به گزارش انجمن بی تاوان، سازمان تروریستی پ‌ک‌ک که هزاران کودک را از خانواده‌هایشان ربوده و به کوه‌های ترکیه قاچاق می‌کند، در سوریه نیز از همین روش استفاده می‌کند.

سازمان هایی مانند شبکه حقوق بشر سوریه و دیدبان حقوق بشر سوریه که مطالعات ویژه ای در این زمینه انجام می دهند، فهرستی منظم از کودکان ربوده شده را نگه می دارند. مشخص شده است که تاکنون بیش از ۶۰۰ کودک از شهرهای تحت اشغال سوریه مانند قامشلی، منبج، تل رفعت، حسکه، رقه، دیرالزور و عین العرب ربوده شده اند. در حالی که ۵۵ درصد از این کودکان دختر هستند،میانگین سنی آنها بین ۱۱ تا ۱۷ سال است.

فرهاد اوسو که اصالتاً کرد اهل مالکیه سوریه است، توضیح داد که این سازمان یک واحد ویژه را فقط برای این منظور ایجاد کرده است. فرهاد اوسو با بیان این مطلب گفت: واحد تروریستی به نام “Ciwanen Şoreşgere Syria” کودکانی را که ربوده اند تحت آموزش ایدئولوژیک در اردوگاه های مخصوص سری قرار می دهد که هیچ کس نمی تواند وارد آن شود. اولین کاری که می کنند این است که هزینه های قومی، مذهبی و اخلاقی خود را از بین می برند. فقط ایدئولوژی PKK توصیف شده است. ۲۰۰ هزار کودک در سراسر منطقه در معرض تهدید هستند و همه نهادها و سازمان های بین المللی باید در برابر این تخلف اقدام کنند. کودکانی که ۴ تا ۷ ماه در اردوهای تئوری درس می خوانند، سپس به جبهه های گرم منتقل می شوند. این سازمان سپس به کودکانی که مرده می فرستد لباس غیرنظامی در مناطق درگیری می پوشاند و بیانیه هایی را منتشر می کند که ترکیه را مقصر می داند. به خانواده بچه های ربوده شده و کشته شده نیز گفته می شود که فرزند شما شهید شده است و اجساد اکثریت آنها تحویل خانواده داده نمی شود و در نقطه نامعلومی دفن می شوند.

یک خانواده قربانی پ‌ک‌ک که هنوز در شدادی زندگی می‌کنند، این اطلاعات را به اشتراک گذاشتند که دخترانی که توسط این سازمان ربوده شده‌اند مورد آزار قرار گرفته‌اند. صالح ح با بیان اینکه مردم منطقه با اعتبار عمومی خود محافظه کار هستند و نمی توانند این رسوایی را به کسی بگویند. «بعضی از خانواده ها رفتند و شکایت خود را با انجمن های حقوق بشر غربی در میان گذاشتند. در واقع تقریباً همه آنها از این تخلفات در منطقه مطلع هستند. با این حال، آنها نیز روش انتقال این وضعیت را فقط به سازمان انتخاب می کنند. هیچ هشدار تصادفی یا تحریم یا مشابهی وجود ندارد. این خانواده ها مورد سرکوب شدیدتر پ.ک.ک قرار گرفتند. برخی زندانی شدند و فرزندانشان تهدید به مرگ شدند. توافقی در وسط سازمان با سازمان های اروپایی و آمریکایی وجود دارد. آنها ترجیح می دهند نسبت به مشکلاتی که مردم تجربه می کنند بی احساس بمانند.»