انجمن بی‌تاوان: جدا شدن روز افزون اعضای پژاک به خاطر ترور، تبعیض شدید، تجاوز جنسی، دیکتاتوری افکار اوجالانی، سرخوردگی و بی هدفی در به آغوش خانواده اش بازگشتن ، مشابه وضعیت مجاهدین خلق است. یکی از اعضای جوانش پس از فرار گفت: ” انگار من تازه به دنیا آمده ام . ۶ سال از جوانیم هدر رفت “. اکنون زمان مصرف پژاک رو به اتمام است و هر روز اعضای آن تسلیم نیروهای دولتی می شوند . هرچند اعضای خود را گریلا – به معنای جنگجو که در زبان فارسی چریک و در کردی پیشمرگه است – می نامند اما با توضیحاتی که نوشتم ، آیا گوریلای خونخوار نیستند؟ پژاک به غده ای سرطانی برای مردم ایران و کردستان تبدیل شده و با سلب امنیت از مناطق کردنشین زمینه حضور هر گونه سرمایه گذاری در کردستان را از بین برده است خود را گریلا می نامد [.کلمه ای که در دوران جنگ های استقلال طلبانه مردم آمریکای جنوبی وارد ادیبات سیاسی – نظامی شد و در دوره اوج فعالیت های چه گوارا متداول گشت] . اما قشر روشنفکر و تحصیلکرده کرد مخالف اوجالان و فرقه های پژاک و پ ک ک هستند چرا که آنها را عامل نظامی – امنیتی شدن کردستان می دانند.
پژاک و پ ک ک، که ارمغانی جز بدبختی و نکبت برای کرد و ایرانی نداشته اند، و مجموعه عواملی که باعث شده است این فرقه ها نتوانند افکار عمومی کرد و ایرانی و جهان را به خو جلب کنند و روز به روز منزوی تر شوند [عدم داشتن.تعریف مشخصی از ” مسئله کرد ” ، حمایت مستقیم خارجی از این فرقه ها – اگر حرکتی مردمی باشد، نیازی به حمایت خارجی ندارد- ، احساسی بودن رفتار و گفتار اعضا و رهبران آن، تحلیل های تند و دون کیشوتی ، بیسواد یا کم سواد بودن اعضای آن – که خود معنادار است- ، عقب بودن و عدم سازگاری تحلیل آنها با واقعیت های جامعه کردستان – که همواره از نظر سطح آگاهی ، میزان جامعه کردستان عملا از این گروهک ها بالاتر است -، جاه طلبی و مقام طلبی ، فضای دیکتاتوری درون گروهی و تبعیض و…] و صبح تا شام هک این فرقه مارکسیست-لنینیست ، بگوید که برای حقوق مردم کردی مبارزه می کند [ کردهایی که بیش از ۹۸ در صد آنها مسلمان هستند] اما دیگر نمی توانند این شک ها و شبهات را رفع کنند زیرا مردم کرد، هویت و تاریخ و زبان شان در میان ایرانیان ، قابل احترام است و با پژاک و پ ک ک ، معرفی نمی شود. هدفم از پرداختن به این مطلب ، صرفا آگاهی و واقع بینی بود که در حرکت اجتماعی و سیاسی مردم ایران، راه خود را می رود – حتی اگر این قافله ایرانی ها تا به روز حشر، لنگ باشد – اما دلیلی ندارد که – به خاطر خوش آیند و یا موضع گیری کسی و حکومتی و حزبی و … – چشم بر واقعیت ها ببندیم ، کردستان هم جزیی از ایران است ، و باید مرض هایش را شناخت و برای علاج آن، کالبد شکافی هم کرد. به امید سربلندی ایران و ایرانی و ادای احترام به حرکت رو به رشد ایرانیان و کردستان که گام به گام در جهت بازشناخت جامعه خویش اند.
