انجمن بی تاوان:زندان دیاربکر در ترسیم و شکل یافتن گروهک تروریستی پ.ک.ک/پژاک نقش مستقیمی دارد و در حقیقت سیستم سازمان پ.ک.ک انطباق گرفته از سیستم زندان دیاربکر هست. زیرا در اوایل دهه هشتاد میلادی زندان دیاربکر شهرت پیدا کرد و هر یک از طرفین هم پ ک ک و هم ترکیه برای سرکوب یکدیگر ابتدا شکل اولیه مبارزه شان را در زندان دیاربکر ترسیم کردند.

در زندان دیاربکر عده ای از کادرهای پ ک ک به کنترل زندانبانان درآمدند. به علت ترس از شکنجه، رشوه یا آسایش در زندان، خیلی ها موضع شان را تغییر می دادند. یعنی جاسوس می شدند. نگهبانان زندان از طریق جاسوسان خود اوضاع زندان را رصد می کردند و به اداره زندان گزارش می دادند. جاسوسان آنچه دیده و شنیده بودند به زندانبانان گزارش می دادند. نگهبانان همچنین به دستور اداره زندان افراد را شکنجه یا به سلول های انفرادی منتقل می کردند.

شیوه جنگ پ.ک.ک توسط ذهنیت برگرفته از زندان سازماندهی و راه اندازی می شد.نقشه ها و پروژه های جنگی براساس نظام زندان ترسیم شد. بنابراین، وقتی شکل سازمان پ‌ک‌ک و فعالیت‌های نظامی آن را آنالیز می کنیم، به این نتیجه می‌رسیم که این سازمان شبیه زندان دیاربکر است.فرماندهان گروهک تروریستی پ.ک.ک اکثراً بی سواد بودند. حالا معلوم است که به نام انقلاب چه بلا و ویرانی بر سر روستاییان بیچاره آورده اند.

زندانیانی که از اداره یا مسئولان زندان سرپیچی می کردند به سلول انفرادی برده می شدند و در آنجا تحت شکنجه های وحشتناکی قرار می گرفتند تا آنها را وادار به تسلیم در برابر خواسته های مقامات زندان کنند.

اکثر روستاییانی که از پ ک ک اطاعت نکردند کشته شدند و خانه هایشان ویران شدند و گاهی همه اعضای یک خانواده توسط فرماندهان بی سواد پ ک ک گلوله باران می شدند. خانواده هایی که به اطاعت پ ک ک در نیامدند تیرباران شدند. روستائیانی که ایمان  داشتند که پ.ک.ک روزی آنها  را آزاد خواهند کرد به آنها پول یا غذا می دادند. این بار پلیس و سربازان دولت ترکیه آنها را به دلیل کمک به پ.ک.ک شکنجه می کردند و بسیاری از آنها کشته شدند.

به لطف این تئاتر پ.ک.ک و دولت ترکیه، روستاییان مجبور به ترک روستاهای خود شدند. بیش از ۴۰۰۰ روستا به دلیل این بازی تخلیه شدند. حدود شش میلیون کرد، شاید بیشتر، در شهرهای بزرگ ترکیه کوچ کردند. کسانی که در شهرهای بزرگ ترکیه ساکن شدند، زبان و آداب و رسوم خود را فراموش کردند. فرزندانشان به زبان ترکی تحصیل کردند. به عبارت دیگر پروژه آسیمیلاسیون توسط پ ک ک  به اجرا در آمد. اما بازی های پ ک ک و دولت به همین جا ختم نشد. پ ک ک برای از بین بردن یک سیاستمدار باهوش و توانا او را به بهانه جاسوسی یا کمک به دولت ترکیه می کشت. در واقع دولت و PKK با هم کار می کردند. کسانی را که پ ک ک نمی توانست یا نمی خواست بکشد به دولت تحویل داده میشدند. دولت همچنین افرادی را که می خواست بکشد به پ.ک.ک واگذار کرد. پ.ک.ک این افراد را کشت و سپس آنها را شهید نامید.

در زندان دیاربکر و دیگر زندانها پ ک ک شروع به تربیت اعضا و کادرهای سیاسی کردند که تا به امروز ادامه دارد و دولت ترکیه علنا نیز به این پروژه اجازه می دهد. زیرا صدها عضو پ ک ک در یک بخش نگه داری می شدند و همیشه با هم بودند و گرنه دولت می توانست آنها را پراکنده کند اما مانع نمی شد. در حقیقت دولت مخالف سازماندهی پ.ک.ک در زندان ها نیست. زیرا همان افرادی که از زندان خارج می شوند اکثر شان دوباره به پ ک ک ملحق می شوند.

برخی از کادرها در شهرها ماندند. هر وقت در شهرهای کردنشین راهپیمایی و تظاهرات برگزار می شود، افرادی که برای دولت و پ.ک.ک خطرناک بودند توسط کادرهای پ.ک.ک کشته می شدند. هم آنها را کشتند و هم بر آنها گریستند، آنها را قهرمان اعلام می کردند ، آنها را تبلیغ کردند و با خون آنها معامله کردند.

ادامه بازی پ ک ک و دولت امروزه از امرالی درحال تکرار هست و این دفعه نیز عده ای قربانی خواهند شد. زیرا آنچه که در امرالی صورت می گیرد سناریویی جدید هست. هر چند که دولت ترکیه ادعا می کند که اوجالان باید پ ک ک را منحل کند. به این معنا هست که آنها از قبل با هم گفتگوهایی انجام دادند و در آینده زوایای این سناریو روشنتر خواهد شد.