انجمن بی تاوان : امروزه فعالیت های تروریستی و اقدام های خرابکارانه گروه های تروریست که در کشورهای مختلف اتفاق می افتد، صحنه تلخی از رفتارهای انسانی است که ضمن قربانی شدن عده ای از انسان های بی گناه در آن، خسارت های جبران ناپذیری به دولت ها وارد می کند؛ فعالیت های که اگرچه بازیگران آن ملیت های مختلفی دارند، اما در حال حاضر مرکز رشد و گسترش آن در خاورمیانه و به ویژه کشورهای عراق و سوریه است.

کشورهای سلطه گر و حامی گروه های تروریستی غربی با ایجاد گروه های افراطی و تروریستی در منطقه خاورمیانه، همواره از ضعف های فرهنگی موجود در این مناطق بهره جسته، افرادی را به بهانه های واهی و شست و شوی مغذی به عضویت این گروه ها دراورده و سعی در پیشبرد اهداف خود می نمایند.

گروهک تروریستی پ.ک.ک، پژاک و سایر نهادهای اقماری آن در کشورهای مختلف همواره از بدو تاسیس بلای جان خانواده ها به ویژه خانواده های کرد بوده اند و با شعار حمایت از کردها برعکس بیشترین آسیب را به کردها وارد نموده اند.

از اخاذی و آدم ربایی گرفته تا قتل و جنایت و اقدامات تروریستی انتحاری در کارنامه تروریست ها ثبت شده است.

متاسفانه در این بین خانواده هایی که در مناطق مرزی زندگی می کنند و به لحاظ اجتماعی و فرهنگی ضعف هایی در ان ها وجود دارند بیشتر از بقیه آسیب دیده اند.

خانواده هایی که کم و بیش حداقل یکی از اعضای خانواده یا بستگانشان قربانی جنایت های گروه های تروریستی به ویژه پ.ک.ک/پژاک شده اند.

نمونه ای از این خانواده ها، خانواده کمال سلیمی از اعضای سابق گروهک تروریستی پ.ک.ک/پژاک می باشد که متاسفانه در سال ۲۰۲۰ در منطقه سلوپی واقع در مرز بین ترکیه و عراق کشته شده است.

در همین راستا گفت و گوی کوتاهی با برادر کمال داشته ایم که به شرح زیر می باشد.

آقای سلیمی ضمن تشکر از شما بفرمایید کمال متولد چه سالی بود؟ تحصیلاتش چقدر بود و قبل از پیوستن به گروهک به چه کاری مشغول بود؟

کمال متولد سال ۱۳۶۸ می باشد.تا اول دبیرستان درس خوانده بود و بعد از ترک تحصیل به کار دامپروری مشغول بود.

کمال چه سالی و چگونه به گروهک تروریستی پ.ک.ک پیوست؟

کمال در سال ۸۷ به گروهک تروریستی پ.ک.ک پیوسته بود.در آن سال من در یکی از شهرستان ها مشغول به کار بودم.در ان زمان در روستا وسیله ارتباطی وجود نداشت که بتوانیم مکرر جویای احوال خانواده بشویم.

تقریبا بعد از مدتی با خانواده تماس گرفتم که اطلاع دادند کمال دوماه هست که خانه را ترک کرده و از او خبری نیست.

سراسیمه شهرستان را ترک کردم و به سلماس برگشتم که متاسفانه دیدم دو ماه هست که کمال خانه را ترک کرده و خانواده نیز از او اطلاعی ندارند.

بعد از مدتی از طریق یک از افراد محلی مطلع شدیم که کمال به پ.ک.ک پیوسته است.

به نظر شما دلیل پیوستن کمال به صفوف تروریست ها چه بوده است؟

هنگامی که یکی از افراد محلی به ما اطلاع داد که کمال در نزد پ.ک.ک است، هیچ یک از اعضای خانواده چنین حرفی را قبول نکردند.تا انجا که مادر پیرم به تنهایی به نزد فردی که ادعا می نمود با یکی از کادرهای گروهک ارتباط دارد رفته و از او جویای صحت این مسئله شد که نامبرده تایید کرد که کمال به قندیل رفته است و دیگر هم برنخواهد گشت.

کمال بعد از فوت پدرم در سال ۸۶ به شدت دچار مشکلات شدید روحی شد و در شرایط مناسبی نبود.در وضعیت روحی مبهمی به سر می برد و به شدت گوشه گیر شده بود.حتی برای چرای گوسفندان تنها به صحرا می رفت و کسی را با خود همراه نمیکرد.

متاسفانه منطقه ما به دلیل واقع شدن در نقطه صفر مرزی هر از گاهی عناصر پ.ک.ک به ییلاق رفت و امد می کردند و از روستاییان اخاذی می نمودند.

علت پیوستن کمال را از این می دانم که عناصر گروهک تروریستی پ.ک.ک/پژاک از وضعیت بد روحی او سو استفاده کرده و برادرم را فریب داده اند.

اقدامی برای بازگرداندن برادرتان کردید؟

از وقتی مطلع شدیم او رفته است شب و روزمان شد کمال.از هرجایی که فکر میکند درخواست کمک کردیم و به هرجایی مراجعه کردیم اما موفق نشدیم.روزی نبوده است که مادرم برای بازگرداندن کمال به ییلاق نرفته باشد تا شاید تروریست ها به آنجا بیایند و از ان ها بخواهد کمال را بازگردانند.

به نظر شما گروهک به دنبال چیست؟ هدفشان چیست؟ آیا آنها واقعا مدافع کردها هستند؟

می گویند ما برای شما می جنگیم. با همین بهانه هم از خیلی از مردم اخاذی می کنند و از کولبران و قاچاقچی ها نیز باج می گیرند. از سرمایه دارها به زور اسلحه فقط پول می گیرند، کاری به بچه های آنها ندارند ولی از خانواده های فقیر و ندار نیرو می خواهند به سراغ جوانان بیکار و کودکان بی سرپرست و خانواده های ضعیف می روند. قندیل پر است از بی سواد. یک آدم درست و حسابی در بینشان نیست. من که نمی شناسم. اگر هست به من هم بگویید.

چه پیامی برای سران تروریست ها دارید؟

پیام من به تروریستها این است که دست از مزدوری و جنایت بردارند.کردها از آن ها متنفر هستند.مادر من به دلیل جنایت آن ها که فرزندش را دزدیدند فشار خون گرفته است و هر لحظه ممکن است او را از دست بدهیم. کردها برای نابودی تروریست ها لحظه شماری می کنند.