انجمن بی تاوان : در حالی که اتحادیه اروپا پ.ک.ک را به عنوان یک گروه تروریستی به رسمیت می شناسد، بسیاری از کشورهای اروپایی مانند فرانسه و آلمان همچنان به پ.ک.ک و نیروهای نیابتی آن اجازه می دهند تا در سرتاسر قلمرو آنها فعالیت کنند.
کشورهای اروپایی مدت هاست که گروه های چپ افراطی را ممنوع کرده اند. از غیرقانونی کردن فراکسیون ارتش سرخ آلمان (RAF) و دستورالعمل اقدام فرانسه (AD) گرفته تا بریگادهای سرخ ایتالیا (BR)، دولت های اروپایی جایی برای بحث باقی نگذاشتند و صراحتاً این گروه ها را به عنوان گروه های تروریستی معرفی کردند.

اما وقتی صحبت از پ‌ک‌ک به میان می‌آید، همان کشورهای اروپایی چشمان خود را بر میراث و اقدامات خونین این گروه تروریستی می‌بندند. در حالی که پ‌ک‌ک که تقریباً چهار دهه کمپین تروریستی را علیه آنکارا به راه انداخته و جان ده‌ها هزار نفر را گرفت، توسط اتحادیه اروپا، ایالات متحده و ترکیه، وابستگان آن مانند YPG، رسما به عنوان یک گروه تروریستی شناخته می‌شود. شاخه سوری این گروه تروریستی اجازه فعالیت آزادانه در خاک اروپا را دارند.

آیتکین یلماز، نویسنده و کارشناس خشونت پ.ک.ک، که آخرین کتابش با عنوان آخرین دیکتاتور است، می گوید: «جالب است که کشورهای غربی که رادیکال های خود را تعطیل کردند، به حمایت و دوست داشتن گروه های رادیکال [مانند PKK و DHKP-C] ادامه دادند. انتقاد شدیدی از رهبری عبدالله اوجالان، بنیانگذار و رهبر PKK، که در سال ۱۹۹۹ توسط ترکیه زندانی شد، ارائه می کند.

«خشونت پ‌ک‌ک به‌عنوان آینه‌ای برای کشورهای غربی عمل می‌کند و ما می‌توانیم از رویکرد آنها به این خشونت بفهمیم که چه کسی کیست. یلماز به TRT World می گوید: کشورهای غربی باید این نقاب ریاکارانه را کنار بگذارند و با واقعیت روبرو شوند.

یلماز، یکی از اعضای سابق پ.ک.ک، از نزدیک شاهد بسیاری از اقدامات خشونت آمیز پ.ک.ک بوده است. از زمان ترک این گروه، او به طور گسترده در مورد جذب سربازان کودک توسط PKK نوشته است و چندین کتاب از جمله آنها فقط بچه بودند منتشر کرده است. به گفته نویسنده پ‌ک‌ک در ۳۵ سال گذشته نزدیک به ۲۰۰۰۰ نفر زیر ۱۸ سال را استخدام کرده است.

به گفته یلماز، اگرچه یلماز زمان زیادی را صرف نوشتن کتاب خود کرد تا آگاهی بین المللی را در مورد استخدام کودکان سرباز توسط PKK افزایش دهد، اما به گفته یلماز توجه مطبوعات و دانشگاه های غربی را جلب نکرد. او می‌گوید که حتی گروه‌های حقوق بشر در اروپا و آمریکای شمالی هنوز در مورد استخدام غیرقانونی کودکان سرباز توسط PKK با او تماس نگرفته‌اند.

یلماز با اشاره به استخدام و استفاده از کودکان شبه نظامی توسط YPG در مناطق تحت کنترل خود در سوریه می گوید: «غربی ها که برای کودکان جنگجو در آفریقا و کامبوج گریه می کنند، نمی توانند کودکان ۱۴ تا ۱۵ ساله کرد در سوریه را ستایش کنند.

علیرغم اقدامات غیرقانونی YPG، ایالات متحده و متحدان غربی آن آشکارا از این گروه به نام مبارزه با داعش حمایت می کنند و از به رسمیت شناختن پیوندهای واضح بین PKK و YPG خودداری می کنند.

“غربی ها آشکارا ریاکاری می کنند. یلماز می‌گوید: اگرچه پ‌ک‌ک هر روز عکس‌های مبارزان زیر سن قانونی کشته شده در درگیری‌ها را در رسانه‌های خود به اشتراک می‌گذارد، کشورهای غربی – و البته نمایندگان سازمان ملل – نمی‌خواهند آنها را ببینند.

بر اساس اصول سازمان ملل، درگیر کردن کودک در جنگ جنایت علیه بشریت است. یلماز می گوید، اما کسانی مانند PKK/YPG که مرتکب این جنایت می شوند، آزادانه این جنایت را انجام می دهند و هیچ کس در غرب مخالفتی ندارد. او می افزاید که سازمان های جامعه مدنی اروپایی نیز تفاوتی با هم ندارند.

دادن مجوز رایگان به YPG/PKK

در سرتاسر پایتخت‌های اروپایی از پاریس گرفته تا برلین و استکهلم، کشورهای غربی به YPG اجازه دادند تا دفاتر خود را باز کنند و پلتفرمی را برای پ‌ک‌ک و دستور کار آن فراهم کنند. با این حال پیامدهای پناه دادن به چنین گروه هایی به طور مستقیم در ترکیه که از سال ۱۹۸۴ توسط پ.ک.ک مورد حمله قرار گرفته است، احساس می شود.

در سال ۲۰۱۸، جمهوری چک، یکی دیگر از کشورهای اتحادیه اروپا، صالح مسلم، رهبر سابق PYD، شاخه سیاسی YPG را آزاد کرد و خشم ترکیه را برانگیخت. آنکارا اتهامات مختلفی را علیه مسلم مطرح کرده است که از جمله آنها می توان به “اخلال در وحدت و تمامیت ارضی دولت ترکیه، قتل، آسیب رساندن به اموال عمومی و ترویج اطلاعات خطرناک” اشاره کرد.

یلماز می گوید: «از دهه ۲۰۰۰، سوئد به کشوری تبدیل شده است که PKK به راحتی در آن سازماندهی شده است. به دلیل ارتباط سوئد با گروه های وابسته به پ ک ک، ترکیه در حال حاضر با درخواست عضویت این کشور شمال اروپا برای پیوستن به ناتو مخالف است.

بر اساس گزارش سالانه ۲۰۱۵ که توسط آژانس اطلاعات داخلی آلمان، BfV تهیه شده است، آلمان بیش از ۱۴۰۰۰ عضو و هوادار پ‌ک‌ک داشت. همین گزارش همچنین نشان داد که پ‌ک‌ک در سال ۲۰۱۴ توانست بیش از ۱۳ میلیون یورو (۱۴٫۳ میلیون دلار) جمع‌آوری کند.

فرانسه همچنین از مدت ها قبل به افراد و گروه های وابسته به پ ک ک اجازه فعالیت در مناطق مختلف این کشور را داده است.

یاسر لواتی، تحلیلگر سیاسی فرانسوی و رئیس کمیته عدالت و آزادی ها (CJL) می گوید: «در فرانسه همیشه همدردی با PKK وجود داشته است، به ویژه از زمان انتخاب فرانسوا میتران در سال ۱۹۸۱٫

روابط فرانسه و PKK به دهه ۱۹۸۰ برمی گردد. دانیل میتران، همسر رئیس جمهور سابق فرانسه، فرانسوا میتران، علناً حمایت خود را از اوجالان در دوره ریاست جمهوری همسرش اعلام کرده بود.

از سال ۲۰۱۲، زمانی که YPG توانست با بهره‌برداری از شرایط جنگ داخلی این کشور، مناطقی را در سراسر شمال شرق سوریه به دست آورد، به ویژه در سراسر جهان غرب تمایل فزاینده‌ای برای بستن چشم بر حضور پ‌ک‌ک وجود داشته است. در حالی که کشورهای غربی هر گروه مرتبط با داعش را تعقیب می‌کنند، به گروه‌های وابسته به پ‌ک‌ک اجازه می‌دهند تا در سرتاسر قلمرو آنها فعالیت کنند.

به گفته ییلماز، برای مدت طولانی، رادیکالیسم چپ در ترکیه بیشترین حمایت را از سوی کشورهایی مانند آلمان و فرانسه پیدا کرده است. من حتی یک رفیق انقلابی را نشنیده ام که به کوبای سوسیالیستی یا کره شمالی پناه برده باشد. در گذشته نیز از رفتن به اتحاد جماهیر شوروی اجتناب می کردند.

نفاق غرب

لواتی نیز مانند یلماز نشانه های نفاق و استانداردهای دوگانه را در رویکرد کشورهای غربی به پ ک ک می بیند.

ریاکاری در این است که چگونه کشورهای به اصطلاح دموکراسی غربی می‌توانند از بقیه جهان بخواهند که از آنها در مبارزه با سازمان‌هایی که آنها را تروریست می‌خوانند حمایت کنند، اول بدون اینکه مشخص کنند با چه شرایطی، دوم بدون خودداری از حمایت از سازمان‌هایی که توسط آنها به عنوان تروریست شناخته می‌شوند. لواتی به TRT World می گوید.

بر اساس فهرست رسمی اتحادیه اروپا، پ‌ک‌ک به عنوان یک سازمان تروریستی شناخته می‌شود، اما رئیس روزنامه اصلی کمونیست‌های فرانسه، L’Humanité، و خوزه بووه، یکی از اعضای پارلمان اروپا، در سال ۲۰۱۶ فراخوانی را برای تشکیل پ‌ک‌ک منتشر کردند. به گفته لواتی از لیست سازمان های تروریستی اتحادیه اروپا حذف شده است.

آغازگر نه از سوی نهادهای اتحادیه اروپا و نه دولت فرانسه به دلیل حمایت از پ‌ک‌ک مورد هدف قرار نگرفتند. این فراخوان کمتر از یک سال پس از حملات تروریستی خونین به پاریس منتشر شد.»

علیرغم حملات پ‌ک‌ک به غیرنظامیان ترکیه، لواتی خاطرنشان می‌کند که تعدادی تظاهرات طرفدار پ‌ک‌ک در پاریس و مارسی برگزار شد و این تظاهرات توسط شخصیت‌های ملی مانند ژان لوک ملانشون، رهبر چپ افراطی، که در اولین دوره سوم شد، حمایت شد. دور جدیدترین انتخابات ریاست جمهوری فرانسه

او می گوید که دولت فرانسه تحت رهبری امانوئل ماکرون هیچ اقدام قانونی علیه چنین تظاهرات طرفدار پ ک ک انجام نداد. او با اشاره به واکنش متفاوت تشکیلات فرانسوی به گروه‌های مختلف می‌گوید: «بنابراین، به نظر می‌رسد که سازمان‌های تروریستی وجود دارند که می‌توانند توسط جامعه مدنی حمایت شوند، در حالی که دیگران اگر زمانی از آنها حمایت کنید، شما را به زندان می‌اندازند.

اگر فراخوانی در یک روزنامه بزرگ منتشر شود یا تظاهراتی برای حذف حماس یا جهاد اسلامی از لیست تروریستی اتحادیه اروپا برگزار شود، چه؟ مردم حتی نمی توانند به طور قانونی اسرائیل را تحریم کنند یا تظاهرات طرفداران فلسطینی برگزار کنند. حماس و جهاد اسلامی دو گروه مسلح فلسطینی هستند.

فرانسه حتی با دیوان عدالت اتحادیه اروپا مخالفت کرد تا ممنوعیت BDS (بایکوت، سلب سرمایه و تحریم) را که یک جنبش جامعه مدنی است که هدف آن اعمال فشار بر اسرائیل برای توقف اشغال غیرقانونی و شهرک سازی و سایر موارد نقض حقوق بشر است، مخالفت کند.

آیا فرانسه از FLNC استقبال خواهد کرد؟

در حالی که پاریس از گروه‌های وابسته به پ‌ک‌ک استقبال می‌کند، اما وقتی صحبت از گروه‌هایی مانند جبهه آزادی‌بخش ملی کورس (FLNC) می‌شود، که از جدایی جزیره مدیترانه از فرانسه برای تشکیل یک کشور مستقل حمایت می‌کند، بسیار خشن است.

لواتی با اشاره به جنبش‌های استقلال‌طلبانه ضد فرانسوی در مناطق مختلف تحت رهبری فرانسه می‌گوید: «من شک دارم که دولت فرانسه از حمایت خارجی از FLNC در کورس، MIM در مارتینیک، MDES در گویان یا FLNKS در کالدونیای جدید استقبال کند.

MIM (جنبش استقلال مارتینیکن)، یک حزب چپ، از “استعمار زدایی و استقلال” جزیره ماوراء بنفش از فرانسه دفاع می کند، در حالی که MDES، یا جنبش استعمار زدایی و رهایی اجتماعی، یک حزب سیاسی در گویان فرانسه، از آن دفاع می کند. استقلال از فرانسه FLNKS جبهه آزادیبخش ملی کاناک و سوسیالیست است که همچنین به دنبال استقلال کالدونیای جدید از فرانسه است.

لواتی می‌گوید زمانی که اطلاعات داخلی فرانسه اقداماتی را علیه تأمین مالی پ‌ک‌ک انجام داد، نمایندگان این گروه در فرانسه حتی اعلام کردند که با آنها «مانند تروریست‌ها رفتار می‌شود» شوکه شده‌اند و این نشان می‌دهد که گروه‌های وابسته به پ‌ک‌ک تا چه حد از حضور خود در غرب اطمینان دارند. دولت اروپایی

او می‌گوید: «در دوران ماکرون، بازی در همه جبهه‌ها جای تعجب ندارد. او می‌گوید که از یک طرف، تروریسم را فریاد می‌زند، اما از سازمان‌هایی مانند پ‌ک‌ک حمایت می‌کند که توسط ناتو به عنوان یک گروه تروریستی شناخته می‌شود.

از آنجایی که ترکیه به عنوان یک رقیب در نظر گرفته می شود، می توان از پ ک ک به دلایلی حمایت کرد که دولت فرانسه باید آنها را روشن کند و سپس در به اصطلاح «جنگ علیه تروریسم» در نظر بگیرد.»