آنچه امروز به نام کشور عراق می شناسیم در دهه بیست میلادی در قرن بیستم از ایالات موصل، بصره و بغداد امپراطوری عثمانی و توسط بریتانیا تشکیل شد . با اسقرار سلطنت هاشمی تحت قیمومت بریتانیا، کردهای عراق امروزی نیز که به عراق جدید ضمیمه شده بودند قیام کردند و افرادی مانند شیخ احمد بارزانی، شیخ محمود برزنجی علیه آن قیام کردند اما سرکوب شدند . با انقلاب افسران جوان در سال ۱۹۵۸ و استقرار نظام جمهوری،؛ حرکت کردها نیز وارد مرحله جدیدی شد و تا زمان انقلاب اسلامی ایران در سال۱۹۷۹، به رهبری ملا مصطفی بارزانی بود . پس از پیمان الجزیره در سال ۱۹۷۵ و سرکوب کردها توسط صدام حسین، حرکت آنان دچار فراز و نشیب های زیادی شد تا این که پس از جنگ خلیج فارس به رهبری آمریکا علیه صدام، یک منطقه پرواز ممنوع در شمال عراق تشکیل شد . از آن زمان کردها به صورت غیر رسمی خودمختار شدند و پس از سقوط صدام به صورت رسمی به یک دولت فدرال تبدیل شدند .

در این میان آنچه مهم است این است که این منطقه به خاطر کوهستانی بودن و شرایط خاص جغرافیایی نه تنها مورد توجه ویژه قدرت های غربی و اسرائیل بوده است بلکه گروههای تروریستی نیز از آن همیشه استفاده کرده اند و می کنند . گروههای تروریستی پ ک ک و پژاک از جمله این گروهها هستند که از خاک کردستان عراق برای انجام عملیات تروریستی علیه ترکیه و ایرن استفاده می کنند . دولت منطقه فدرال کردستان عراق نه تنها از فعالیت این گروهها در خاک خود جلوگیری نکرده است بلکه همیشه به بهانه های مختلف ادعا می کند به علت صعب العبور بودن منطقه به مناطق محل استقرار این گروهک ها دسترسی ندارد . اما دلیل واقعی را باید در جایی دیگر جستجو کرد . با دقت در حمایت های مادی و معنوی آمریکا و اسرائیل از این دو فرقه و زمزمه تشکیل کردستان مستقل به نظر می رسد که این فرقه ها به نام کرد و عملا در راستای هموار کردن اهداف آمریکا و اسرائیل و فشار آوردن بر ترکیه وایران تاسیس شده اند . موضوع توافق پنهان محمود عباس و نتانیاهو برای استقرار آوارگان فلسطینی در کردستان عراق با چراغ سبز مسعود بارزانی که به یازده هزار فلسطینی اجازه اسقرار در کردستان عراق را داد، باعث می شود که حمایت هدفمند از این فرقه ها بیشتر تحیلی شود . روزنامه هاآرتص اخیرا در مقاله ای که آن زمان به قلم آلوف بن منتشر کرد می نویسد : ” تاسیس یک کردستان مستقل نزدیک است ” .