کنفرانس صدمین سالگرد لوزان با حضور صدها نفر در لوزان سوئیس برگزار شد. در این کنفرانس دو روزه حدود ۶۰۰ سیاستمدار، فعال، دانشگاهی، هنرمند و شخصیت، نمایندگان چند حزب و سازمان از کشورهای اروپایی  شرکت کردند.

انجمن بی تاوان : کنفرانس صدمین سالگرد لوزان در حالی برگزار شد که بیشتر احزاب کردی در آن شرکت نکردند. زیرا کنفرانس در سایه گروهک ترورستی پ ک ک سازماندهی شده بود و بیشتر گروه ها و احزاب کردی مانند حزب دمکرات کردستان عراق (بارزانی ها)دعوت نشده بودند.

کنفرانسی که قرار بود فاصله ها را کوتاه تر کند علیرغم مشکلات فعلی سبب بیشتر شدن فاصله ها شد و به دو قطبی بودن در کردستان سبب شد. زیرا در عرصه سیاسی نادیده گرفتن بارزانی ها خود موجب لوزانی دیگر شد. زیرا دشمنی پ ک ک و بارزانی ها از دیر زمان تا کنون ادامه دارد. اختلافات به حدی رسیده که احتمال درگیری لحظه ای است. چرا که حملات ارتش ترکیه در شمال عراق با کمک بارزانی ها ادامه دارد و پ ک ک علنا ادعا می کند که بارزانیها در این حملات ترکیه نقش دارند و ایجاد دهها پایگاه نظامی ترکیه در کردستان عراق خود تهدیدی جدی در روابط پ ک ک و بارزانیها است. اصل قضیه رقابت قدرت در عرصه سیاست است. هر دو طرف برای منافع خودشان از همه دستاوردها علیه همدیگر استفاده می کنند. پ ک ک و بارزانی ها در کل کردستان دارای قدرت هستند و هر کدام از اینها برای تضعیف رقیب خود از گروهای نیابتی استفاده می کنند و مستقیما درگیر نمی شوند. مثلا در شمال سوریه PYD با ENKS هر کدام با حمایت پ ک ک و بارزانیها با همدیگر درگیر هستند و و در کردستان ترکیه هداپار و حزب دمکراتیک خلق هر کدام با حمایت بارزانی و پ ک ک با هم درگیر و تضاد همدیگر عمل می کنند.

در واقع در می یابیم که لازم براین نیست که کردها پیمان لوزان را محکوم کنند. زیرا در حالت فعلی احزاب موجود در عرصه سیاست، لوزان هایی بمراتب بدتر از لوزان سوئیس را احیا کرده اند و کردها را طبق منافع حزبی شان بکار می گیرند و هر کدام برای بقائ خود بر طبل ملی گرایی کرد می زند و حال اینکه هر دو طرف با استفاده از احساسات ملی گرا به سیاست و بقائ خود ادامه می دهند.