به گزارش انجمن بی تاوان، گروه تروریستی پ.ک.ک، از ماه آگوست سال ۱۹۸۴ میلادی، حملات مسلحانه علیه نظامیان ترکیه را شروع کرده و پس از چند دوره مذاکرات شکست خورده و بی پایان، درگیری همچنان ادامه دارد. با این حال، شرایط و معادلات جنگی نوین، موجب آن شده که پ.ک.ک، از توان عملیاتی چندانی برخوردار نباشد و اصطلاحاً زمین گیر و فلج شود.

بررسی سوابق این گروه نشان می دهد که در چهار دهه گذشته، پ.ک.ک هیچگاه تا این اندازه در حال ضعف و افول نبوده است. اغلب فرماندهان قدیمی و باتجربه کشته شده اند، نیروهای جدید از توان عملیاتی و امید و انگیزه چندانی برخوردار نیستند و علاوه بر این، پ.ک.ک نه تنها در برابر جنگ افزارهای مدرن ترکیه فاقد دفاع است، برای حرکت در مسیر آینده نیز، برنامه و استراتژی روشنی ندارد.

آمارها چه می گویند؟

آمارها نشان می دهد که پیوستن نیروهای تازه نفس به پ.ک.ک، به پایین ترین میزان در ۳ دهه اخیر رسیده و میزان تلفات، فرار و تسلیم در این گروه، به سطح قابل توجهی رسیده است.

در چند ماه اخیر، بسیاری از فرماندهان رده بالای پ.ک.ک که نام آنها در لیست قرمز افراد تحت تعقیب گنجانده شده، بر اثر حملات مشترک ارتش و سرویس اطلاعاتی میت و غالباً با استفاده از پهپاد و اف ۱۶ مورد حمله قرار گرفته و کشته شده اند.

از جولای ۲۰۱۶ میلادی به این سو، بیش از ۷ هزار عضو پ.ک.ک، خنثی شدند. (اعم از کشته شدن یا دستگیری پس از درگیری).

از جولای ۲۰۱۶ میلادی به این سو، ۴۶۲ تن از افراد رده بالای پ.ک.ک، بر اثر حملات هوایی، پهپادی و بعضاً درگیری های مرزی، کشته شده اند. از مجموع ۴۶۲ فرد کشته شده، ۳۰ تن از آنان در لیست قرمز (درجه ۱)، ۲۷ نفر در لیست آبی (درجه ۲)، ۳۰ نفر در لیست سبز (درجه ۳)، ۶۳ نفر در لیست نارنجی (درجه ۴) و ۳۱۴ نفر نیز در لیست خاکستری (درجه ۵) تروریست های تحت تعقیب، قرار داشتند.(وزارت کشور ترکیه برای به دام انداختن و گزارش منجر به دستگیری تروریست های تحت تعقیب به ترتیب درجه ۱ تا ۵ مبالغ ۱۰ میلیون لیره، ۳ میلیون لیره، ۲ میلیون لیره، ۱ میلیون لیره و ۵۰۰ هزار لیره را در نظر گرفته است.)

پیوستن نیروهای تازه نفس به پ.ک.ک در سال ۲۰۱۶ میلادی در سطح ۱۶۱ نفر بود. اما این آمار در سال ۲۰۲۰ میلادی به ۵۶ نفر رسید و در سال ۲۰۲۱ میلادی هم (تاکنون) در حد ۱۲ نفر بوده است.

نیروهای نظامی- امنیتی ترکیه بر اساس هماهنگی شبکه بین سازمانی، در سال ۲۰۱۷ میلادی، از ۶۹۷ حمله تروریستی جلوگیری کردند و در سال ۲۰۲۱ میلادی نیز مانع از ۴۰ حمله شدند.

در این مدت (۴ سال و نیم) ۸۸۰ نفر از اعضای پ.ک.ک، با پادرمیانی خانواده ها و تیم اقناع نیروهای امنیتی، از پ.ک.ک گریخته و خود را به دولت ترکیه تسلیم کردند.

پهپادها، بلای جان پ.ک.ک

یکی از عوامل و ابزارهایی که در چند سال گذشته، بلای جان پ.ک.ک شده و جان بسیاری از فرماندهان و مسئولین رده بالای گروه را گرفته است، به کارگیری پهپادهای مسلح و رصد اطلاعاتی و هوایی و شبکه شدن اطلاعات آن، با مجاری زمینی، مرزی و مردمی اطلاعات است که در مجموع، یک شبکه گسترده رصد، پیگیری و حمله را از داخل استان های جنوب و جنوب شرقی ترکیه تا عمق خاک اقلیم کردستان عراق به وجود آورده است.

در کنار عملکرد موفقیت آمیز ارتش، وزارت کشور و سرویس اطلاعاتی میت و استفاده از پهپادها، باید به این نکته نیز اشاره کرد که پ.ک.ک، با گونه ای از سقوط فکری داخلی روبرو شده و اساساً حرفی برای گفتن ندارد و در دنیای مدرن کنونی، این گروه نمی تواند جذابیتی برای مردم و به ویژه جوانان داشته باشد.

در نتیجه تهی شدن فضای فکری و سازمانی و عدم تطابق با تحولات علمی، سیاسی و دفاعی جهان امروز، پ.ک.ک را با سردرگمی و ضعف داخلی مواجه کرده و حلقه تنگ سران و موسسین پ.ک.ک، برای ادامه حیات سیاسی و سازمانی، به بن بست رسیده اند.

در پایان باید گفت، حملات پ.ک.ک در ۴ دهه اخیر، صدها میلیارد دلار به ترکیه خسارت وارد کرده و با آن که این گروه، مدعی دفاع از حقوق کردها بوده، اما در عمل، مناطق کردنشین ترکیه از حملات پ.ک.ک بیشترین آسیب را متحمل شده اند.

تاکنون صدها تن از غیرنظامیان کُرد و ترک در ترکیه، بر اثر حملات پ.ک.ک جان خود را از دست داده اند و علاوه بر این، گستره درگیری ها، باعث شده که صدها روستایی در جنوب و جنوب شرقی ترکیه تخلیه شوند و اهالی این روستاها، به عنوان مهاجران بیکار، از کلانشهرهایی همچون استانبول سر دربیاروند.

در چند سال اخیر، برخی احزاب و نهادهای سیاسی وابسته به پ.ک.ک نیز به طور رسمی و قانونی وارد عرصه فعالیت سیاسی شدند و مهم ترین نهاد سیاسی این مجموعه یعنی حزب دموکراتیک خلق ها، توانست یک دهم از کرسی های پارلمان ترکیه را به دست بیاورد. اما نمایندگان این حزب نیز در برابر سیاست های جنگ محور و خشونت طلبانه سران پ.ک.ک سکوت کردند و در عمل در جبهه آنان قرار گرفتند و به این ترتیب، کردهای ترکیه، یک شانس و مجال تاریخی را برای پیگیری مطالبات قانونی خود، از دست دادند.

اگر چه پ.ک.ک در داخل ترکیه و در مرزهای این کشور، توان عملیاتی خود را از دست داده، با این حال، کارشناسان معتقدند که حتی اگر خطر پ.ک.ک برای ترکیه به طور کامل از بین برود، شاخه های سوری و اروپایی آن، می توانند به فعالیت های تخریبی و ضدامنیتی خود ادامه دهند. اما چیزی که هست، این است که حالا این گروه مسلح، از نفس افتاده و نمی تواند حملاتی انجام دهد که توجه مردم و رسانه ها را به سوی خود جلب کند.