حال چگونه می شود که رهبران پ ک ک ادعای حمایت از زنان و ارزش والای زنان را دارند و از طرف دیگر سخت‌ترین کارها در امور روزانه را بر عهده زنان و دختران عضو می گذراند؟
سوالات دیگری مطرح است و از جمله اینکه، چگونه می شود که رهبران «پ ک ک» مانع از بروز احساسات و عواطف انسانی میان زنان و مردان عضو می شوند و ازدواج را مناسب کار تشکیلاتی و مبارزاتی خود نمی دانند، اما زنان را بر خود مشروع و حلال دانسته و هرطور که بخواهند با آنها رفتار می کنند؟
چرا رهبران پ ک ک/پژاک به زنان به چشم ابزار تبلیغاتی جهت جذب نیرو می نگرند؟ آیا زن با تمام حقوقی که باید از آنها برخوردار باشد، در چشم رهبران این گروه ها صرفا کالا به حساب می آیند؟
چرا این گروه‌ها دختران و زنانی که آینده ساز هر ملتی هستند را به جای آنکه به اموری که مناسب شرایط جسمی و روحی زنان هست بگمارند، اسلحه به دست کرده و از آنها به مثابه نیروی جنگی و نظامی استفاده می‌کنند؟
در این میان، «سریا شفیعی» یکی از زنان و مادرانی بود که اعضای پژاک با سواستفاده از برخی مشکلات خانوادگی وی، این فرد را فریب داده و به سمت خود جذب می کنند، اما آنگونه که یکی از اعضای جدا شده از گروه در گفت‌وگویی مطرح کرده، این خانم در مدت حضورش و تا زمانی که کشته شود! همواره به یاد دو فرزند خود بوده، ولی «پ ک ک» اجازه برگشت وی را نداده و همواره احساسات مادرانه و عواطف «سریا شفیعی» را سرکوب کرده است!
این سرنوشت تلخ بسیاری دیگر از مادران و زنانی است که توسط اعضای گروه‌های فوق یا دزدیده یا فریب داده شده‌اند و به ناچار باید ادامه زندگی خود را در شرایطی نامناسب و اسفبار بگذرانند.
اما سوال مهم دیگر اینکه آیا نهادهای حقوق بشری بین المللی این موارد گسترده نقض حقوق زنان را در «پ ک ک» و «پژاک» می بینند و حرفی نمی زنند؟
منبع: گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو
