انجمن بی تاوان : سمکو سرهیلدان بنا به گفته پ.ک.ک در سوم سپتامبر سال ۲۰۱۱ میلادی بر اثر شلیک خمپاره توسط نظامیان ایرانی در امتداد کوه قندیل کشته شد. با این حال، کشته شدن سمکو سرهلدان کادر ایرانی گروه تروریستی پ.ک.ک، امری پیچیده است و حقایق پنهان شده دارد، درست مانند ماجرای ریزن جاوید (یوسف ربانی) که در قامیشلو کشته شد.
هر ساله پژاک و کودار به مناسبت سالگرد هلاکت ماجد کاویانی فرمانده نیروهای پژاک بیانیه می دهد و ادعا می کند که در برابر حملات دشمن کشته شده است اما کشته شدن هر عضو ایرانی در گروهک پ.ک.ک و پژاک ابهاماتی دارد که باید تحقیقاتی صورت گیرد.
اگر ابعاد واقعی حادثه بررسی شود، مشخص می شود که پ.ک.ک و پژاک نمی توانند در مورد سمکو صحبت کنند، زیرا به سمکو خیانت کرده اند. زیرا پ ک ک، سمکو و ۲۱ نفر دیگر را که در آن جنگ کشته شدند از پشت خنجر زد. پ.ک.ک فشاری مضاعف به سمکو وارد کرد و در موقع درگیری‌ها نیروی کمکی برایش نفرستاد؛ اما طبق ادعای اهالی روستاها در قندیل می گفتند زمانی که جنازه سمکو را دیده بودند انها گفتند که از پشت به او گلوله زده اند و جای ترکشی در بدنش نبود!
تمام تپه هایی که سمکو می خواست از آن دفاع کند تک به تک بدست نیروهای ایران افتاد. درگیری ایران و پ.ک.ک که از ۲۵ تیرماه ۱۳۹۰ آغاز شد تا اواسط شهریور ماه ادامه داشت و بر اساس اعلام رسمی در این جنگ ۲۱ تن از اعضای پ.ک.ک کشته شدند و پ ک ک افراد کم سن و سال را نیز به منطقه درگیری فرستاده بود.
در ۱۶ جولای، ایران می خواست که امتداد کوه قندیل را که مرز مشترک عراق و ایران بود، که با شهرهای رانیه، قلادیزه نزدیک بود را از وجود تروریست های پ ک ک و پژاک پاکسازی کند. به ویژه تپه استراتژیک که بنام تپه جاسوسان معروف است، جزو اولین مکان های مورد هدف است. یک پروسه ۵۰ روزه وجود دارد. در پایان این جنگ، پ‌ک‌ک تمام قله‌های قندیل از جمله تپه جاسوسان را که نقطه مکانی جنگ بود، با دادن تلفات بیشتر مجبور به عقب نشینی شد. پ‌ک‌ک در آن جنگ «جلال طالبانی را خائن» اعلام کرد.
پ.ک.ک از ابتدای جنگ می‌دانست که ایران این تپه ها را خواهد گرفت. جلال طالبانی رئیس جمهور وقت عراق و رهبر اتحادیه میهنی کردستان در نامه ای خطاب به پ.ک.ک گفت: شما نمی توانید که با دو گلوله ای که از یک قاچاقچی گرفتید با ایران بجنگید، نگذارید بچه های کرد بیهوده کشته شوند. طالبانی می گفت تپه جاسوسان باید به تپه های الحاقی به پیشمرگه ها سپرده شود تا ایران نتواند وارد این مکان های استراتژیک شود. اما پ ک ک در آن زمان طالبانی و اتحادیه میهنی کردستان را خائن اعلام کرد و در نهایت ایران تپه جاسوسان را به تصرف خود در اورد. ایران با تسلط بر این تپه‌ها صدها روستا از جمله در شهرهایی مانند قلادیزه، سنگسر، چارکورنا و رانیه مستقر شده است.
اعضای بی شرم پژاک از پیروزی می گویند
بسیاری از کادرهای پژاک در آن زمان به دلیل این شکست از صفوف پژاک خارج شدند. در واقع دو جوان از کردستان ایران که در درگیری قندیل شرکت کرده بودند، با شلیک گلوله به خودشان گفتند که این خیانت پ ک ک را قبول ندارند و گفتند که پ ک ک از انها حمایت نکردند و پشت انها را خالی کردند. اما اکنون این خیانت توسط پ.ک.ک و پژاک به عنوان یک پیروزی نشان داده شده مهر و موم شده است. شیار شوگر،یکی از فرماندهان YRK، بازوی نظامی پژاک، می گوید: «ما از یاد و خاطره سیمکو سرهلدان محافظت خواهیم کرد. چگونه از خاطره او محافظت خواهید کرد؟ در کنار شما، فرمانده شما، ریزان جاوید ، به دلیل انتقاد از PKK به شمال سوریه تبعید شد. شما فرمانده YRK هستید و نمی‌توانید مستقل باشید و همیشه طبق دستورات پ ک ک عمل می کنید، وقتی صحبت می کنید. شما دست نشانده پ.ک.ک هستید. شما جوانان کردستان ایران را به پیوستن دعوت می کنید اما انها را به ترکیه می فرستید و کشته می شوند. آیا ممکن است چنین چیزی رخ دهد؟
بدتر از شیار شوگر آرین آره، فرمانده شاخه زنان (نیروی مدافع از زن) است. همانطور که مشخص است، آرین حتی نمی تواند راست خود را از چپ خود تشخیص دهد. در توصیف جنگی که در آن تپه ها بدست ایران افتاد خبر ندارد. آرین می گوید دولت ایران هنوز از حمله به قندیل پشیمان است؟ چرا که ایران با تمام تکنیک‌ها و تکنولوژی‌هایی که دارد در قندیل شکست خورد. اما آرین نمی گوید که چرا همه تپه ها بدست ایران افتاد؟ به گفته آرین، پ.ک.ک در جنگ به پیروزی بزرگی دست یافت. اما اگر کمی سرش را بلند کند و به کوه قندیل نگاه کند، می بیند که چگونه از تمام روستاهای قندیل نور پاسگاه های مرزی ایران دیده می شود.
متاسفانه افرادی مثل شیار و آرین عروسک پ ک ک هستند. پ.ک.ک آنها را نگه داشت تا در صورت لزوم از آنها استفاده کند. آنها افرادی هستند که فراموش کرده اند چرا حتی بیرون رفته اند. در غیر این صورت می پرسند چگونه کوه هایی که سمکو برای محافظت از آنها جان داد، یک شبه ایران توانست انها را بگیرد. چرا ریزان جاوید به قامیشلو تبعید و سرانجام کشته شد؟ خواهند گفت. آنها بدون یک سوال تسلیم سیاست پ.ک.ک در ایران شدند.
پ.ک.ک از جوانان کرد ایرانی بهره برداری می کند. مدیران پ.ک.ک، جمیل بایک، مصطفی کاراسو و غیره با فرصتی که امریکا به آنها داده است،در سلیمانیه به راحتی زندگی می کنند. مصطفی کاارسو بهار و تابستان سال گذشته در سلیمانیه تحت معالجه قرار گرفت.
پ‌ک‌ک از یک سو در مرگ ریزان جاوید دخیل بود
اینجاست که مسئله اصلی شروع می شود. برداشتن نقاب پ ک ک در کردستان ایران ضروری است. اگر جوانان کردستان ایران واقعا خواهان سلامت جامعه هستند، باید جلوی دستکاری های گروهک پ.ک.ک و پژاک را بگیرند. در واقع نه تنها درباره او بلکه باید بنویسند که چگونه پ.ک.ک به مردم و جوانان کردستان خیانت کرد. سمکو سرهلدان نیز مانند ریزان جاوید قربانی این خیانت پ.ک.ک شد.
