «خود مختاری دموکراتیک» رسیدگی کند. امروز، PYD به دنبال این دیدگاه در سوریه ادامه می‌دهد و تلاش می‌کند تا کانتون‌های کوبانی و جزیره را با عفرین (یک قطعه جداشده از قلمرو تحت کنترل کردها در مقابل منطقه هاتای ترکیه) متحد کند.

داده‌های تلفات شورای آتلانتیک نشان می‌دهد که در اواخر سال ۲۰۱۵، در مقایسه با چند ماه قبل، زمانی که جنگجویان YPG در نزدیکی عین عیسی کشته می‌شدند، تلفات به سمت جبهه غربی نزدیک سد تشرین تغییر آشکاری داشت. این روند حاکی از آن است که YPG قصد دارد قلمرو خود را در شرق عفرین و غرب فرات گسترش دهد که مستقیماً منافع ترکیه در شمال سوریه را به چالش می‌کشد، اما مطابق با جاه‌طلبی‌های بلندمدت این گروه در شمال سوریه.

هم افزایی بین اهداف سیاسی فراگیر PKK و PYD مشکل بلندمدتی برای منافع ترکیه در سوریه ایجاد می کند. خشونت در جنوب شرق ترکیه به این مشکلات کمک می کند و اعلامیه های یکجانبه خودمختاری در مناطق و شهرهای کردنشین داخل ترکیه را تسریع می بخشد. ایالات متحده اکنون از طریق حمایت از YPG درگیر این درگیری است. بدون بازگشت به مذاکرات صلح ترکیه و پ ک ک که به مسئله خودمختاری می پردازد، این پویایی ها به ادامه خشونت و به طور گسترده تر، اصطکاک قابل توجه بین ایالات متحده و ترکیه بر سر پایان بازی سیاسی طولانی مدت PYD و PKK اشاره دارد.