ترکیه در مرکز منطقه ای قرار دارد که با تغییرات رادیکال غیرقابل پیش بینی مشخص می شود. او همچنین یکی از اهداف اصلی تروریسم بین المللی در دهه های گذشته بوده است. ابتدا ASALA (ارتش مخفی ارمنی برای آزادی ارمنستان) بود که جان دیپلمات های بی گناه و خانواده های آنها را گرفت. از قضا، با فروکش تروریسم ASALA، تروریسم PKK شتاب گرفت. در حال حاضر پ‌ک‌ک با ایدئولوژی مارکسیستی-لنینیستی و روش‌های خشونت‌آمیز خود همچنان تهدیدی برای ترویج سبک زندگی دموکراتیک در منطقه است.

در گزارش سالانه وزارت امور خارجه ایالات متحده که در آوریل ۱۹۹۳ تحت عنوان “الگوهای تروریسم جهانی” منتشر شد، پ.ک.ک به عنوان “گروه تروریستی مارکسیست لنینیست متشکل از کردهای ترکیه به دنبال ایجاد یک دولت مارکسیست در جنوب شرقی ترکیه” توصیف شده است.

پ ک ک توسط تمامی کشورهای غربی از جمله پارلمان اروپا و شورای اروپا به عنوان یک سازمان تروریستی شناخته شده و طبقه بندی شده است. فرانسه و آلمان اخیراً فعالیت این گروه تروریستی را ممنوع کرده اند و سایر دولت های اروپای غربی به دقت اوضاع را زیر نظر دارند.

از سال ۱۹۸۴، خشونت و ترور بی‌رویه پ‌ک‌ک تا کنون جان هزاران نفر را گرفته است. زنان از کودکان و پیران در امان نبودند. افراد قبل از اعضای خانواده خود به قتل می رسیدند یا ربوده می شدند و به طور خلاصه اعدام می شدند.

خاستگاه پ‌ک‌ک را می‌توان به سال ۱۹۷۴ جستجو کرد، زمانی که اوجالان، در آنکارا، گروه کوچکی از رادیکال‌ها را از جوانان انقلابی (DEV-GENÇ) رهبری کرد. حزب کارگران کردستان، “Partiya Karkeren Kurdistan” (PKK) در سال ۱۹۷۸ تأسیس شد. اوجالان، رهبر این سازمان، پس از سال ۱۹۸۰ به دنبال مبارزه مؤثر نیروهای امنیتی ترکیه با این گونه سازمان ها، به سوریه پناهنده شد. این سازمان که ایدئولوژی آن مبتنی بر مارکسیسم-لنینیسم است، به دنبال ایجاد یک کشور کردی مستقل است که استان های جنوب شرقی ترکیه را در بر گیرد.

پ ک ک یک کمیته مرکزی دارد که توسط کمیته اجرایی مرکزی ریاست می شود. اوجالان، دبیرکل حزب از زمان تأسیس آن، ریاست کمیته مرکزی را بر عهده دارد. او با قدرت مطلق حکومت می کند و همه تصمیمات را می گیرد. سازمان بیشتر به مراکز داخلی و خارجی تقسیم می شود.

کمیته نظامی تابعه پ‌ک‌ک که تحت عنوان واحدهای آزادی‌بخش کردستان (هازن ریزگریه کردستان-HRK) تأسیس شده بود، پس از برگزاری سومین کنگره پ‌ک‌ک که در دمشق-سوریه در دمشق-سوریه برگزار شد، منحل شد و ارتش آزادی‌بخش خلق کردستان (Arteshen Rizgariya Gelli Kurdistan-ARGK) جایگزین شد. اکتبر ۱۹۸۶٫

مرکز خارجی پ‌ک‌ک از طریق جبهه آزادی‌بخش ملی کردستان (Eniya Rizgariya Netewa Kurdistan-ERNK) که در ۲۱ مارس ۱۹۸۵ تأسیس شد، فعالیت می‌کند. ERNK پس از سال ۱۹۸۹ شروع به فعالیت کرد، زمانی که کشورهای اروپایی درهای خود را باز کردند و به آن اجازه شکوفایی دادند. در قلمروهای خود

پ.ک.ک وظایف ERNK در اروپا را در ده عنوان در سندی با عنوان “شخصیت توده ای حزب و جبهه ما” مورخ ۱۹۸۸ شرح می دهد. در این سند بر این چهار موضوع تاکید ویژه ای شده است:

۱٫ فعالیت های توده ای (جلسات مطبوعاتی، یورش ها، مشاغل و غیره)

۲٫ فعالیت هایی که ترکیه را هدف قرار می دهد:

آ. تعیین کادر و اعزام آنها به رزمنده،

ب انجام آموزش های رزمی،

ج اعزام نیروهای جنگی به ترکیه

د ارائه پشتیبانی لجستیک،

ه. سازماندهی ارتباط بین کسانی که در اروپا و سوریه هستند.

f. حفظ ارتباط با سایر گروه های مسلح.

g حفظ ارتباط با گروه های زندان.

۳٫ کار بر روی فعالیت های اطلاعاتی و امنیتی حزبی

۴٫ ایجاد منابع مالی برای حرکت (قاچاق مواد مخدر، اخاذی و …)

به قول پ‌ک‌ک، شبه‌نظامیان آن «زیر پرچم ERNK و مسلح به سلاح‌های ARGK می‌جنگند».

برخی از منابع مالی پ.ک.ک را می توان به شرح زیر ذکر کرد:

*درآمدهای حاصل از “شب های ویژه” که توسط سازمان های شعبه در اروپا برگزار می شود.

* کمپین های کمک رسانی به طور دوره ای توسط حزب برگزار می شود.

* کمک های مالی و اشتراک.

*فروش نشریات.

*درآمدهای حاصل از موسسات تجاری متعلق به سازمان.

*پول جمع آوری شده از طریق سرقت

*پول های جمع آوری شده از طریق قاچاق مواد مخدر و قاچاق اسلحه.

* اخاذی

*”کمک”های دریافتی از طریق ارعاب از سوی سازندگان و بازرگانان در حال انجام تجارت در منطقه.

* قاچاق کارگران غیرمجاز.

*انتقال وجه به سازمان از اشخاصی که در کشورهای اروپایی تحت شرایط پناهندگی مستحق پرداخت هستند.

در جریان دومین کنگره حزبی که در سال ۱۹۸۲ در سوریه برگزار شد، برای اولین بار اختلاف نظرها ظاهر شد. برخی از مبارزانی که برای بقای حزب تأسیس و تلاش کردند، سازمان را ترک کردند. یا شخصاً توسط رهبر آرام شده بودند. پ.ک.ک برخی از فراریان را به قتل رسانده و تعدادی از آنها را تحت بازداشت قرار داده است. پس از آنکه حسین ییلدیریم، سخنگوی قدیمی این حزب در اروپا، در سال ۱۹۸۸ در بروکسل، مخالفت خود را با رهبر حزب، اوجالان اعلام کرد، یک انشعاب بزرگ در داخل PKK آشکار شد. فرار او از گروه اصلی همراه با برخی از پیروان، خشونت بین گروهی پ.ک.ک را در اروپای غربی تشدید کرد.

در برخی از کشورهای غربی، فعالیت‌های سازمان‌های تروریستی جدایی‌طلب ترکیه متأسفانه نادیده گرفته می‌شود، در حالی که فعالیت‌های تبلیغاتی آنها حداقل قابل تحمل است. پ‌ک‌ک به منظور تقویت قابلیت‌های تبلیغاتی و عملیاتی خود، جناح‌های شبه یا سازمان‌های جبهه‌ای ایجاد کرده است. این استراتژی به طور گسترده توسط PKK در برخی از کشورهای عضو ناتو به کار گرفته شده است. سازمان‌های مختلف جبهه‌ای که به عنوان انجمن‌های فرهنگی-اجتماعی (کمیته‌های کردستان) و به اصطلاح «مراکز اطلاعاتی» ظاهر می‌شوند، توسط شعبه نمای PKK-ERNK دستکاری و هدایت می‌شوند. این موسسات در واقع حمایت های سیاسی، اخلاقی و مالی قابل توجهی را که برای بقای پ.ک.ک ضروری است، فراهم می کنند.

در این چارچوب و با استفاده از نهادهای جلویی خود، سازمان تروریستی با سازماندهی و تحریک پناهجویان سعی در ایجاد دیاسپورای خود در اروپا دارد. علاوه بر این، “جرایم سازمان یافته” که بخش جدایی ناپذیر این دیاسپورا را تشکیل می دهد، به منظور جمع آوری وجوه مورد نیاز برای تقویت فعالیت های تروریستی خود، اقدام به اخاذی، قاچاق مواد مخدر، پولشویی می کند. صرفاً، این بودجه به نوبه خود برای تأمین مالی تهیه سلاح و مهمات استفاده می شود. ممنوعیت پ‌ک‌ک و سازمان‌های جبهه‌ای آن در آلمان و فرانسه در پایان سال ۱۹۹۳ تا حدی از حمایت مالی و معنوی این سازمان تروریستی کاسته است. در نتیجه، پ‌ک‌ک در حال حاضر فعالیت‌های خود را به دیگر کشورهای اروپایی هدایت می‌کند که این سازمان می‌تواند آزادانه در آنجا فعالیت کند.

پ ک ک به عنوان پیمانکار فرعی شبکه بین المللی ترور عمل می کند. این کشور با برخی از گروه های تروریستی خاورمیانه، آفریقا، اروپا و آمریکای لاتین روابط خود را حفظ می کند. علاوه بر این، با سازمان های تروریستی مانند DEV-SOL و HIZBULLAH همکاری می کند.

شبه‌نظامیان آن به همراه سازمان‌های تروریستی دیگر در دره بقاع/لبنان تحت کنترل سوریه و در یونان آموزش می‌بینند.

سازمان‌های مختلف زیرزمینی از PKK در زمینه‌های تجارت اسلحه، قاچاق مواد مخدر و انتقال غیرقانونی نیروی کار استفاده می‌کنند.

فعالیت قاچاق مواد مخدر PKK بخش عمده ای از دستگاه مالی آن را تشکیل می دهد. پول به دست آمده از معاملات و بازاریابی غیرقانونی مواد مخدر برای تامین مالی خرید تسلیحات این شرکت که برای ادامه فعالیت های تروریستی آن لازم است، هدایت می شود.

دفتر امور بین‌المللی مواد مخدر وزارت امور خارجه ایالات متحده گزارشی را در سال ۱۹۹۲ منتشر کرده است به نام «استراتژی بین‌المللی کنترل مواد مخدر». این گزارش تصریح می کند که کارتل مواد مخدر اروپا توسط اعضای پ ک ک کنترل می شود.

پ ک ک مواد مخدر را که از آسیای جنوب شرقی و خاورمیانه به اروپا آورده شده است قاچاق می کند. برای اولین بار، یک سازمان در تمام جنبه های ارتباط دارویی، یعنی خرید، واردات و توزیع دارو در اروپا مشارکت دارد. مقدار پول حاصل از این فعالیت غیرقانونی قابل توجه است و به صدها میلیون دلار آمریکا می رسد.

بخشی از پول به دست آمده از قاچاق مواد مخدر و اخاذی صرف خرید سلاح گرم و سایر تجهیزات می شود. در حالی که بقیه را کسانی به جیب می زنند که این فعالیت ها را به عنوان سبک زندگی انجام می دهند.

پ.ک.ک قبلاً به یک سازمان حرفه ای تبدیل شده است که برای بقای خود همیشه نیازمند ارتکاب جنایت و قتل است. از آنجایی که پ‌ک‌ک در ترکیه «lebensraum» ندارد، دیر یا زود تهدیدی برای کشورهایی از جمله کشورهای اروپایی خواهد بود که آن را تحمل می‌کنند.

به عنوان مثال، اخیراً مقاله ای در یک روزنامه آلمانی (Kölnische Rundschau) مورخ ۲ فوریه ۱۹۹۵ گزارش می دهد که یک کارتل قاچاق مواد مخدر که در آمریکای جنوبی به نام “مدلین” فعالیت می کند، با فروشندگان مواد مخدر PKK که در اروپا کار می کنند، ارتباط نزدیک دارد. در این رابطه ۲۵ نفر از هواداران پ ک ک با ۱۴۳ کیلوگرم در کلن دستگیر شدند. هروئین Ht به وضوح مشهود است که PKK یک شرکت راهزن است که از هر وسیله غیرقانونی موجود برای کسب درآمد استفاده می کند.

همانطور که در بالا ذکر شد، پس از پناه بردن اوجالان رهبر پ.ک.ک به سوریه، این کشور از این سازمان تروریستی حمایت نظامی، لجستیکی و مالی کرده است.

متأسفانه مذاکرات بین مقامات ترکیه و سوریه در مورد مسائل امنیتی برای از بین بردن حضور پ ک ک در سوریه مفید نبوده است.

تروریسم یک موضوع گسترده است که جهان معاصر را به چالش می کشد.

هیچ کشوری در دنیای امروز را نمی توان در برابر تروریسم در امان دانست. پدیده تروریسم بین المللی، بیماری مهم دوران پس از جنگ سرد خواهد بود. تنها یک راه برای غلبه بر این مصیبت جمعی وجود دارد. این همکاری همه کشورها و اجرای قاطع اسناد بین المللی به ویژه قطعنامه های سازمان ملل است که تصریح می کند کشورها باید سیاست مشترکی را علیه تروریسم اتخاذ کنند.

مفهوم استراتژیک جدید ناتو، مورد توافق سران کشورها و دولت های شرکت کننده در نشست شورای آتلانتیک شمالی در رم در ۷ تا ۸ نوامبر ۱۹۹۱، تصریح می کند که “امنیت اتحاد باید زمینه جهانی را نیز در نظر بگیرد. منافع امنیتی اتحاد می تواند مورد توجه قرار گیرد. تحت تأثیر سایر خطرات با ماهیت گسترده تر (از جمله آنها) تروریسم.”

در همان سند آمده است که “اصل عملیاتی اساسی اتحاد، تعهد مشترک و همکاری متقابل بین کشورهای مستقل در حمایت از تقسیم ناپذیری امنیت برای همه اعضای آن است.”

در این چارچوب می توان به قطعنامه شماره ۲۶۲۵ مصوب ۲۵ مجمع عمومی سازمان ملل در ۲۴ اکتبر ۱۹۷۰ و اعلامیه و برنامه اقدام وین در کنفرانس جهانی حقوق بشر در ۲۵ ژوئن ۱۹۹۳ و قطعنامه شماره ۴۸/۱۲۲ سازمان ملل استناد کرد. تصویب شده توسط مجمع عمومی در ۲۰ دسامبر ۱۹۹۳٫

علاوه بر این اسناد، کمیته ششم سازمان ملل متحد در تاریخ ۱۶ نوامبر ۱۹۹۴ با حمایت بی حد و حصر ترکیه قطعنامه ای را تحت عنوان “اقدامات برای از بین بردن تروریسم بین المللی” تصویب کرد که در مجمع عمومی نیز با اجماع به تصویب رسید. : ۴۹/۶۰٫

علاوه بر این، ترکیه پیش‌نویس قطعنامه‌ای را با عنوان «حقوق بشر و تروریسم» به کمیته سوم سازمان ملل ارائه کرده است که در تاریخ ۲۳ دسامبر ۱۹۹۴ نیز به عنوان تصمیم شماره ۴۹/۱۸۵ به تصویب رسیده است.

ترکیه در چارچوب مجمع مدیترانه، فرآیندی را با تهیه پیش نویس متنی برای مبارزه جمعی با تروریسم بین المللی آغاز کرده است. به همین ترتیب، مجدداً با ابتکار ترکیه، قطعنامه ای در سازمان کنفرانس اسلامی در مورد تهیه آیین نامه رفتاری برای مبارزه با تروریسم بین المللی به تصویب رسید.

همه این تصمیمات، تعهداتی را به دولت ها نسبت می دهند. یعنی هیچ دولتی نباید فعالیت های سازمان های تروریستی را سازماندهی، کمک، تحریک مالی، تحریک و مدارا کند.

در مورد استراتژی، رهبری پ‌ک‌ک معتقد است که باید علیه دولت، غیرنظامیان و گروه‌های رقیب به تروریسم متوسل شوند.

اگرچه مبارزه با تروریسم نمی تواند یک شبه معجزه کند، اما هماهنگی مؤثر بین سازمانی از زمان ایجاد استانداری منطقه ای وضعیت اضطراری و مبارزه قاطع نیروهای امنیتی منجر به کاهش قابل توجه فعالیت های پ.ک.ک شده است.

پ‌ک‌ک به حملات خود با هدف اقتدار و اثربخشی دولت، مانند حمله به معلمان و نگهبانان روستا، ادامه می‌دهد.

بدون شک پ ک ک تاکتیک اصلی خود را برای ارعاب مردم محلی از طریق تروریسم دنبال خواهد کرد.

همچنین می‌توان انتظار داشت پ‌ک‌ک به سیاست جذب نیرو از طریق آدم‌ربایی برای جبران خسارات سنگین خود که در سال ۱۹۹۴ افزایش چشمگیری داشته است، ادامه دهد.

با توجه به کارایی روزافزون مبارزه با تروریسم در جنوب شرقی، پ‌ک‌ک می‌تواند اقدامات تروریستی را در مناطق شهری نیز آغاز کند. برخی از تلاش‌ها در این راستا که با روش‌های کاملا آماتوری انجام شده بود، توسط نیروهای امنیتی ناکام مانده است.

تمامیت ارضی و حاکمیت ترکیه قابل بحث نیست. ترکیه تنها کشور اروپایی نیست که یک گروه تروریستی غیرقانونی جدایی طلب در آن جنایات مسلحانه انجام می دهند. اسپانیا جدایی‌طلبان باسک، فرانسه کورسیکن‌های خود، بریتانیا IRA خود را دارد. هر سه دولت در حال مبارزه هستند. ترکیه دقیقا همین کار را می کند.

در جمهوری ترکیه که متکی بر حاکمیت قانون است، هر کس آزادی دارد که حقوق خود را از راه های قانونی پیگیری کند. ترکیه یکی از اعضای منشور حقوق بشر اروپا و سایر کنوانسیون های اصلی حقوق بشر است و حق افراد برای درخواست از کمیسیون حقوق بشر اروپا را به رسمیت شناخته و همچنین اختیارات تصمیم گیری الزام آور دادگاه اروپایی حقوق بشر را پذیرفته است.

طبق قانون اساسی جمهوری ترکیه، این کنوانسیون های بین المللی بخش های جدایی ناپذیر قوانین داخلی ترکیه را تشکیل می دهند. هر شهروند حق دارد از طریق انتخابات دموکراتیک در ترکیب دولت مشارکت کند. قانون اساسی جمهوری ترکیه با همه افراد بدون توجه به زبان، نژاد، رنگ، جنسیت، عقاید سیاسی، اعتقادات، مذهب و عقیده در برابر قانون رفتار می کند.

هیچ‌کس نمی‌تواند اقدامات تروریستی پ‌ک‌ک را در کشوری توجیه کند که همه ابزارهای قانونی و دموکراتیک برای حاکمیت عدالت برای همه باز است. این حق مشروع هر کشوری است که با تروریسم مواجه است ریشه کن کردن آن با تمام ابزارهای قانونی که در اختیار دارد.

پارلمان منتخب آزاد ترکیه منعکس کننده تنوع قومیتی شهروندان و مناطق مختلف جغرافیایی این کشور است. در حال حاضر یک سوم نمایندگان پارلمان ترکیه از نژاد کرد هستند.

شهروندان ترکیه در تشکیل یا حمایت از یک حزب سیاسی که عقاید سیاسی خود را بیان می کند آزادند و همه شهروندان ترکیه، صرف نظر از پیشینه قومی، حق مشارکت فعال در سیستم چند حزبی ترکیه را دارند. همه شهروندان برای سازماندهی و پیوستن به گروه های امنیتی سیاسی، از جمله سازمان های حقوق بشر، آزادند.

شهروندان ترک با منشاء قومی کرد در سراسر کشور زندگی می کنند و منحصراً در جنوب شرقی آناتولی یافت نمی شوند. تخمین زده می شود که دو سوم شهروندان ترک با اصالت کرد در شهرها و شهرهای بزرگتر خارج از جنوب شرقی زندگی می کنند. آنها در تمام ابعاد زندگی اجتماعی، اقتصادی و سیاسی شرکت می کنند.

بخش جنوب شرقی ترکیه با مشکلات اقتصادی مواجه است که پ.ک.ک به شدت از آن بهره برداری می کند. دولت ترکیه، به ویژه در اواسط دهه هشتاد، برنامه های عمده ای را برای اصلاح وضعیت افتتاح کرد. در میان چنین پروژه های توسعه ای، پروژه اولیه آناتولی جنوب شرقی است که در دهه ۱۹۷۰ آغاز شد. این پروژه با هدف تغییر کلیت جغرافیای خشک و در نتیجه بافت اجتماعی و اقتصادی منطقه انجام می شود.

ترکیه در طول تاریخ مرزهای خود را به روی خارجی ها باز کرده است. پانصد سال پیش، یهودیان فراری از دست تفتیش عقاید اسپانیا به امپراتوری عثمانی پناه بردند. ترکیه در سال ۱۹۸۸ پناهگاه امنی برای ۶۰۰۰۰ کرد فراری از عراق فراهم کرد و اخیراً به صدها هزار کرد فراری از این کشور کمک کرد.

مردم آناتولی گذشته مشترکی دارند. آنها ده قرن با هم زندگی کرده اند و بدین ترتیب هویت ترکی ایجاد کرده اند. اصطلاح “ترک” به شهروند ترکیه بودن اشاره دارد. منعکس کننده هیچ قومیتی نیست. مردم آناتولی در مجموع برای استقلال ترکیه مبارزه کردند و همه در ساختن این کشور سهم زیادی داشته اند.

بنابراین، تروریسم پ‌ک‌ک و مشکلات اقتصادی جنوب شرق باید از هم تفکیک شوند. دولت ترکیه برای کاهش ناآرامی اقتصادی منطقه قاطعانه است. با این حال، تمام پروژه هایی که برای بهبود استانداردهای زندگی مردم ساکن در این منطقه در نظر گرفته شده است توسط تروریسم PKK مختل شده است.

از آنجایی که تروریسم در جنوب شرق به طور جدی در حال کاهش است، بدون شک ارقام سرمایه گذاری تسریع خواهد شد.

مردم ترکیه جمهوری سکولار ترکیه را پایه گذاری کرده اند و سپس به خواست خود به یک سیستم دموکراتیک کثرت گرا انتقال داده اند.

اصول اساسی این جمهوری که در یکی از آسیب پذیرترین مناطق جهان قرار دارد، نظام دولتی واحد، احترام به حقوق بشر، دموکراسی کثرت گرا و تشکیلات سکولار است.

آنچه ترکیه امروز انجام می دهد و در صورت نیاز در آینده نیز انجام خواهد داد، دفاع مشروع برای تمامیت ارضی و حفاظت از مردمش است. ما بر این باوریم که وظیفه جامعه و رسانه های بین المللی است که چشم خود را بر قتل عام مردم بی گناه در دست تروریسم پ ک ک نبندند.