امنیت از نظر لغوی به معنای در امان بودن، بی بیمی، آسایش، بی هراسی اطمینان و سکون قلب است. ابرخلاف معنای لغوی امنیت، در گستره معنای اصطلاحی آن اجماعی وجود ندارد و مشاهده می شود که تعاریف اصطلاحی متفاوت و حتی متعارض از امنیت ارائه شده که ادعای وجود اجماع را نزد نخبگان این حوزه تضعیف می کند. با یک بررسی اجمالی مشخص می شود که بیش از ۱۵۰ تعریف مختلف (از حیث معنا و بعضا از نظر زبان شناختی) از امنیت ارائه شده که در گذر زمان در حال افزایش هست. لورنس مارتین امنیت را «تضمین رفاه مادی» می داند. جان مورس آن را «رهایی از تهدیدات زیانبخش» تعریف می کند. والتر ریتمن از نظریه پردازان مسائل سیاسی- اجتماعی معتقد است که هر ملتی تا جایی دارای امنیت است که در صورت متوسل نشدن به جنگ و مجبور به رها کردن ارزش های خود نباشد و چنانچه در معرض چالش قرار بگیرد، بتواند با پیروزی آنها را حفظ کند.

از سوی دیگر آرنولد ولفرز امنیت را در معنای عینی آن «فقدان تهدید» نسبت به ارزش های کسب شده و در معنای ذهنی امنیت عبارت از «فقدان هراس» از اینکه ارزش های مدنظر مورد حمله قرار گیرد؛ دانست. اگر چه این رشد و توسعه معناشناختی شاخصی از توسعه مفهومی واژه امنیت نیز می تواند باشد؛ اما نمی توان منکر این واقعیت شد که نیل به تصویر واحد و اجماعی از آن را با دشواری مواجه ساخته تا آنجا که برخی از عدم وجود مدلول واحد و معینی برای امنیت سخن گفته و بر این اعتقادند که اصولا امنیت واژه ای فراخ و گسترده است که می توان معانی متفاوت و متعارضی را در ذیل آن آورد.

گروهک تروریستی پژاک با دامنه فعالیت خود در شمال غربی کشور تهدید امنیت برای جمهوری اسلامی ایران تلقی می شود؛ در واقع، تروریسم نوین ممکن است به واسطه توافقی ضمنی میان بازیگران منطقه ای و یا پروژه های طراحی شده، امنیت داخلی جمهوری اسلامی ایران را مورد هدف قرار دهد و علاوه بر آن، در صورت وقوع این تهدید بر ضد منافع ملی جمهوری اسلامی ایران، روحیه ملی در بعد داخلی و منزلت ایدئولوژیک جمهوری اسلامی در محیط منطقه ای در معرض آسیب قرار خواهد گرفت و آنان علاوه بر اقدامات نظامی، با هدایتگری سرویس های اطلاعاتی غرب پروژه های عملیات روانی با تمرکز بر نیروهای دستگیر و یا اعدام شده را آغاز کرده اند.

الگوی عملیات روانی گروهک تروریستی پژاک استفاده از موج احساسی به خصوص استفاده از زنان برای تحریک قوم کرد و مجامع حقوق بشری است تا از این طریق فضا برای فشارهای حقوق بشری به جمهوری اسلامی مهیا گردد.

امنیت در حوزه روابط بین الملل و مسائل امنیتی، مبنا و پایه برای تعریف مفهوم امنیت، مسأله بقاست. بنابراین، یک موضوع زمانی امنیتی تلقی می شود که به بقای موجودی مربوط و تهدیدی اساسی برای آن باشد. از آنجا که در حوزه روابط بین الملل بازیگر عمده دولت -ملت بوده؛ لذا موجودی که امنیت آن از اهمیت فزاینده برخوردار می شود، دولت است. در مورد مسأله امنیت می توان دو رویکرد را مشاهده نمود: رویکردی عینی(براساس وجود تهدیدی راستین) و رویکردی ذهنی (بر اساس احساس تهدید)

امنیت یکی از مهم ترین و اساسی ترین نیازهای بشری است که مفهوم آن با هستی و وجود انسان پیوندی ناگسستنی دارد. انسان برای بقا در نظام هستی ناگزیر است نیازهای خود را برآورده سازد و تامین آن نیازها جز در سایه امنیت صورت نمی گیرد. امروز این مقوله به قدری حائز اهمیت است که اجرای برنامه های نوسازی و بازسازی، شکوفایی اقتصادی کشور، سرمایه گذاری، طرح ریزی برای توسعه، استفاده بهینه از دستاوردهای علمی و تکنولوژیکی، وصول به آرمانهای والای جامع و هرگونه فعالیتی که نیاز به زمینه آرام و مطمئن در سطوح مختلف داشته باشد، همه در گرو امنیت است. درواقع، امنیت در زمره اهداف، منافع، ارزش های اصولی و پایدار جامعه است. یزید سایق نیز معتقد است مفهوم امنیت مرکب از چندین ارزش تملی به شرح زیر است: پاسداری از بقای سیاسی و سرزمینی کشور، تضمین بقای ارگانیک (فیزیکی و جمعی مردم، ایجاد شرایط لازم برای رفاه اقتصادی، تأمین و حفظ هماهنگی میان اقوام درون کشور.

واژه ترور از ریشه لاتین Tersquot به معنای ترساندن و وحشت اخذ شده است. از آن جهت که محققان، شروع پدیده تروریسم مدرن را در انقلاب فرانسه جست وجو میکنند، فرهنگستان علوم فرانسه تروریسم را به نظام یا رژیم وحشت معنا کرده است.تروریسم یکی از واژه های مبهم در عرصه بین المللی است که به علت پیچیدگی مفهوم و مصادیق آن با نوعی « بحران معنا» در تعریف و تحدید قلمرو آن مواجه هستیم. در حقیقت تعاریف تروریسم دست کم سه خصیصه مشترک را مد نظر قرار می دهند: اول، به کارگیری خشونت یا دست کم تهدید به اعمال آن؛ جی. آنجلو کورلت در این باره یادآور می شود که نیازی نیست تحقق عینی خشونت را تروریسم بنامیم، بلکه تهدید به اعمال آن نیز می تواند از عناصر ذاتی اعمال تروریستی باشد. دوم، خشونت با اهداف سیاسی؛ به منظور تفکیک تروریسم از سایر اشکال خشونت و اعمال بزهکارانه ای مانند قتل یا سوء قصد با انگیزه های اقتصادی و شخصی، برخی نویسندگان صرفا گروه ها و بازیگرانی را در زمره تروریست ها قرار میدهند که درصدد تحت تأثیر قرار دادن اعمال و رفتار سیاسی حاکمان از طریق اعمال خشونت آمیزند  (سوم، غیر نظامیان، آماج تهدیدها و آسیب های تروریستی؛ عنصر اصلی متمایز کننده تروریسم از سایر اشکال خشونت آسیب رساندن به شهروندان با تهدید به اعمال خشونت علیه آنان است، به گونه ای که ایجاد ترس و به راه انداختن آثار روانی مخرب علیه شهروندان مهم ترین اعمال تروریستی قلمداد می شود.

تروریسم شکلی از کاربرد خشونت برای کسب موفقیت با استفاده از تأثیرات غیر مستقیم خشونت است؛ بدین ترتیب، راهبردهای تروریستی به پیامدهای مستقیم نظر ندارند، بلکه به دنبال پیامد های روانی کاربرد خشونت اند. این راهبردها به خسارت مادی حملات (میزان تخریب، تعداد کشته های مختل شدن سیستم تدارکاتی و پشتیبانی) توجه چندانی ندارند، بلکه به گسترش وحشت ناشی از حملات توجه دارند و هم چنین توقعات و امیدهایی که این حملات به عنوان نشانه آسیب پذیری حریف به وجود می آورد. تروریسم به این مفهوم نوعی راهبرد ارتباطی است که به واسطه آن، پیام ها به شیوه و روشی جنجال انگیز منتشر می شوند.اگر چه اهداف نهایی تروریست ها در طول زمان تغییر کرده است، چهار هدف هم چنان اهمیت خود را حفظ کرده اند: تغییر رژیم، تغییر سیاست، کنترل اجتماعی و حفظ وضعیت موجود.

عملیات روانی امروزه کاربرد برخی لغات نظیر پروپاگاندا ، پروپاگاسیون ، آزیتاسیون ، تبلیغ، تهییج، تحریک و اصطلاحات عملیات روانی، جنگ سرد، جنگ سیاسی، جنگ اعصاب، جنگ افکار، شست وشوی مغزی، تبلیغات بین المللی، عملیات کنترل افکار و پاره ای عناوین دیگر، هر چند در دامنه تعلق و زاویه نگرش و نوع تعریف با هم تفاوت هایی دارند لیکن همه این مفاهیم زیر مجموعه یک موضوع و دیدگاه بزرگی هستند که تحت عنوان عملیات روانی از آن یاد می شود. هنوز تعریف واحدی که همگان بر آن اذعان داشته باشند برای عملیات روانی وجود ندارد و هر کس به تناسب دریافت ها تعریفی از آن ارائه می کند.

از سال ۰۲۹۱ تاکنون، به تدریج بر قلمرو و حوزه نفوذ جنگ روانی و عملیات روانی افزوده شده است، به نحوی که طبق آخرین تعاریف ارائه شده، عملیات روانی بدون محدودیت در هر شرایط اعم از صلح و جنگ با روش ها و شگردهای مناسب، همه افراد داخل و خارج مرزهای سیاسی را به عنوان مخاطب تحت تأثیر قرار می دهد. رفتار مورد توجه قرار گرفت. در سال ۳۵۹۱ آموزشگاه نیروی زمینی امریکا اقدام به انتشار کتابی کرد که در آن در تعریف جنگ روانی آمده است: «جنگ روانی عبارتست از بهره گیری از تبلیغات بر ضد دشمن به همراه به کارگیری از عملیات یا اقدامات دیگری که برای تکمیل این تبلیغات ضروری است». پل الاینبرگر در کتاب جنگ روانی که در سال ۴۵۹۱ منتشر شد، جنگ روانی را در معنای محدود آن چنین تعریف می کند: جنگ روانی، به کار گیری تبلیغات بر ضد دشمن، همراه با اقدامات عملی است که دارای ماهیت نظامی، اقتصادی یا سیاسی می باشد. وی سپس تبلیغات نظامی را به عنوان « استفاده برنامه ریزی شده هر یک از انواع ارتباطات، به منظور تأثیر بر افکار و عواطف یک گروه دشمن، بی طرف یا دوست، در جهت رسیدن به هدف استراتژیک یا تاکتیکی معینی» تعریف می کند

مناطق شمال غرب ایران در طول دهه های گذشته به دلیل شرایط سیاسی-اجتماعی این مناطق همواره محل فعالیت گروه ها و سازمانهای سیاسی با ایدئولوژی و گرایش های مختلف بوده است که در سایه حمایت برخی کشورهای همسایه نظیر عراق به ویژه در سالهای ۱۹۹۲۱۹۸۰ زمینه ناامنی مناطق کردنشین ایران را فراهم آورده اند کریمی پور، ۱۳۷۹:۴۱ ). یکی از گروه هایی که در سالهای اخیر به فعالیت های تروریستی در مناطق کردنشین پرداخته، گروهک پژاک است. این گروه که شاخه ای از حزب کارگران کردستان ترکیه به شمار می رود، با طیفی وسیع از اقدامات تروریستی در مناطق شمال غرب فعالیت دارد و با انجام عمیاتهای تروریستی متعدد مشکلاتی برای ساکنان منطقه به وجود آورده است. گسترش فعالیت تروریستی پژاک در مناطق شمال غرب ایران و هم مرز با ترکیه و عراق، از چالش های امنیتی به حساب می آید. درگیری با نیروهای انتظامی، حمله به تأسیسات و اماکن عمومی از جمله خطوط انتقال گاز به همراه تبلیغات شدید روانی در مناطق شمال غرب کشور از اقدامات این گروه بوده است (پیشگاهی فرد و سلطانی، ۱۳۸۸:۲۶ ). شناخت پژاک مستلزم درک ریشه آن، گروه تروریستی پ ک ک است؛ پ ک ک به طور رسمی خواهان جدایی مناطق کردنشین کشورهای ترکیه، عراق، ایران و سوریه و تشکیل کردستان بزرگ است. از آنجا که طیف عمده هواداران پ ک ک از کردهای ترکیه بودند و پایگاه اصلی آن نیز در این کشور بود، در مناطق دیگر نفوذ کمتری داشت. این مسئله یکی از ضعف های اصلی این حزب برای نفوذ در سایر جوامع کردنشین به شمار می آمد. دستگیری عبدالله اوجالان، پ. ک.ک را برای مدتی شوکه کرد و سازمان را در نامعلومی کاملی فرو برد. در این دوره حساس پ. ک. ک نه تنها از نظر سازمانی بلکه از لحاظ دیدگاهی و ایدئولوژیکی نیز دچار بحران شده بود. در این مرحله تزهایی مانند «جامعه دموکراتیک – اکولوژیک» و در این رابطه «کنفدرالیسم دمکراتیک» از طرف عبدالله اوجالان رهبر پ. ک.ک مطرح گردید. این تز در واقع صرف نظر نمودن پ.ک.ک از رؤیای «کردستان بزرگ» که در گذشته از آن دفاع می نمود را به وضوح نشان داده و به نوعی مدل کنفدرالیزم را پیش روی کردهائی که در چهار کشور منطقه زندگی می کنند، گذاشت. این طرز فکر و دیدگاه جدید در واقع حل و فصل مسئله کرد به شکل محدود به مرزهای کشورهای خود را مطرح می نمود. کونگرا – گل در سال ۲۰۰۳ با توجه به این پیشنهاد و زیر سقف یک سازمان تأسیس یافت. زیر این سقف سازمانی فکر و خواست کرد برای تأسیس حزب و ساماندهی ویژه در کشور خود مطرح گردیده و تصمیم گرفته شد تا «کادک) برای ترکیه، پژاک برای ایران، پ. ج. د. ک برای عراق و پ.ی.د برای سوریه شکل بگیرند. دیری نپائید که ایده تغییر نام به کونگرا – گل و کادک کنار گذاشته شده و دوباره نام پ. ک.ک انتخاب گردید. حزبی که در سوریه شکل گرفت نیز نتوانست نتیجه خوبی بدست آورد که علت اصلی آن نیز جداشدن منسوبین سوری پ. ک. ک از این سازمان، پیوستن آنها به حزب اتحاد دموکراتیک و احتمال تضعیف این سازمان بود. در عراق نیز حزب راه حل دمـوکراتیک قـدرت یـافته است و سرانجام شاخه ایرانی آن یعنی پژاک به موفقیت هایی دست یافت.
پژاک در اساسنامه ی خـود آشـکارا اعلام داشته است که اساس ایده تأسیس خود را از گروهک تروریستی
پ.ک.ک و رهبر آن یعنی عبدالله اوجالان گرفته اسـت.
مجموعه عـمومی پژاک در اصل توسط رهبران پ.ک.ک
شکل گرفته است. در همین زمینه رهبر پژاک اعلام کـرده اسـت ایـن دو حزب با هم برادرند و دارای هسته مشابه و اشتراکی هستند و همواره از یکدیگر حمایت میکنند. پژاک در درگیری هایش با نیروهای امنیتی از تاکتیک جنگ و گریز(عملیات پارتیزانی) استفاده مـی کند و بـرای تحقق این تاکتیک نیز از سلاح های سبک بهره می برد. پس از انجام حملات، نیروهای پژاک به سرعت به کردستان عراق باز می گردند. شواهد حاکی از آن است که سرنگونی صدام و ارتباط با آمـریکا حـکومت اقلیم کردستان، تسلیحات نظامی زیادی برای این سازمان تروریستی به ارمغان آورد. همچنین درآمدهای قاچاق، درآمدهای ناشی از اخاذی اجباری از مردم و حمایتهای مالی دولتهای پشتیبان سبب شده است پژاک در تأمین سلاح از لحـاظ مـالی بـا مشکل مواجه نشود. علاوه بر ایـن، هـماهنگی پژاک بـا سیاستهای ایران ستیزی رژیم صهیونیستی و آمریکا موجب شده است که سلاح هایی پیشرفته از آنها بگیرد. اعضای پژاک با کمک و پشتیبانی نظامیان آمـریکایی بـه کـردستان ایران تردد و اقدام به فعالیتهای تروریستی می کنند. ایـن گـروهک در سـالهای ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ با ورود به فاز نظامی شماری از نیروهای امنیتی و شهروندان جمهوری اسـلامی ایران را به شعادت رساند.

بنابراین پژاک؛ پ.ک.ک را بعنوان بـزرگترین حـرکت کُرد معین نموده و خط سیر فکری خود را تحت تـاریخ ک عنوان »آپوئیسم« بیان میدارد. پژاک هـدف خـود را نیز تأسیس جمهوری دموکراتیک فدرال ایران بیان داشته و اقدامات خود را در لفافه ای که »دفاع مشروع« نامگذاری کـرده، مـی پیچد. علاوه بر این در آئین نامه مورد بحث، پژاک سازمان تروریستی کونگرا – گل پ.ک.ک بـعنوان سـازمان مادر معرفی گردیده و ادامه رابطه با آن و تـداوم خـط سـیر سیاسی بعنوان یک ضروریت بر زبان آورده شده
اسـت. پژاک در تـمامی تبلیغات و فعالیتهای سیاسی، ساز و برگ سازمان تروریستی حزب کارگران کردستان را مورد استفاده قـرار داده و بـرای جلب شبه نظامیانی از بین جـوانان ایـرانی به چـاپ و انـتشار کـتب، مقالات و سخنرانی های سران پ.ک.ک می پردازد. علاوه بـر ایـن مقامات بلندمرتبه پژاک در قبال بخشهای مختلف پ.ک.ک انجام فعالیت کرده و وظایف بسیاری را بر عـهده گـرفته اند. از طرف دیگر اردوگاه پژاک در کوه قـندیل زیر چتر امنیتی پ.ک.ک بـوده و مـنسوبین پژاک از طرف پ.ک.ک آموزش نظامی و ایدئولوژیکی داده مـی شوند.

ادامه دارد …