آلمان با پیروزی انقلاب اسلامی سرعناد با ایران آغاز و با حمایت خود از حملات شیمیایی صدام، گروهک تروریستی پژاک، ناتمام گذاشتن نیروگاه اتمی بوشهر و حمایت علنی از فتنه گران در سال ۸۸ این موضوع را به اثبات رساند.

به گزارش انجمن بی تاوان، حضور آلمانی ها به طور محسوس از زمان جنگ جهانی اول در ایران حس می شد که با نزدیک شدن به جنگ جهانی دوم و شعله ور شدن فضای نژادپرستی در جهان آلمانی ها هرچه بیشتر خود را نزدیک رضاشاه قلدر کردند.

رضاشاهی که خود نیز چندان بدش نمی آمد مروج نژادپرستی بوده و هرگونه برنامه ای را در داخل کشور می توانست با قلدری هرچه تمامتر اجرا کند.

با رفت و آمد آلمانی ها به ایران حساسیت دیگر قدرتهای بین المللی برانگیخته شده و به واسطه این اقدامات بود که ایران به اشغال روس، انگلیس و آمریکا درآمد و کشورهایی که با آلمان نازی می جنگیدند سعی در تثبیت قدرت خویش در ایران داشتند.

با اشغال ایران حرکتهای شورشی در گوشه و کنار ایران به خاطر نبود حکومت مرکزی قدرتمند شکل گرفت که در سالهای بعدی در آذربایجان به مرکزیت تبریز با رهبری سید جعفر پیشه وری و نواحی کردنشین به مرکزیت مهاباد با رهبری قاضی محمد خود را به صورت فرقه دموکرات بروز داد که خواهان خودمختاری در داخل خاک ایران بودند.

با این وقایع و سیطره متفقین بر ایران و تغییر رضاشاه و به کارآمدن محمدرضای بی تجربه ایران محل تاخت و تازی برای آنها شد که تا سالها آلمان حرفی برای گفتن نداشت.

کارشکنی در اتمام پروژه نیروگاه اتمی بوشهر توسط آلمان

با گسترش نیروگاههای اتمی در سراسر جهان و تلاش کشورها برای تولید انرژی پاک و پایدار، این مقوله نیز در زمره برنامه های دولتمردان محمدرضا قرار گرفت و آنها در سال ۱۳۵۵ قراردادی با دولت آلمان انعقاد کردند که در بوشهر اقدام به احداث اولین نیروگاه اتمی ایران کنند.

نیروگاهی که با پیروزی انقلاب اسلامی پیمانکاران آن دست از کار کشیده و این عمل بهانه ای برای بالا کشیدن پولهای ایران و عدم ساخت و تکمیل نیروگاه بوشهر شد که در سالهای بعد از انقلاب با راکد ماندن این پروژه پیمانکاری آن به روسها واگذار شد.

این کارشکنی به عنوان پیش زمینه ای برای دیگر کارشکنی های آلمان در اعمال تحریم ها بر علیه ایران و همچنین یاری رساندن به مخالفان و دشمنان انقلاب و ایران شد.

حمایت شیمیایی آلمان از صدام/ هزاران نفر شهید و جانباز بر اثر سه هزار و ۵۰۰ حمله شیمیایی رژیم بعث 

آلمان به عنوان کشوری که در طول هشت سال جنگ تحمیلی یار و یاور رژیم بعث عراق بود، سلاحهای نامتعارف شیمیایی و خطرناکی را تحویل آن داد تا صدام نیز با بی رحمی تمام و بدون توجه به معنا و مفهوم انسانیت بر علیه ایران و شهروندان عراقی به کار برد.

سلاحهایی که از کارخانجات شیمیایی آلمان به طور فزاینده تحویل رژیم بعث می شد و آنها بدون محابا جنایتهای خویش را رقم می زدند و در اثر حملات شیمیایی هزاران نفر در دو کشور عراق و ایران به شهادت رسیدند.

سه هزار و ۵۰۰ عملیات شیمیایی بر علیه ایران حاصل کمک شیمیایی کشورهای غربی به عراق بود.

مسئله ای که در اثر فشارهای بین المللی و سازمانهای مدافع حقوق بشر حتی در تاریخ ۱۰/۹/۱۳۶۶ دادستان آلمان نیز علیه ۱۲ شرکت آلمانی متهم به ارسال تأسیسات شیمیایی به عراق، اعلام جرم کرد، اما فقط اعلام جرم کرد نه عمل دیگر.

کمک شیمیایی آلمان در بیانیه رسمی سازمان ملل هم مورد تایید قرار گرفته است. «هایکو کافمان»، سخنگوی سازمان طرفداران پناهنگان ﺁلمان نیز گفته است هیچ کشوری مانند ﺁلمان، عراق را این اندازه در احداث تاسیسات و زرادخانه‌های تولید سلاح شیمیایی یاری نکرده است.

در بیست ویک آگوست ۱۹۹۰ نیز هلموت هاسن وزیر اقتصاد آلمان غربی طی نامه‌ای به پارلمان آن کشور اعتراف کرد که کارگزاری‌های اطلاعاتی آلمان فدرال به خوبی از درگیری آلمان با برنامه‌های تسلیحاتی عراق آگاهی داشتند اما هیچ اقدامی به عمل نیاوردند.

اما این تمام ماجرا نیست. کشور آلمان با پناه دادن به گروههای معاند انقلاب اسلامی از جمله گروهک تروریستی پژاک و همچنین منافقین نقش مهمی در ادامه فعالیتهای موذیانه آنها دارد و آنها را در زیر چتر حمایتی خود قرار داده است تا بتوانند به اقدامات مذبوحانه خویش ادامه دهند، هرچند که هیچگونه اقدامی نمی توانند به پیش برند.

فعالیت آزادانه رئیس شورای رهبری پژاک در آلمان

آلمان از ابتدای انقلاب اسلامی همواره به برای اتحاد و تشکیل یک اپوزیسیون واحد علیه جمهوری اسلامی فعالیت کرده است. در این راستا اغلب جلسات، کنفرانس ها و نشست های مخالفان جمهوری اسلامی در این کشور بوده است.

کشور آلمان با ادعای حمایت و دفاع از حقوق بشر هزاران تن از جنایت کاران و مخالفان انقلاب اسلامی را در خود جای داده و امکانات لازم برای توسعه فعالیت های ضد ایرانی آنان را فراهم کرده است.

ماجرای رستوران میکونوس و نشست مخالفان نظام جمهوری اسلامی در برلین یکی از دهها نمونه از تلاش دولت آلمان برای نزدیک تر ساختن اعضای اپوزیسیون ایرانی به یکدیگر و متحد ساختن آنان بوده است.

در سالهای اخیر نیز حضور رحمان حاجی احمدی رئیس شورای رهبری پژاک در این کشور و آزادی عمل نادر وی در مقایسه با سایر اعضای اپوزیسیون ایرانی جای تامل است. از آنجا که پژاک از جمله گروههای فعال در مقابله نظامی با ایران در یک دهه اخیر بوده است حاجی احمدی توانسته توجه سران کشور آلمان را برای دامن زدن به ناامنی در مرزهای غربی ایران جلب کند.

جالب اینکه تریبون رسانه های آلمان در سالهای اخیر همواره برای بیان نظرات و خط مشی گروه پژاک در اختیار رحمان حاجی احمدی بوده و وی مستمرا در برنامه های تلویزیونی این کشور حضور داشته است.
از این رو آلمان به عنوان کشوری نیز شناخته می شود که حامی تروریست و گسترش فعالیتهای تروریستی در جهان است.

نژادپرستی، نقض حقوق بشر و فشارهای بیش از حد بر مسلمانان در آلمان

آلمان به عنوان کشوری که بخش مهمی از جامعه مسلمان اروپا در آن قرار داد، تعداد زیادی از مسلمانان را در خوی جای داده است. مسلمانانی که تعدادشان امروزه بالغ بر چهار میلیون نفر شده و در شهرهای مختلف این کشور حضور دارند.

اما نقض گسترده حقوق اولیه مسلمانان این کشور یکی از مهمترین مسائلی است که جامعه مسلمانان اروپا را آزرده و آنها خواستار رفع نگاه امنیتی و تحقیرآمیز به خویش در آلمان هستند.

بسیاری از نژادپرستان آلمانی هر از چند گاهی با هجوم به مساجد مسلمانان در این کشور اقدام به تخریب، سنگ اندازی و حتی آتش زدن مساجد می کنند که در بسیاری از مواقع نیز با وجود دارا بودن سیستم امنیتی بسیار بالا در آلمان و در نهایت تعجب نمی توانند آنها را پیدا کنند.

آزار و اذیت مسلمانان نیز یکی دیگر از اقدامات نژادپرستان آلمانی است که با حمایت پشت پرده دولتمردان آلمانی سالهاست برای جلوگیری از گسترش اسلام در این کشور پیگیری می شود.

سوزاندن مسلمانان، کتاب مقدس مسلمانان و قتل مروه شربینی مسلمان به خاطر حجاب در آلمان

از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴ تعداد ۷۴ حمله به مساجد مسلمانان این کشور به ثبت رسیده است که در بسیاری از مواقع پیگیری نشده است. همچنین در پاره ای موارد دیده شده است که مهاجمان حتی به داخل مساجد رفته و اقدام به سوزاندن قرآن و همچنین نصب سرهای خوک در حیاط مساجد کرده اند که اقدامی بسیار غیرقابل پذیرش از طرف کشوری است که خود را داعیه دار حقوق بشر می داند.

یکی از ددمنشانه ترین اقدامات آلمانی ها سوزاندن یک خانواده مسلمان پنج نفره در شهر سولینگلن و در سال ۱۹۹۳ بود که با محاصره خانه شان آنها را زنده زنده سوزاندند. نکته جالب توجه در این ماجرا این بود که علی رغم اینکه دادگاه فدرال آلمان مسببان حادثه را به حبس ابد و اعدام محکوم کرده بود ولی پس از گذشت چند سال، محکومیت آنها بخشیده شده و از زندان آزاد شدند و یا دوران محکومیتشان بسیار کمتر شد. خانواده گنج هنوز هم منتظر اجرای عدالت در این کشور هستند.

همچنین قتل مروه شربینی به واسطه حجابش در سال ۲۰۰۹ نیز از دیگر موارد نقض حقوق بشر بود که مجرم در داخل دادگاه با چاقوی خویش و آزادانه ۱۸ چاقو بر پیکر این مسلمان ساکن آلمان وارد کرد و وی را در دیدگان قاضی و مأموران امنیتی و پلیس این کشور به قتل رساند؟!

کارشکنی در اعمال تحریمها و سنگ اندازی در برچیده شدن آنها

آلمان به عنوان یکی از کشورهایی که موافق تحریم ایران بوده و همواره سعی در به انزوا کشیده شدن ایران در صحنه های بین المللی داشته است. این کشور بعد از انقلاب در تمامی موارد همواره در مجامع بین المللی بر علیه ایران رأی داده است.

در فتنه ۸۸ نیز آلمان به عنوان اولین کشورهایی محسوب می شد که به طور آشکارا و علنی حمایت خود را از فتنه گران اعلام و بر پشتیبانی از آنها تأکید کرد.

اقدامات آن کشور در راه اندازی موج منفی کاذب بر علیه کشورمان بر همه آشکار و مبرهن است. کارشکنی های سیاستمداران آلمانی بر هیچ کسی پوشیده نیست و آنها به ظن خود و در توهمات خویش خواستار نیستی و نابودی نظام انقلاب اسلامی هستند. انقلابی که سلطه استکبار و قدرتهای جهانی را بر دیگر کشورها قبول نداشته و سعی در گسترش ندای آزادی خواهی در جهان دارد.