۱۶ آبان ۱۴۰۳
  • خانه
  • >
  • یادداشت روز
  • >
  • یادداشت قابل تامل عضو سابق پ.ک.ک و پژاک در خصوص ترانزیت مواد مخدر توسط این گروه تروریستی

یادداشت قابل تامل عضو سابق پ.ک.ک و پژاک در خصوص ترانزیت مواد مخدر توسط این گروه تروریستی

  • ۱۶ مهر ۱۴۰۰
  • ۳۸۹ بازدید
  • ۰

به گزارش انجمن بی تاوان، رسانه های وابسته به گروهک تروریستی پ.ک.ک و پژاک، بارها و بارها به منظور سرپوش گذاشتن بر جنایت هایی که بر مردم کُردستان در هر گوشه از کشورهای درگیر با این سازمان تروریستی، در یک اقدام کودکانه دولت ها را محکوم به توزیع مواد مخدر در بین جوانان کُرد می نمایند.حال آنکه خود پ.ک.ک و پژاک طبق بررسی های انجام شده توسط بزرگترین سازمان های اطلاعاتی و امنیتی جزء بزرگترین توزیع کنندگان و عامل ترانزیت مواد مخدر به کشورهای مختلف می باشند.

یادداشت قابل تاملی از یکی از اعضای سابق این گروهک تروریستی به دست ما رسیده است که بدون واسطه آن را منتشر می نماییم.

مواد مخدر از کجا، چگونه و توسط چه کسی به مناطق کرد نشین و نهایتا به اروپا می رسد؟ من به عنوان عضو سابق پ ک ک و سپس پژاک ( هر دو به مدت ده سال ) باید بگویم که مواد مخدر از مرزهای شمال شرق ایران از طریق عوامل کُرد ( خراسان شمالی و بخشی از خراسان رضوی کردهای کرمانج هستند ) به مناطق مرزی غرب ایران می رسد و همیشه با هماهنگی این فرقه ها و آن هم پس از دریافت “حق گمرک ” در منطقه پخش می شود و محموله های دیگر نیز به اروپا می رود. گزارشات و دستگیری های متعدد از طرف پلیس کشورهای اروپایی کاملا ثابت کرده است که عوامل این فرقه های تروریستی در آنجا نیز مواد مخدر را توزیع می کنند و با این توصیف واقعا شرم آور است فرقه ای که خود را منادی آزادی برای کرد می داند هم خودش مواد مخدر را به کردستان وارد کرده ، هم پخش می کند و هم برای فرافکنی آن را به گردن دیگران می اندازد .این بیانیه می تواند معنای دیگری هم داشته باشد : کنترل دولت ها باعث شده است تا ترانزیت مواد کمتر و درنتیجه درآمد این فرقه کم شده باشد. در یک مورد که شاهد بودم فقط از یک گروه قاچاقچی مواد مخدر در منطقه اسن دره سی در سمت سلماس و ارومیه در مرز مشترک ایران و ترکیه پانصد میلیون تومان دریافت کردند.

نکته دیگر، چه کسانی جوانان کرد را نابود می کنند؟ مگر نه همان پژاک و پ ک ک هستند که جوانان کرد را شتشوی مغزی و فریب می دهند و پس از عضویت، این افراد نه حق بازگشت دارند ( مگر این که فرار کنند )، نه حق انتقاد دارند و در صورت انتقاد از افکار دیکتاتوری اوجالانی به اتهام خیانت و بدون محاکمه اعدام می شوند( نمونه بازر آن اعدام د. ناصر از سوریه، خدر خرینگه از بوکان، گولان از ترکیه، اردال از ترکیه و قبلا مقیم اروپا، شالاو از سلیماینه، حقی از وان ترکیه و … ).

قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تازه‌ترین عناوین