یکی از این شیب ها کسانی هستند که رویکرد مرکانتیلیستی به درک آزادی دارند. در حسن نیت آنها شکی نیست. نگاه این بخش به آزادی ها و آزادی مطبوعات مشکل ساز است. آنها باید این دیدگاه ها و دیدگاه ها را تغییر دهند.

گرایش دوم، تفاهمی است که مغرضانه به نظر می رسد و به پ.ک.ک نگاه می کند. آنچه آنها از آن دفاع می کنند ربطی به آزادی مطبوعات ندارد. زیرا اگرچه کسانی که این دیدگاه را دارند می دانند که مطبوعات پ.ک.ک ربطی به آزادی مطبوعات ندارد، اما وقتی مطبوعات پ.ک.ک عقیده دارند، به دروغ متوسل می شوند و به همه میهن پرستان کرد، سازمان های کردستان، کردستان فدرال کردستان تهمت می زنند، سخنی نمی گویند. دولت و ارزش های ملی کردستان. آنها می‌دانند که مطبوعات پ‌ک‌ک به نظرات متفاوت فضا نمی‌دهند و در یک مدار بسته عمل می‌کنند. بنابراین نمی توان ایرادات آنان را به عنوان ایرادات صادقانه پذیرفت.

بیایید نگاهی گذرا به اقدامات پ.ک.ک و مطبوعات آن بیندازیم تا ببینیم آیا تحریم و ممنوعیت خبری پ.ک.ک در مطبوعات کردستان با آزادی مطبوعات سازگار است یا خیر.

 پ‌ک‌ک به‌عنوان یک دستگاه دولتی، از نظر مأموریت و اهدافی که به آن داده شده بود، درک تبلیغاتی داشت. اگرچه پ‌ک‌ک پس از سال ۱۹۷۵ مطبوعاتی نداشت، اما هدف آنها از بین بردن جنبش میهن‌پرستانه با نشریات دزدی دریایی بود. آنها از تزهای کشورهای استعمارگر در برابر قیام های ملی کردستان دفاع کردند. آنها آشکارا انحلال سازمان های کردستان و کادر اجرایی و رهبران آنها را تبلیغ می کردند. آنها با رهبران خودمختار کردستان و حزب دمکرات کردستان در جنوب کردستان دشمنی داشتند. به انواع دروغ متوسل شدند. حملات آنها به میهن پرستان کرد مشروع است. او کشتن میهن پرستان را به عنوان یک فضیلت نشان داد. آنها به اخبار جعلی و دستکاری در مورد مبارزه و حمله به سازمان های کردستان متوسل شدند.

آنها در مسیر شستشوی مغزی، شرطی سازی، شاگردی اعضای خود رفتند.

پ.ک.ک پس از سال ۱۹۸۰ دارای مطبوعات قوی (مجله، روزنامه، رادیو، تلویزیون) بود. او از این ارگان های مطبوعاتی به نحو احسن استفاده کرد. او را به عملکرد خطرناک تری رسانده است.

پ ک ک از این فعالیت مطبوعاتی در تمام نقاط کردستان علیه جنبش ملی کردستان، احزاب کردستان و رهبران کردستان استفاده می کند. خصوصاً در غرب کردستان، مطبوعات در خدمت دیکتاتوری خودشان هستند. او از آن به عنوان ابزاری برای نابودی ایالت فدرال کردستان استفاده می کند. چقدر او در دروغگویی و دستکاری ماهر و خطرناک است، این موضوع توسط من و بسیاری از نویسندگان وطن پرست کرد دیگر مورد بحث، تحلیل و نوشته شده است.

مطبوعات پ.ک.ک به جز تحولات تحت کنترل خود هیچ خبر مثبت دیگری نداده و هیچ خبری ننوشته اند.

پ ک ک یک حزب کردی و کردستانی نیست. این دستگاه دولت های استعماری است. به عنوان دستگاهی از استراتژی کشورهای استعمارگر برای نابودی کردها، این مأموریت را بر عهده گرفته است. با کردستان و ارزش های ملی کردی دشمنی دارد. تهدیدی برای ملت کرد و کردستان است. این سازمانی است که علناً در ۴ بخش با منافع ملی ما مبارزه می کند. او می خواهد ایالت فدرال کردستان را سرنگون کند.

پ.ک.ک آشکارا علیه کردها و کردستان است.

پ.ک.ک علیه منافع ملی و دولت کردستان مبارزه می کند.

پ.ک.ک با این موضع در کنار دولت ها موضع می گیرد.

به همین دلیل، کردستان پرس مجبور است برای پ.ک.ک محدودیت هایی را اعمال کند، همانطور که برای کشورهای استعمارگر محدودیت هایی را بر اساس منافع ملی برای آزادی مطبوعات اعمال می کند.

کردستان پرس وظیفه حفظ کردستان و منافع عمومی/ملی کردستان را دارد.

به همین دلیل ممنوعیت و تحریم اخبار PKK/PYD/HDP توسط کردستان پرس مخالف آزادی مطبوعات نیست.

در هیچ کشوری اجازه نمی دهد اخبار یک دولت یا یک سازمان تروریستی مهاجم که می خواهد خود را نابود کند در مطبوعات منتشر شود.

در این راستا باید نگرش و مطبوعات دموکراتیک ترین غول های جهان مورد بررسی قرار گیرد.