انجمن بی تاوان آذربایجان غربی : مبتنی بودن بر تقوا و تنها هدف شما تقویت آن – برای تقوا – و به عنوان افسونی برای تبلیغات است که هر زمان که بخواهید برجسته می کنید و به عنوان شمشیری با دست افراطی سیاه که آن را به عنوان کفاره و خیانت برای همه آنها بیرون می آورد. ناهمسان. این تقوای است که گناهان در زیر پرچم هایش انباشته می شوند و تا سرحد جنایت می پیچند و با خنجرهایش مرزها برپا می شود، همانا کسانی که می گفتند یکی از مهم ترین ثابت های قلم جدّی صادق است، التزام صریح به آن است. آرمان مردم و سرزمین در مفهوم روشن خود به عنوان یک وطن با نام و برای همه شهروندان میهن مربوطه و بر اساس آن؟ قلم جدی قرار است ریشه در مردم داشته باشد و بدون تخیل و فراتر از ایدئولوژی فانتزی، به همان اندازه که قرار است واقع بینانه باشد، شیره وطن بکشد!! چه فرقی می کند برای چیزی دست بزند یا قلمش! در واقع، پژواک کف زدن با توقف حرکت دست به پایان می رسد، در حالی که تشویق قلم ادامه می یابد، شاید تا بی نهایت! در واقع برخی از نویسندگان شگفت‌انگیز جهان که هر چقدر برایشان بخوانی و پژواک حرف‌هایشان را عمیق‌تر کنی و کنجکاوی ات به آن صفحات بازگردد، حتی پس از مدتی دوباره فکر می‌کنی که او آنها را لحظاتی پیش نوشته است. و از جمله این کتاب ها رمان / آرتور کوستلر / با عنوان “تاریکی” در ظهر – بیایید این بند را برای او بخوانیم.. / .. حزب هرگز اشتباه نمی کند، رفقا. ای دوست من و تو ممکن است اشتباه کنیم، اما حزب اشتباه نمی کند، حزب چیزی بسیار بزرگتر از من و توست و از هزار مثل تو و هزار مثل من بزرگتر است.
حزب تجسم عملی اندیشه انقلابی در تاریخ است و تاریخ چیزی به نام وجدان یا چیزی به نام تزلزل نمی شناسد. حزب همیشه منسجم است و هرگز شکست ناپذیر است. مثل یک سیاره به سمت هدفش می دود. و او در هر گریز در مسیر خود است، گل و لای را که همراهش بوده و جنازه هایی که در او غرق شده اند را بیرون می کند و تاریخ، رفیق، راه او را می داند و در این راه هیچ اشتباهی نمی کند. او نیست، رفیق؟ . / … بین دو دوبله به نقل از روزنامه النهار شماره ۱۸۴۷۰ مورخ ۸ مهر ۱۳۹۲ ص ۱۲
در بازگشت به برخی کاربردهای عملی و ترکیب قراردادهای ایدئولوژیک و شبیه سازی طبیعی در ایجاد آمیزه ای ترکیبی از تضادها با تبدیل آن به صورت پولی – پرنده و کتیبه – اما با یک نسخه که به صورت درخواستی عمل می شود، می بینیم که این گزیده ها را می خوانیم. بیانیه نیروهای سوریه دموکراتیک در جریان تدارک ترکیه برای تجاوز و اشغال عفرین:
(..و اگر مورد حمله قرار بگیریم چاره ای جز دفاع از خود و مردم خود نخواهیم داشت، اما در مقابل دنیا اعلام می کنیم که هیچ گونه قصد خصمانه ای نسبت به ترکیه نداریم و تاکنون تنها اقدامات دفاعی در این زمینه انجام نداده ایم. در صورت حملات خصمانه علیه مردم ما… ما از ترکیه می‌خواهیم که تهدیدات غیرقابل توجیه را متوقف کند و همچنین از جامعه بین‌المللی می‌خواهیم که توجه کامل به مبارزه با داعش را که هنوز شکست نخورده است، معطوف کند. برای یافتن یک راه حل سیاسی پایدار در سوریه برای پایان دادن به رنج مردم سوریه یک بار برای همیشه. SDF به عنوان یک ساختار نظامی از یگان های حفاظت خلق فاصله گرفت و با داده ها به نبرد ادامه داد – و البته منظور من به عنوان یک بدنه و موجودیت، نه افراد، و در خفا، نبردهای دورگه ها و باغوز را بر تهاجم وحشیانه ترکیه بر – جیای کورمینگ – و با کمال صراحت ترجیح می دهند! مواضع بسیاری از نیروهای غیر کرد صریح بود و بارها و بدون شرم آنها را جنگی علیه کردها و کردها اعلام کردند و بسیار جسورانه گفتند که کردها در این مکانها چیزی جز آنچه ما برای آنها انتخاب می کنیم ندارند. آنها را به خاطر اعتقادات خود در گفتار و کردار تمرین کردند و سعی کردند با پرچم ها و عبای سیاه خود بر سبز و خشک مسلط شوند و فاجعه این است که همه چیز را صداقت نشان دادند و به نیت خود عمل کردند و در واقع هسته دفن کردها را ایجاد کردند. علت و الحاق آن به قانون غیبت و جابجایی و دزدی… متأسفانه مشکل ما پابرجاست و هنوز هم در میان برخی از ماست که اصرار داشتیم زیر بار گذشته خود بچرخند، حتی از بین نرود و غلیظتر شود. چهره زشتی – با آنها، و ترجیح در میان اهل غار در تاریخ آنها و قاتلان بی گناهان و غیرنظامیان، و در واقع ما مانند صاحبان یک امر هستیم! ما همیشه با رویداد همراه می شویم و سعی می کنیم در کوچکترین آن ملایم باشیم، بله مصیبت ما این است که جلوی همدیگر را بگیریم یا ابزار مقاومت را کنترل کنیم، بنابراین برای گروه خود روی آنها تمرکز می کنیم و وقتی شعله های آتش آتش شدت می گیرد، فریاد می زنیم چرا بی تفاوت هستند؟ .. بدبختی ما این است که به شوخی چیزها را دست کم می گیریم پس سعی می کنیم پیروزی دن کیشوت را رقم بزنیم و فراموش کنیم که روزهای آینده بزرگترین شر را دارد!! .
ما یک دهه پیش گفتیم که آن – سری کانی ی – دروازه ای برای انحلال قومی خواهد بود و جغرافیا را به عنوان یک استراتژی هدف قرار می دهد و ویژگی های آن مشخص بود و کلید آن همیشه باقی مانده است و از قدیم الایام همان منازعه کردها است. بر سر کردها حتی در راه مقاومت، و آنچه تا این لحظه باعث سردرگمی می شود این است که: چگونه برای ما جایز است اگر نواف البشیر را در حالی که او عربیت می گفت، باور کنیم، برخورد او با این همه گستاخی چه کرد؟ . خصوصاً اینکه تعارض ماهیت وجودی خود روشن بود و با این وجود – من هنوز شخصاً تحمل می کنم – همه آنها مسئول هستند و طبق معمول: آن نظریه پردازان و کسانی که از آغوش ظالمانه به دیگری رفتند باقی خواهند ماند و خواهند بود. نه به هوس های آنها رحم کنید و نه به طول کشیدن برادران و شرایط مختلف آنها. و کاملاً ما نتوانستیم چشم اندازهای مرحله را درک کنیم؟ .
و همچنین در تلفیق سازوکارهای پایداری و دفاع به صورت راهبردی و با ساده ترین الزامات، و آیا به ارائه پوشش و بعد اجتماعی برای همگامی با روند حادثه پی نبردیم؟ . از دست دادن و اوج عفرین سرنگون شد و ما آن را به عنوان قربانی تقدیم کردیم، به دنبال آن گیره اسپی و سری کانی، و طناب هنوز بر کوزه هاست و طنز مرگبار و سوررئالیسم ادامه یافت، با روش شناسی صریح، روند آوارگی زیر رگبار رعب و وحشت رژیم قبل از انقلاب و اعمال کف زدن های طولانی برای دلجویی از آن ادامه یافت! به بهانه برای مناطق ما مثل حمص و امثالهم میخوای!! . بله، تخلیه سیستماتیک کردستان سوریه تنها موردی بود که هیچ حزب عربی/جناحی بر سر آن اختلاف نظر نداشت، متأسفانه ما حامیان آن هستیم / تخلیه سیستماتیک / بر اساس رویه و … استکبار ما… ببینید؟! کوبانی چی شد!! الحسکه اکنون در زیر بمباران سیستماتیک و هدفمند مردم کرد ما قرار دارد و کسانی که می آیند جز بدترین ها و چشمان جوانان – خیره کننده به پستانک آن چیزی که کانتون شنگال می نامند، خبر نمی دهند. . و البته نه بر اساس ملی، بلکه با هدایت بیانیه هماهنگ کننده کل برای آنها:
/ .. که هم رژیم و هم اپوزیسیون همچنان در ذهنیت دولت ناسیونالیستی و تصاحب قدرت بدون غوطه ور شدن در علل بحران و پرداختن به آن حرکت می کنند و تولد خودمدیریتی دموکراتیک از بطن مادر بود. اندیشه ملت دموکراتیک مبتنی بر همزیستی مسالمت آمیز و مشارکت واقعی و فعال کردن نقش جامعه برای مدیریت خود و دستاوردهای آن در سطح امنیت، حفاظت از خود، مبارزه با افراط گرایی و استبداد، ایجاد نهادهای خودگردانی در شوراهای سه گانه آن و فعال سازی نقش آن در حوزه های اداری، اقتصادی و خدماتی….. / …
ولی ؟ آیا قبول نداریم که فکر مبارزه با افراط گرایی درست است اما استبداد مشکوک است و صدها دلیل داریم!! و مهمترین سوال برای ما باقی خواهد ماند! تا زمانی که دولت-ملت ذهنیتی استعماری است؟ پس چرا خواهان کنفرانس ملی کردستان هستید؟! .
قبل از شروع تهاجم به عفرین سوال مطرح شده با ذهنیت پوپولیستی بود! آیا عفرین را به بهایی تخطی حزب اتحاد دموکراتیک از خطوط قرمز به اصطلاح ترسیم شده برای آن هدف قرار خواهد داد؟! و البته با اینکه این استدلال و کوردیا قانع نشدم؟! آیا PYD با واحدهای مختلف حفاظتی خود پس از تبدیل شدن به نیروی مهاجم، قادر به دفاع از مناطق کردنشین سوریه خواهد بود؟! و ما از آن لحظات بوده ایم و به تعجب ادامه خواهیم داد؟ آیا آن زمان و اکنون زمان آن نرسیده بود که پیشمرگه های روژاوا مواضع خود را بگیرند؟! . اگرچه به پیامدهای بسیاری از اتفاقات پاسخ مثبت داده شد؟! باید انجام شود!! و .. عفرین است که می خوانیم و پایین نیامدیم .. آری شعار می دادیم و می گفتیم که با عفرین تنها نخواهند ماند همانطور که در مقدمه جنگ کوبانی اتفاق افتاد …. عفرین ، که تسلیم نمی شود و همه ما برای بازگشت به آنچه قبل از حمله ترکیه بود تلاش خواهیم کرد.
روسیه با ابهام موضع خود دوره تنش را طولانی می کند تا فشار بر یک اتحادیه دموکراتیک را فشار دهد. آنچه واقعاً طعنه آمیز است این عدم تایید احمقانه است، زمانی که ما نسبت به نیات روسیه بدبین بودیم و هدف آن واگذاری عفرین به دولت است. رژیم به هر نحوی باشد و اینکه برنامه اصلی آن دخالت نظامی ترکیه بدون پوشش هوایی است که منظورم طولانی کردن مدت نبرد عفرین است که / در این صورت هر ثانیه برای شخص اردوغان بسیار گران تمام خواهد شد. آینده او در تلاش مجدد برای احیای دومین امپراتوری عثمانی با لباس ناب اردوغان: مسئله کردها در آن درخواست سیستماتیک از یک سو کجاست! از سوی دیگر! چه کسی به پل ارتباطی بین احزاب در یافتن جایگزین هایی تبدیل شده است که برای همه آنها به جز کردها هزینه کمتری داشته باشد؟
حمله به عفرین و سپس اشغال آن ثابت کرده است که نظام قدیمی پ ک ک هرگز به مقام رهبری یک ملت نخواهد رسید. و چندین مدل فاجعه آمیز وجود دارد و به عنوان یک الگوی واضح، عفرین بود و در سن خود فقط از فرزندان خود محافظت می کرد. قندیل در پرونده کردهای سوریه شکست خورد و شکست خواهد خورد و اینجا دوباره عفرین است و مهم ترین سوال و اینکه در اسارت خاکستری و عفرین چه شد؟ همانطور که قرار بود اولین قدم‌های آنها آشتی با خود و خود باشد، اما ما: آیا وقتی تصمیم‌گیری‌ها کسل‌کننده هستند، آنها را به‌عنوان تعهدات کشیشی می‌فهمیم که حتی قابل بحث نیست؟ باید بدانید: عفرین کردی است، بود و ماند و ادامه خواهد داشت و خواهد ماند حتی قبل از اینکه به خاطر کسالت و احزاب و فرقه ها پراکنده شوید، کرف الحجل قفسه ای را با قفسه دیگر ویران می کند.. عفرین عروس کردستان است.
این همان موضوعی است که خاطره ما را برمی انگیزد، بنابراین به یاد و یاد آقای الدار می افتم: به خدا من شما را اینجا در شارجه و با بسیاری دیگر شنیدم که جایگاه رهبر مسعود بارزانی در حماسه مقاومت فراموش نخواهد شد. و آزادسازی کوبانی نو و با تو خواهر سینم در سمیناری در شهر عجمان و حتی بخشی از مداخلات ما… و امیدوارم بر خلاف رهبر مسعود بارزانی که تایید کرد او را ملی نکند. و همچنین ملاقاتی که با وی در شهر ابوظبی داشتیم که در لحظه ای که خود هاولر مورد تهدید قرار گرفت، نیروهایی را از حفاظت هیلر کسر کردند و او را به کوبانی فرستادند و .. گفت: ما مصمم بودیم که کوبانی سقوط نکند. بدون توجه به نتایج، بیش از یک بار از نیروهای کرد که در آزادسازی شنگال سهیم بودند تشکر کرد و آقای نچیروان بارزانی هم همینطور؟! و همانطور که شما در آن زمان آقای الدار خلیل! تاریخ در عمق حافظه نوشته می شود، نه صفحات یا جملاتی که اینجا نوشته شده یا در آنجا دریافت شده است. اتفاقی است که من آنچه را که کنفرانس مطبوعاتی نامیدید که از طریق رسانه های خود بیان کردید و در آن بر شکوه کوبانی و شکوه و عظمت کوبانی تمرکز کردید، برای شما تصادفی است. اولین کنفرانس آستانه ببینید آیا شما به آن دعوت شده اید؟ کجا میری؟! و .. چرا بیانیه YPG قبل از دعوت از حاضران در آستانه صادر شده است؟! سپس بیشتر از روشن است؟ و آنچه نیز فاش شد، همچنین توافق شد که: (.. SDF مناطق (مرز) مورد ادعای ترکیه را در ازای باز کردن گذرگاه ها با آن و حمایت لجستیکی از منطقه – و هماهنگی با نیروهای SDF در آینده واگذار کند. این به تفاهم نیمه نهایی بین واشنگتن و آنکارا و در نتیجه بقای یک “دولت” در شرق فرات به عنوان یک اتفاق جدید و بلند مدت بستگی دارد که مسکو از آن چشم پوشی می کند. و این نشان می دهد که امکان دستیابی به توافق مشترک بین نیروهای SDF و شورای ملی کرد به گذشته تبدیل شده است..) و من فکر می کنم که یک اتحادیه دموکراتیک او متوجه می شود که این پروژه هنوز در دست بررسی است.
