به گزارش انجمن بی تاوان، نیروهای وابسته به پ ک ک همچنان با ربودن یا فریب دادن کودکان به عضوگیری آنها ادامه می دهند. اخیراً حادثه مشابهی در شهر حاج عمران در محدوده اقلیم کردستان رخ داده است.

به گفته منابع محلی، نیروهای پ.ک.ک در ماه ژوئن سال جاری به روستای شره در حاج عمران رفتند. شوین، شیدا و زیلان اعضای پ.ک.ک می خواستند ساوین ریزگار ابراهیم، ​​دختر ۱۰ ساله خانه را ربودند. اما پدر دختر با موانعی روبرو شد. پدر دختر به گفتگوهای محرمانه کادرها با دختر مشکوک شد و در نتیجه تعقیب و گریز متوجه شد که آنها قصد ربودن دختر کوچک را دارند و واحد پ.ک.ک را تهدید کرد.
این گروه که دست به دامان شدند گفتند که برای دفاع از خود به روستا آمده اند تا از شر هواپیمای شناسایی خلاص شوند و بچه های این روستا را نبرند.

بعداً پس از شنیده شدن این حادثه توسط اهالی روستا، مسئول پ.ک.ک در منطقه با نام رمز روجات می خواهد با پدر دختر در منطقه ای به نام گوندجور ملاقات کند.

روژهات در این دیدار به پدر دختر ۱۰ ساله گفت: «کودکانی را که قول داده اند به روستاهای گوندجور، گوندجر و شور، حتی اگر داوطلبانه بپیوندند، به خانه هایشان می فرستیم.» روجات همچنین گفت: “ما کاری برای بیگانه کردن مردم انجام نخواهیم داد.”

از سوی دیگر، پدر دختر به کادر پ.ک.ک روجات گفت: «من به قولی که پ.ک.ک داده است اعتماد ندارم. مطمئنم آن سه نفر برای ربودن فرزندم آمده بودند. اما به آنها هم گفتم که اگر چنین کاری می کردند، اسلحه می گرفتم و آنها را تعقیب می کردم و هر سه نفرشان را می کشتم.»

پ ک ک سیاست خاصی در قبال کودکان جنگجو دارد. جنگجو ساختن افراد به ویژه در سنین پایین، مزیت بزرگی را در تربیت این افراد فراهم می کند. افراد کوچک و بی تجربه بهتر با شرایط PKK سازگار می شوند. با این حال، پ.ک.ک هر از چند گاهی در مورد آن محتاط می شود، زیرا می داند که موضوع جنگجویان در هر جامعه ای پذیرفته نخواهد شد. مخصوصاً در مناطقی که برای اولین بار از آنجا بازدید کرد و در مناطقی که مردم نیاز به حمایت لجستیکی داشتند، در ابتدا کودکان جنگجو بیرون نمی آمدند. منطقه حاج عمران نیز منطقه‌ای است که پ‌ک‌ک به حمایت لجستیکی مردم نیاز دارد، بنابراین سعی می‌کند بدون واکنش مردم وارد عمل شود.