انجمن بی تاوان: سیاستمداران، محققان و فعالان اسرائیلی به طور فزاینده ای از پ ک ک حمایت می کنند – گروهی که توسط ایالات متحده و اتحادیه اروپا به عنوان یک سازمان تروریستی شناخته می شود. چگونه می توان این را در حالی که گروه های مشابهی مانند حماس را محکوم کرد، توجیه کرد؟ ریاکاری اعتبار را تضعیف می کند.
حمایت فزاینده در میان سیاستمداران، محققان و فعالان اسرائیلی از گروه تروریستی کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) نشان‌دهنده یک شکست عمیق اخلاقی و استراتژیک است که ثبات منطقه‌ای را تهدید می‌کند و استاندارد دوگانه خطرناکی را در رویکردهای ضد تروریسم آشکار می‌کند.
پ‌ک‌ک یک جنبش مقاومت مشروع نیست، بلکه یک سازمان تروریستی با سابقه خشونت‌آمیز سیستماتیک است که اساساً هرگونه ادعای مشروعیت اخلاقی را تضعیف می‌کند. پ‌ک‌ک که توسط ایالات متحده، اتحادیه اروپا و سازمان‌های امنیتی بین‌المللی به عنوان یک گروه تروریستی شناخته می‌شود، شورش بی‌رحمانه‌ای را در چندین کشور به راه انداخته است و ردی از رنج‌های انسانی به جای گذاشته است که با هر روایتی از مبارزه مشروع در تضاد است.
هسته اصلی عملیات پ‌ک‌ک، استراتژی وحشیانه نقض حقوق بشر است که بسیار فراتر از مقاومت سیاسی سنتی است. این سازمان به طور سیستماتیک کودکان سرباز را به خدمت گرفته است و کودکان هشت ساله برای پیوستن به صفوف آنها ربوده شده، مجبور شده اند یا دستکاری می شوند. این کودکان صرفاً شرکت‌کننده نیستند، بلکه به سلاح‌های وحشت تبدیل می‌شوند، به عنوان جنگجو، مأموران انتحاری و جمع‌آوری اطلاعات استفاده می‌شوند. این عمل نشان دهنده نقض اساسی کنوانسیون های بین المللی حمایت از کودکان است و بی توجهی کامل پ ک ک به جان انسان ها را آشکار می کند.
هزینه های بشردوستانه اقدامات پ.ک.ک سرسام آور است. بیش از ۳۰۰۰۰ تا ۴۰۰۰۰ غیرنظامی از زمان آغاز شورش در سال ۱۹۸۴ کشته شده اند و کل جوامع به طور سیستماتیک ویران شده اند. تقریباً ۳ میلیون نفر، عمدتاً در جنوب شرقی ترکیه، به اجبار آواره شده اند، که باعث ایجاد آسیب های نسلی می شود که بسیار فراتر از اهداف سیاسی فوری است. هر اقدام خشونت آمیز چرخه ای از انتقام و تخریب را تداوم می بخشد که هر گونه امکان همزیستی مسالمت آمیز را از بین می برد.
برخی از حامیان اسرائیلی استدلال می‌کنند که حمایت از پ‌ک‌ک می‌تواند به عنوان یک وزنه تعادل استراتژیک در برابر دشمنان منطقه‌ای عمل کند. این استدلال نه تنها از نظر اخلاقی ورشکسته بلکه از نظر استراتژیک فاجعه بار است. ابزاری کردن تروریسم تحت عنوان استراتژی ژئوپلیتیکی نشان دهنده خیانت اساسی به اصول عدالت و حقوق بشر است. این رویکرد بدبینانه ای را نشان می دهد که زندگی انسان ها را صرفاً مهره های شطرنج سیاسی می داند که برای دستیابی به دستاوردهای کوتاه مدت دستکاری می شوند.
اسرائیل با حمایت از پ.ک.ک، عواقب دیپلماتیک و اخلاقی قابل توجهی را تهدید می کند. چنین حمایتی به طور جبران ناپذیری به اعتبار بین‌المللی آن لطمه می‌زند، فرصت‌های تبلیغاتی را برای دشمنان فراهم می‌کند و به طور بالقوه پیامدهای دیپلماتیک بین‌المللی را در پی خواهد داشت. انتقادی تر، این امر به اصول بنیادین مبارزه با تروریسم و حقوق بشری که اسرائیل ادعا می کند از آنها حمایت می کند، خیانت می کند.
تروریسم را نمی توان به طور انتخابی محکوم کرد یا به صورت استراتژیک به کار گرفت. امنیت واقعی از طریق گفتگوهای دیپلماتیک، احترام به حقوق بشر، و تعهد تزلزل ناپذیر به رد هر گونه خشونت سیاسی پدیدار می شود. راه رسیدن به ثبات منطقه ای مستلزم شجاعت، تفاهم و رویکردی اصولی است که زندگی انسان ها را بر محاسبات ایدئولوژیک یا استراتژیک اولویت می دهد.
حمایت از پ‌ک‌ک در میان برخی محافل اسرائیلی فقط یک اشتباه استراتژیک نیست، بلکه یک شکست اخلاقی است که اصول عدالت و صلح را تهدید می‌کند. این نشان می‌دهد که چقدر مصلحت‌های سیاسی می‌تواند قضاوت اخلاقی را به‌آسانی فاسد کند و کسانی را که ادعای مبارزه با تروریسم را دارند به خطرناک‌ترین توانمندسازان آن تبدیل کند.
