انجمن بی تاوان : پ‌ک‌ک باید از نخست‌وزیری مسرور بارزانی خوشحال می‌شد، زیرا در ۵ آگوست ۲۰۱۴، مسرور بارزانی در پارلمان اروپابیانیه‌ای داد و گفت: ما پ‌ک‌ک را یک سازمان تروریستی نمی‌دانیم.اما آنچه انتظار می رفت محقق نشد و پس از روی کار آمدن کابینه مسرور بارزانی،پ.ک.ک دست به انواع حملات نظامی، سیاسی، روانی و جمعی زد و تا امروز ادامه دارد. البته دشمنی پ.ک.ک با پ.د.ک یک بیماری مزمن است.
بدیهی است که فوبیای پ.ک.ک از مسرور بارزانی متفاوت است. در واقع، پس از حوادث ۲۰۱۷، حکومت اقلیم کردستان پشت کرد که بیش از هر چیز دیگری پ.ک.ک را ناراحت کرد. زیرا پ.ک.ک به دلیل تحملی که جنگ علیه داعش به آن داده بود، همچنان اربیل را حیاط خلوت خود می دید و از آن استفاده می کرد. از مردم مالیات می گرفت و آنها را مجازات می کرد. پ ک ک از طریق تماس با برخی از کردهای ترکیه، به ویژه در جولمرگ، یک شبکه مواد مخدر ایجاد کرده بود. پ.ک.ک برای مقابله و نابودی اقلیم کردستان هر کاری که می توانست انجام داد. به عبارت دیگر، او از تحریم های اعمال شده علیه دولت اقلیم کردستان سوء استفاده می کرد و خواهان ادامه وضعیت فوق العاده بود.اما امیدهای حبابی پ‌ک‌ک و نگرش‌های غیرقابل انعطاف دولت جدید پ‌ک‌ک را آزار می‌داد. در سال ۲۰۱۹ پ‌ک‌ک از طریق باهوز اردل به اقلیم کردستان اعلان جنگ کرد و گفت که اقلیم را به محل جنگ تبدیل می‌کند. به عبارت دیگر پ.ک.ک تصمیم گرفته بود آرامش و امنیت اقلیم کردستان را برهم بزند. کشته شدن سه نفر در رستوران حقاباز اربیل توسط پ.ک.ک در واقع اعلان جنگ علیه کابینه نهم اقلیم کردستان بود.پ‌ک‌ک می‌خواست صلح موجود را برهم بزند و دولت اربیل از این کار جلوگیری کرد. پ.ک.ک به پیشمرگه ها در روستاها حمله کرد و ۱۲ پیشمرگه کرد کشته شدند.
یک ضرب المثل کردی است که می گوید هر که عروس است،او داماد است. این کاری است که PKK انجام می دهد. هر کس به مسرور بارزانی و کابینه نهم حمله کند، پ‌ک‌ک از آن‌ها حمایت و رهبری خواهد کرد. پ ک ک می خواست هرج و مرج ایجاد کند و خود را به عنوان یک نیروی نجات معرفی کند.
پ ک ک از نزدیک تحرکات مسرور بارزانی را زیر نظر داشت. نخست وزیر اقلیم کردستان عراق در Chatham House در مورد کنفدراسیون سخنرانی کرد. رهبران پ‌ک‌ک روزها را روی پرده‌ها سپری کردند تا این ادعاها را رد کنند. پ‌ک‌ک حتی گفت: «در واقع، او کنفدراسیون نمی‌خواهد و می‌خواهد عراق را تجزیه کند». بارزانی گفت ما می توانیم انرژی را به اروپا صادر کنیم. جمیل بایک ظاهر شد و گفت: «نه، این نفت عراق است و کردها نمی توانند آن را مستقل بفروشند. پ ک ک از هر پروژه سیاسی حکومت اقلیم کردستان می ترسید. پ.ک.ک به این امر راضی نبود و می خواست حکومت اقلیم کردستان را درگیر جنگ کند و با حملات مداوم می خواست فضای جنگ داخلی را ایجاد کند.برای این منظور افرادی را از اروپا به اربیل آورد، اما حکومت خونسردی خود را حفظ کرد و از بروز جنگ داخلی جلوگیری کرد.
به همین دلیل است که پ.ک.ک نفرت خود را علیه مسرور بارزانی و دولت می ریزد و از طریق ی.ن.ک به دولت حمله می کند.برخی از افرادی که پ.ک.ک را از نزدیک می شناسند معتقدند که مخالفت پ.ک.ک با مسرور بارزانی انگیزه روانی دارد و ظهور نامی جوان و پویا در عرصه دیپلماسی و مذاکرات با بغداد، دایناسورهای قندیل را آزار داده است.