جنگ و تجارت / سود ماهانه ۴۳ میلیون دلاری حزب دمکرات و پ.ک.ک، از تجارت نفت سوریه

۸ دی ۱۳۹۹
۳۷۰ بازدید
۰

به گزارش انجمن بی تاوان، سایت خبری drawmedia در گزارشی به بررسی روابط تجاری میان حزب دمکرات کردستان (پارتی) و حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک) و سهیم بودن آنان و حزب اتحاد دمکراتیک سوریه (پ.ی.د) و نیروهای این حزب، در سود و درآمد حاصل از تجارت نفت سوریه پرداخته است.

در این گزارش آمده:

حزب دمکرات کردستان (پارتی) و پ.ک.ک، از سویی با یکدیگر در جنگ و جدل هستند و از سوی دیگر مشغول بازرگانی بوده با یکدیگر در تجارت نفت همکاری می کنند، در محلی در مرز میان اقلیم کردستان و کردستان سوریه که اخیرا درگیری میان نیروهای پ.ک.ک و پارتی در آن روی داد؛ روزانه ۴۵ هزار بشکه نفت از مناطق کردنشین سوریه به اقلیم کردستان وارد شده و از طریق خط لوله انتقال نفت اقلیم به ترکیه صادر می شود و مشخص نیست که آیا درآمد حاصل از این انتقال نفت به خزانه دولت اقلیم واریز می شود یا خیر.

تجارت و جنگ

طی روزهای گذشته درگیری میان نیروهای کرد سوری پ.ی.د و نیروهای پیشمرگ حزب دمکرات (پارتی) در مرز میان اقلیم و کردستان سوریه روی داد و سربست لزگین قائمقام وزارت پیشمرگ اقلیم دراین مورد گفت که چند نیروی پ.ک.ک در صدد ورود به خاک اقلیم از کردستان سوریه بوده اند و نیروهای پیشمرگ از ورود آنان ممانعت به عمل آورده و با یکدیگر درگیری شده اند.

وی نیروهای کرد سوری را مستقیما به پ.ک.ک ربط داده وگفت که اقلیم اجازه نمی دهد هیچ قاچاقچی و نیروی مسلحی به صورت غیرقانونی وارد خاک اقلیم و تحت حاکمیت اقلیم شود چه پ.ک.ک و یا هر نیروی دیگری باشد و همگان نیز می دانند که نیروهای ی.پ.گ، تحت فرمان و رهبری پ.ک.ک، هستند.

اگر این اظهارات سربست لزگین درست باشد، بدین معناست که هر نوع تجارت و بازرگانی اقلیم کردستان با مناطق کردنشین سوریه، در حقیقت تجارت با پ.ک.ک، محسوب می شود.

در محلی که درگیری مذکور روی داد؛ حزب دمکرات مشغول تجارت و بازرگانی با کردستان سوریه و مشخصا حزب اتحاد دمکراتیک کردهای سوریه است.

روز ۳۰ جولای سال جاری میلادی، مظلوم کوبانی فرمانده نیروهای کرد سوری، یک قرارداد نفتی را با شرکت آمریکایی “دلتا کرسنت انرژی” به امضا رساند.

بنا به تحقیقاتی که سایت درو میدیا انجام داده، این شرکت نفتی آمریکایی در حال حاضر روزانه ۱۰۰ هزار بشکه نفت را از میادین نفتی مناطق کردنشین سوریه، استخراج می کند و از این میزان روزانه ۴۵ هزار بشکه به اقلیم کردستان انتقال داده شده و شرکت لاناس این نفت کردستان سوریه را تحویل گرفته و از طریق خط لوله نفت اقلیم به ترکیه و از آن جا به بازارهای جهانی نفت صادر می کند.

لاناس در این فرآیند روزانه ۴۵ هزار بشکه نفت کردستان سوریه را به همراه نفت اقلیم به ترکیه منتقل کرده و از سوی دیگر ۴۵ هزار بشکه نفت را از یک میدان نفتی اقلیم استخراج کرده و پس از تصفیه برای مصارف داخلی اقلیم به فروش می رساند.

منبعی از حزب دمکرات کردستان (پارتی) در این مورد به سایت درو گفته که درآمد این معامله تجاری میان پارتی و پ.ی.د به صورت ذیل است:

شرکت لاناس هر بشکه نفت کردستان سوریه را ۱۷ دلار خریداری کرده و ۳۲ دلار به فروش می رساند و درآمد حاصل از آن در ماه به ۴۳ میلیون و ۲۰۰ هزار دلار می رسد که ۲۳ میلیون دلار از آن به شرکت نفتی آمریکایی و اداره خودگردان کردستان سوریه داده شده و ۲۰ میلیون دلار نیز به شرکت لاناس و کسی که در پشت این شرکت قرار دارد و گفته می شود از فرماندهان با نفوذ حزب دمکرات کردستان است؛ می رسد.

سود حاصل از تفاوت قیمت در خرید و فروش نفت کردستان سوریه، برای فرمانده مذکور حزب دمکرات، به ۱۵ دلار برای هر بشکه نفت می رسد و درآمد روزانه حاصل از آن با توجه به اینکه در روز ۴۵ هزار بشکه نفت از کردستان سوریه به ترکیه منتقل می شود، ۶۷۵ هزار دلار است و سود ماهیانه آن نیز به ۲۰،۲۵۰،۰۰۰ دلار می رسد.

هنوز هم مشخص نیست که آیا مبلغی از این درآمد به خزانه دولت اقلیم واریز می شود یا خیر.

از سوی دیگر سایت (intelligence online) خبری را در باره تجارت نفت میان اقلیم کردستان و ایران (کردستان ایران) منتشر کرد، این سایت مختص به انتشار اطلاعات معتبر و موثق همکاری های اطلاعاتی و تجاری دولت های اروپایی، شمال آمریکا آسیا و خاورمیانه است

بر اساس این خبر که در سایت مذکور منتشر شده، با وجود اینکه آمریکا تحریم هایی را علیه سوریه اعمال کرده، اما راه هایی را هم برای تجارت و فعالیت شرکت های نفتی آمریکایی و تجارت نفت میان سوریه اقلیم کردستان باز گذاشته است.

بنا به اطلاعاتی که این سایت از منابعی در دولت اقلیم کردستان به دست آورده، اکنون شرکت دلتا کرسنت انرژی آمریکایی با حزب دمکرات کردستان و حزب اتحاد دمکراتیک کردهای سوریه، قراردادهایی را در حوزه تجارت نفت امضا کرده است و این تجارت نفت نیز تحت نظر استاندار دهوک و چند مقام دیگر اقلیم و با اطلاع و آگاهی دولت عراق، انجام شده و تانک های آمریکایی در مرز میان اقلیم و ترکیه نگهبان و حافظ این پروسه هستند.

همچنین اشاره شده که این فرآیند تا پایان کار دولت ترامپ در ۲۰ ژانویه آتی ادامه دارد و درتاریخ ۹ دسامبر امسال نیز کنگره و نمایندگان ترامپ در سوریه اعلام کرده اند که از جزئیات این فرآیند مطلع هستند.

در خبر سایت (intelligence online) آمده که اربیل تبدیل به مرکز توجه و فعالیت تجار و بازرگانان نفت در سطح جهان، برای انتقال نفت از طریق ترکیه شده است.

به جز نفت، تجارت های دیگری نیز میان پارتی و پ.ی. د، در مرز میان اقلیم و کردستان سوریه صورت می گیرد، از جمله قاچاق دام از سوریه به اقلیم و صادرات تیرآهن و سیمان از اقلیم به کردستان سوریه.

کردستان سوریه و قرارداد نفت

قرارداد نفتی که روز ۳۰ جولای گذشته مظلوم کوبانی با شرکت آمریکایی دلتا کرسنت انرژی امضا کرد،قراردادی بود که از ماه ها پیش و به صورت پنهانی بر روی آن کار می شد.

دولت های سوریه، ترکیه، ایران و سوریه در هنگام امضای این قرارداد، علیه آن موضع گیری و اعلام کردند که موافقت دولت سوریه برای امضای آن، جلب نشده و حاکمیت این کشور را نقض کرده است؛ ترکیه که خود اکنون به واسطه اقلیم کردستان، نفت کردستان سوریه را به بازارهای جهانی صادر می کند در ابتدا با آن مخالفت کرده و امضای این قرارداد را به معنای به رسمیت شناختن اداره خودگردان کردهای سوریه قلمداد و تاکید کرد که این خودمدیریتی را تحت فرمان و امتداد پ.ک.ک و قرارداد مذکور را نیز منبع درآمدی برای پ.ک.ک می داند.

درباره قرارداد

هیچ جزئیاتی از قرارداد نفتی میان کردهای سوریه و شرکت نفتی آمریکایی در دست نیست و هیچ یک از دو طرف قرارداد، هیچ اطلاعاتی رسمی را در مورد آن ارائه نداده اند، اما گفته می شود که مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا یکی از حامیان جدی امضای این توافق بوده و روز ۳۰ جولای در کنگره به سناتور جمهوری خواه لیندسی گراهام گفته که این توافق زمانی طولانی به درازا کشیده و اکنون در مرحله اجرایی قرار دارد.

بنا به اطلاعاتی که از سوی رسانه های آمریکایی و اروپایی از جمله المانیتور منتشر شده، مدت قرارداد نفتی میان نیروهای کرد سوریه و شرکت دلتا کرسنت انرژی ۲۵ سال است؛ یعنی نصف مدت قرارداد نفتی میان اقلیم و ترکیه که به قرارداد نفتی ۵۰ ساله شناخته میشود.

المانیتور گزارش داده که مظلوم کوبانی ثمره اقدامات نچیروان بارزانی را می چیند، زیرا زمانی که وی نخست وزیر اقلیم کردستان بود، توافق نفتی ۵۰ ساله را با ترکیه امضا کرد و گفته می شود که در قرارداد میان نیروهای کرد سوری و شرکت آمریکایی نیز دست داشته است، اما مشخص نیست که موضع مسرور بارزانی نخست وزیر کنونی اقلیم و پسر عموی نچیروان، درباره این قرارداد چیست.

گفته می شود که توافق نفتی میان آمریکا و نیروهای کرد سوری، شامل ساخت و احداث دو پالایشگاه نفتی است یکی برای تامین سوخت مورد نیاز در مناطق کردنشین سوریه و دیگری برای تولید نفت و صادرات آن به بازارهای جهانی.

درباره شرکت نفتی آمریکایی

شرکت دلتا کرسنت انرژی که نفت مناطق تحت کنترل کردهای سوریه را در اختیار گرفته، متعلق به جیمز کین سفیر پیشین آمریکا، در دانمارک است و با تعدادی افراد دیگر در مالکیت و اداره شرکت شریک است، از جمله جیمز ریس که جزو افسران بازنشسته نیروهای دلتای آمریکا است و پیشتر دارای شرکتی امنیتی بوده و جان دوریر که مدیر کل اجرایی نفت و کارشناس زبده ای در امور نفت و منطقه خاورمیانه است.

لیست مالکین این شرکت آمریکایی نشان می دهد که بیشتر شبیه شرکتی دولتی است تا شرکتی مربوط به بخش خصوصی. برخی می گویند به همین دلیل دولت ترامپ و به صورت مشخص مایک پمپئو تلاش زیادی را برای امضای قرارداد نفتی با نیروهای کرد سوری، صورت دادند.

مالکین این شرکت دارای روابط دوستانه نزدیکی با برخی از مقامات حزب دمکرات کردستان هستند و گمان می رود این حزب و به صورت مشخص نچیروان بازرانی معاون رهبر حزب (رئیس اقلیم کردستان) نقش موثری را در امضای این توافق ایفا کرده باشند.

نفت در سوریه

تاکنون هیچ تحقیق دقیق و معتبری درباره ذخائر انرژی در سوریه انجام نشده و در دوران حافظ اسد رئیس جمهور پیشین این کشور در سال ۱۹۷۳ نفت به عنوان موضوعی محرمانه و امنیتی محسوب شده و اطلاعات چندانی در باره آن منتشر نمی شد. برخی کمبود اطلاعات در این مورد را به این دلیل می دانند که در دوران زمامداری بشار اسد رئیس جمهور فعلی سوریه نیز تا پیش از سال ۲۰۱۱ و ناآرامی های این کشور، نام بسیاری از میادین نفتی کردستان سوریه افشا نشده و پس از آغاز جنگ های داخلی در سوریه، مردم این کشور متوجه شدند به جز میادین نفتی که در کتاب های درسی از آنها نام برده شده، شمار دیگری میادین نفتی نیز در داخل خاک این کشور وجود دارند، اما این میادین نفتی پس از آنکه داعش مناطق گسترده ای از خاک سوریه را اشغال کرد، آشکار شد.

پنهان کاری در پرونده فعالیت های نفتی در سوریه به جایی رسید که در دوران اسد پدر و پسر، میزان درآمدهای نفتی حتی در بودجه کشور نیز وارد نمی شد و یا اینکه اعداد و ارقامی غیر واقعی به عنوان درآمدهای نفت سوریه، اعلام می شد.

بنا به گزارشی که سال گذشته در سایت “اویل برایسز” انگلیسی ویژه اطلاعات و اخبار حوزه نفت و انرژی، منتشر شده؛ میزان ذخائر نفتی در سوریه به ۲ میلیارد و ۵۰۰میلیون بشکه می رسد و این میزان در مقایسه با دیگر کشورهای نفت خیر از جمله عربستان با ۲۶۸ میلیارد بشکه نفت، بسیار اندک است و ذخائر نفتی عربستان ۱۰۰برابر سوریه است،

ذخائر نفتی سوریه در حال حاضر ۰٫۱۴ درصد کل ذخائر نفتی جهان است و بنا به گزارشات تا سال ۲۰۱۱ و پیش از آغاز جنگ داخلی این کشور، روزانه ۳۸۰ هزار بشکه نفت در این کشور تولید می شد، اما صندوق جهانی پول در سال ۲۰۱۶ گزارش داد که پس از آغاز جنگ داخلی سوریه، میزان تولید نفت آن نیز به ۴۰ هزار بشکه در روز کاهش یافت و پس از امضای قرارداد با شرکت آمریکایی، میزان تولید نفت سوریه با احتساب نفت تولید شده در مناطق کردنشین به ۱۰۰ هزار بشکه افزایش یافت.

حوزه نفت سوریه به دلیل وقوع جنگ داخلی، دچار آسیب شدیدی شد و وزارت نفت دولت بشار اسد، اعلام کرده که صنعت نفت این کشور تا سال ۲۰۱۷ دچار ۶۲ میلیارد دلار خسارت و زیان شده است.

نفت برای نیروهای کرد سوری

بیش از ۷۵ درصد از ذخائر نفتی سوریه در مناطق اطراف استان دیرالزور در شرق این کشور قرار دارد.

نیروهای کرد سوری در چارچوب نیروهای سوریه دمکراتیک در سال ۲۰۱۷ و با خون خود مناطق کردنشین سوریه را از عناصر داعش پاکسازی کرده و به این ترتیب ۹۰ درصد از ذخائر و میادین نفتی سوریه در اختیار این نیروها قرار گرفت و در حال حاضر دولت اسد فقط اختیار ۱۰ درصد از منابع نفت کشور را در اختیار دارد.

تخمین زده می شود که نیروهای سوریه دمکراتیک (پ.ی.د) پس از پاکسازی مناطق خود از داعش در سال ۲۰۱۷ هر بشکه نفت را به مبلغ ۳۰ دلار به فروش رسانده و هر ماه ۱۰ میلیون دلار از فروش نفت کسب درآمد کرده اند، گزارش ها حاکی از این است که نفت مناطق تحت اختیار کردهای سوریه، تا پیش از این توافق، از سه طریق صادر شده است؛ بخشی از آن به دولت اسد داده شده و بخشی به مناطق تحت کنترل مخالفان دولت اسد و بخشی دیگر به اقلیم کردستان صادر شده و این بدین معناست که تجارت حزب دمکرات کردستان (پارتی) و کردستان سوریه سابقه طولانی تری دارد.

بخش اعظم نفت کشف شده سوریه در مناطق کردنشین این کشور و مرزهای میان سوریه با ترکیه و عراق قرار دارد و نحوه توزیع این میادین در مناطق تحت کنترل نیروهای سوریه دمکراتیک بدین صورت است.

بیشترین تعداد میادین نفتی سوریه در استان دیرالزور قرار دارد و از سال ۲۰۱۷ نیز تحت کنترل نیروهای سوریه دمکراتیک است ، از جمله میدان نفتی “عمر” که بزرگترین میدان نفت در سوریه محسوب شده و میدان “تنک” که دومین میدان نفتی در این کشور است.

همچنین میادین نفتی “ورد” و “تیم” در “دیرالزور” وجود دارد که تحت کنترل دولت سوریه است، اما میزان تولید نفت در آن ها کم است و نفت استخراج شده از میادین “عمر” و “تنک” در آن ها انبار می شود.

میادین “دیرو”، “جوفره” و “خراته” با تولید روزانه ۲ هزار بشکه نفت و میدان “کونیکو” نیز در دیرالزور و تحت کنترل نیروهای سوریه دمکراتیک قرار دارند.

مجموع نفت تولیدی از میادین دیرالزور ۳۰ هزار بشکه روزانه تخمین زده می شود.

در استان حسکه و مناطق شدادی، جبسه و هول این استان نیز میدان نفتی “رومیلان” قرار دارد که یکی از بزرگترین و غنی ترین میادین نفتی سوریه محسوب شده و تحت اختیار کردها است و شامل ۱ هزار و ۳۲۲ حلقه چاه نفت و ۲۵ حلقه چاه گاز است، همچنین میادین “مرکده” و “تشرین کوبیبیه” نیز در این استان قرار دارند.

در استان رقا نیز شمار دیگری از میادین نفتی وجود دارد که تحت اختیار نیروهای سوریه دمکراتیک (ه.س.د) است.

میزان نفت تولیدی در میادین نفتی استان حمس نیز به ۹ هزار بشکه در روز می رسد و به صورت مستقیم توسط روسیه اداره می شود.

بنا به ارزیابی های سال ۲۰۱۷ میزان ذخائر گاز طبیعی سوریه در مناطق “تدمور” و سواحل “طرطوس” و “بانیاس” قرار دارد و اگر این منابع استخراج شود، سوریه سومین کشور صادر کننده گاز طبیعی در سطح جهان خواهد بود.

سازمان “گلوبال دیفلوپمنت کورپرشین” (GDC)بر اساس گفته های یکی از کارشناسان آمریکایی و فعال حوزه نفت گزارش داده که اگر اداره خودمدیریتی کردهای سوریه بتواند این میادین نفتی را به صورتی درست اداره کند، می تواند روزانه ۴۰۰ هزار بشکه نفت را تولید کند، یعنی بیشتر از میزانی که گفته می شود پیش از جنگ داخلی سوریه در این کشور تولید می شده است.

رقابت و کشمکش شدیدی میان روسیه و آمریکا بر سر منابع انرژی سوریه در جریان است، آمریکا به نفت سوریه و روسیه نیز به گاز این کشور چشم طمع دارند.

هیچ جزئیاتی از قرارداد نفتی میان کردهای سوریه و شرکت نفتی آمریکایی در دست نیست و هیچ یک از دو طرف قرارداد، هیچ اطلاعاتی رسمی را در مورد آن ارائه نداده اند، اما گفته می شود که مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا یکی از حامیان جدی امضای این توافق بوده و روز ۳۰ جولای در کنگره به سناتور جمهوری خواه لیندسی گراهام گفته که این توافق زمانی طولانی به درازا کشیده و اکنون در مرحله اجرایی قرار دارد.

بنا به اطلاعاتی که از سوی رسانه های آمریکایی و اروپایی از جمله المانیتور منتشر شده، مدت قرارداد نفتی میان نیروهای کرد سوریه و شرکت دلتا کرسنت انرژی ۲۵ سال است؛ یعنی نصف مدت قرارداد نفتی میان اقلیم و ترکیه که به قرارداد نفتی ۵۰ ساله شناخته میشود.

المانیتور گزارش داده که مظلوم کوبانی ثمره اقدامات نچیروان بارزانی را می چیند، زیرا زمانی که وی نخست وزیر اقلیم کردستان بود، توافق نفتی ۵۰ ساله را با ترکیه امضا کرد و گفته می شود که در قرارداد میان نیروهای کرد سوری و شرکت آمریکایی نیز دست داشته است، اما مشخص نیست که موضع مسرور بارزانی نخست وزیر کنونی اقلیم و پسر عموی نچیروان، درباره این قرارداد چیست.

گفته می شود که توافق نفتی میان آمریکا و نیروهای کرد سوری، شامل ساخت و احداث دو پالایشگاه نفتی است یکی برای تامین سوخت مورد نیاز در مناطق کردنشین سوریه و دیگری برای تولید نفت و صادرات آن به بازارهای جهانی.

درباره شرکت نفتی آمریکایی

شرکت دلتا کرسنت انرژی که نفت مناطق تحت کنترل کردهای سوریه را در اختیار گرفته، متعلق به جیمز کین سفیر پیشین آمریکا، در دانمارک است و با تعدادی افراد دیگر در مالکیت و اداره شرکت شریک است، از جمله جیمز ریس که جزو افسران بازنشسته نیروهای دلتای آمریکا است و پیشتر دارای شرکتی امنیتی بوده و جان دوریر که مدیر کل اجرایی نفت و کارشناس ماهری در امور نفت و منطقه خاورمیانه است.

لیست مالکین این شرکت آمریکایی نشان می دهد که بیشتر شبیه شرکتی دولتی است تا شرکتی مربوط به بخش خصوصی. برخی می گویند به همین دلیل دولت ترامپ و به صورت مشخص مایک پمپئو تلاش زیادی را برای امضای قرارداد نفتی با نیروهای کرد سوری، صورت دادند.

مالکین این شرکت دارای روابط دوستانه نزدیکی با برخی از مقامات حزب دمکرات کردستان هستند و گمان می رود این حزب و به صورت مشخص نچیروان بازرانی معاون رهبر حزب (رئیس اقلیم کردستان) نقش موثری را در امضای این توافق ایفا کرده باشند.

نفت در سوریه

تاکنون هیچ تحقیق دقیق و معتبری درباره ذخائر انرژی در سوریه انجام نشده و در دوران حافظ اسد رئیس جمهور پیشین این کشور در سال ۱۹۷۳ نفت به عنوان موضوعی محرمانه و امنیتی محسوب شده و اطلاعات چندانی در باره آن منتشر نمی شد. برخی کمبود اطلاعات در این مورد را به این دلیل می دانند که در دوران زمامداری بشار اسد رئیس جمهور فعلی سوریه نیز تا پیش از سال ۲۰۱۱ و ناآرامی های این کشور، نام بسیاری از میادین نفتی کردستان سوریه افشا نشده و پس از آغاز جنگ های داخلی در سوریه، مردم این کشور متوجه شدند به جز میادین نفتی که در کتاب های درسی از آنها نام برده شده، شمار دیگری میادین نفتی نیز در داخل خاک این کشور وجود دارند، اما این میادین نفتی پس از آنکه داعش مناطق گسترده ای از خاک سوریه را اشغال کرد، آشکار شد.

پنهان کاری در پرونده فعالیت های نفتی در سوریه به جایی رسید که در دوران اسد پدر و پسر، میزان درآمدهای نفتی حتی در بودجه کشور نیز وارد نمی شد و یا اینکه اعداد و ارقامی غیر واقعی به عنوان درآمدهای نفت سوریه، اعلام می شد.

بنا به گزارشی که سال گذشته در سایت “اویل برایسز” انگلیسی ویژه اطلاعات و اخبار حوزه نفت و انرژی، منتشر شده؛ میزان ذخائر نفتی در سوریه به ۲ میلیارد و ۵۰۰میلیون بشکه می رسد و این میزان در مقایسه با دیگر کشورهای نفت خیر از جمله عربستان با ۲۶۸ میلیارد بشکه نفت، بسیار اندک است و ذخائر نفتی عربستان ۱۰۰برابر سوریه است،

ذخائر نفتی سوریه در حال حاضر ۰٫۱۴ درصد کل ذخائر نفتی جهان است و بنا به گزارشات تا سال ۲۰۱۱ و پیش از آغاز جنگ داخلی این کشور، روزانه ۳۸۰ هزار بشکه نفت در این کشور تولید می شد، اما صندوق جهانی پول در سال ۲۰۱۶ گزارش داد که پس از آغاز جنگ داخلی سوریه، میزان تولید نفت آن نیز به ۴۰ هزار بشکه در روز کاهش یافت و پس از امضای قرارداد با شرکت آمریکایی، میزان تولید نفت سوریه با احتساب نفت تولید شده در مناطق کردنشین به ۱۰۰ هزار بشکه افزایش یافت.

حوزه نفت سوریه به دلیل وقوع جنگ داخلی، دچار آسیب شدیدی شد و وزارت نفت دولت بشار اسد، اعلام کرده که صنعت نفت این کشور تا سال ۲۰۱۷ دچار ۶۲ میلیارد دلار خسارت و زیان شده است.

نفت برای نیروهای کرد سوری