انجمن بی تاوان: پوپولیسم در دنیای سیاست به گروهی از سیاستمداران، شخصیت ها یا سازمان ها و گروه هایی اطلاق می شود که مردمی، غیرمنطقی، فریبنده، عقب مانده باشند.

پوپولیست ها از امواج اعتراضات، حقانیت، ترس، مشکلات آزاد جامعه، مردم برای پیشبرد اهداف ناعادلانه خود استفاده می کنند.

پوپولیست ها اغلب در حل مشکلات از طریق راه حل های عمیق و اساسی ناتوان هستند و بنابراین راه حل های قابل قبول، ساده و سریع پیشنهاد می کنند.

غالباً در ادبیات سیاسی گروه های تروریستی یا گروه های مسلح و تجزیه طلب مانند کومله، دمکرات، الاحوازی، منافقین، جندالله و… که مدعی دفاع از حقوق اقوام یا اقلیت ها در ایران هستند، مفاهیم و واژه هایی مانند:قدرت علیه مردم، فشار بر طبقات اجتماعی، حقوق اجتماعی، وکالت مشروع… بسیار رایج است.

یکی دیگر از گروه های مسلح و تجزیه طلبی که از شعارهای محافظه کاری، پوپولیسم، تبلیغات و برانگیختن احساسات انسانی در میان کردهای ایران استفاده می کند، پژاک (شاخه ضد ایرانی پ.ک.ک) است.

پژاک یک گروه ایدئولوژیک است که برخاسته از ایدئولوژی مارکسیسم-لنینیسم است.

گفتمان پوپولیستی پژاک زمانی به اوج خود می رسد که این گروه مطالبه گر اقلیم کردستان ایران خود را در میان کردهای ایران بی جایگاه بداند.

حتی صلاحیت سازماندهی یک گروه ده ها نفری را هم ندارند.

گروه پژاک از نظر فکری به دلیل عدم پایبندی به خرد علمی و نوآوری مبتنی بر شواهد، ناقص بودن ایدئولوژیک خود را به معنای «مردم سالاری» به کمک عبارات و مفاهیم خود می پوشاند.و در عین حال آنها را از جنایتی که در اثر تأخیر در مجموع رایج یا ناتوان و گران است نجات می دهد.

پژاک در سال های اخیر با حمایت اعضای مردمی و پوپولیست سعی در انتقاد از گروه مادر خود، پ.ک.ک داشته است، اما به دلایلی مانند:

افزایش آگاهی، توسعه رسانه های جمعی و آزادی حرکت اطلاعات باعث شده است که مردم ارزش های بی اساس پژاک را نادیده بگیرند.