انجمن بی تاوان : از روزی که پ‌ک‌ک توسط دولت طراحی شد، کردها رژیم فوق‌العاده‌ای را در دوره‌های کودتا تجربه می‌کنند. او این رژیم خارق العاده را نیز ماندگار کرد. پ‌ک‌ک از سال ۱۹۷۶ این کار را با رژیم فوق‌العاده‌اش، حمله به میهن‌دوستان و انقلابیون، کشتار هزاران میهن‌پرست و کشتار هزاران حامی با ارزش‌های کردی که با شرارت خودشان مخالفت می‌کنند، انجام داده و در کردستان سردرگمی و تحریک‌آمیز ایجاد کرده است. با دشمنی با کردها، با تلاش برای انحلال احزاب کردستان، با اقدامات همه جانبه خود برای نابودی نیروهای اجتماعی جنبش ملی کردستان، به این کار ادامه داده و می کند. ویرانی و نابودی دولت فدرال کردستان با اقدامات آزار و اذیت مردم ما با دیکتاتوری فاشیست بعثی در سوریه ادامه دارد. با بیگانگی ملت کرد از استقلال و با خالی کردن جوهره ارزش های ملی کرد به شرارت ادامه می دهد.

در ابتدا اقلیم کردستان، ترکیه و بعدها در هرجایی که کردها بودند ، وطن پرستان کرد، احزاب سیاسی کردستان و نیروهای اجتماعی ملی کرد به موقعیت پ.ک.ک اهمیتی نمی دادند. آنها نتوانستند تعیین کنند که پ.ک.ک یک پروژه دولتی است. آنها فکر می کردند که این رفتار پ.ک.ک و کارهای خطرناکی که انجام می دهد یک بیماری موقت و دوران کودکی و نتیجه بی تجربگی است. لذا پ.ک.ک را نادیده گرفتند، پ.ک.ک را نقد و افشا نکردند.

وقتی پ‌ک‌ک به رهبران و کادرهای احزاب کردستان روی آورد و شروع به کشتار آنها کرد، هیچ اپوزیسیون واحدی وجود نداشت، «مثل مار که به من دست نزد، زنده باد مار»، نگرش جزئی اتخاذ شد. پ ک ک از این موقعیت استفاده کرد و حدود شرارت خود را گسترش داد. تعادل به سمت کاوا چرخید و رهبر آن فریت اوزون و بسیاری از کادرهای او را کشت. او پنج قطعه را با قتل عام کاملاً نابود کرد. کارکنان TKSP مصطفی چاملیبل را کشتند. او کادرهای بسیار مهم جنبش Têkoşîn را قتل عام کرد.

قبل از کودتای ۱۲ سپتامبر ۱۹۸۰، او حمله ای را برای انحلال کامل KNC آغاز کرد.

در برابر همه این حملات، احزاب سیاسی کردستان و میهن پرستان کرد مخالفت مشترکی از خود نشان ندادند. اگرچه KUK، TKSP و DDKD اعضا و شرکای UDG هستند، DDKD و TKSP هیچ کاری در برابر حمله PKK به KNC انجام ندادند. در آن زمان می دانم که حتی بیانیه ای در انتقاد و افشاگری پ.ک.ک منتشر نکردند.

پ.ک.ک با سوء استفاده از این نگرش احزاب و سازمان های سیاسی کردستان، با در دست گرفتن کشورهای استعمارگر در پشت آن، شروع به سرنگونی کشتی کرد. این سازمان به یک سازمان مخرب مقاومت ناپذیر تبدیل شده است.

پ.ک.ک در این مرحله به نمایندگی از کشورهای استعمارگر جنگ نیابتی را علیه کردها و کردستان به راه انداخته است. با توجه به شرایط ترکیه و عدم حضور جنبش ملی کردستان، ضعف تشکل های میهنی کردستانی و تاکتیک حامیان کردستان در سکوی انتخاباتی، دوز جنگ وی کاهش یافته است. از سوی دیگر، تلاش و جنگ برای نابودی دولت فدرال کردستان و محو کردستان در سوریه، در تاریخ و روی نقشه، با شدت تمام و بدون از دست دادن سرعت ادامه دارد.

از سوی دیگر، بیایید تجسم کنیم کردها چیستند و چگونه در برابر پ.ک.ک، نگرش اتخاذ شده و سیاستی که دنبال می شود، قرار می گیرند. با این عینیت سازی می توان به نتیجه ای رسید که در مورد پ.ک.ک صحبت کرد یا نه، انتقاد کرد یا نه.

۱- کسانی هستند که متعصبانه و با احتیاط از پ.ک.ک به عنوان دستگاه و پیمانکار فرعی کشورهای استعمارگر حمایت می کنند، سازمانی عملیاتی که علیه نیروهای اجتماعی ملی کرد و احزاب و سازمان های سیاسی کردستان ساخته شده است. اینها کسانی بودند که برای PKK جان باختند. این متعصبان پ.ک.ک و پیروان اوجالان می توانند بدون پلک زدن میهن پرستان کرد و نزدیکترین دوستانشان را در حزب بکشند. این متعصبان متعصبانه از اشتباهات پ ک ک و دشمنی آنها با کردها دفاع می کنند. آنها کسانی هستند که فکر می کنند پ.ک.ک هرگز به صورت مطلق کار اشتباهی انجام نداده است. به همین دلیل کسانی را که انتقاد می کنند و با پ.ک.ک مبارزه می کنند را دشمن می دانند. آنها برای بی اعتبار کردن آنها به دروغ های بزرگ و تهمت می پردازند. فراتر از آن، آنها تلاش می کنند تا کسانی را که از پ.ک.ک انتقاد می کنند و با آن مبارزه می کنند، یک گام به عقب بردارند و با تهدید به مرگ، موضع خود را کنار بگذارند.

۲- با اینکه پ.ک.ک نیستند، یک بخش کردی وجود دارد که آشکارا از پ.ک.ک حمایت می کند. این بخش، کسانی را که پ‌ک‌ک را نقد می‌کنند و با آن مبارزه می‌کنند، پ‌ک‌ک توصیف می‌کند. آنها تلاش های فوق العاده ای انجام می دهند تا از پ.ک.ک انتقاد نکنند. آنها از محاصره کسانی که از پ.ک.ک انتقاد می کنند، حذف آنها از جامعه و تحمیل تحریم ها دست بر نمی دارند. آنها همچنان به گناه بی اعتبار کردن و تایید و حمایت از دروغ ها و تهمت های پ.ک.ک ادامه می دهند.

۳-برش بسیار یواشکی نیز وجود دارد. اینها نیز اعضای پ‌ک‌ک یا حامیان پ‌ک‌ک خجالتی و خود پنهان هستند. نگرش آنها خطرناکتر از متعصبان و پیروان واقعی PKK است. آنها به جنبش ملی کردستان آسیب بزرگی می زنند. این بخش خطرناکی است که پ.ک.ک را در مشروعیت بخشیدن به اقدامات خود نقش اساسی می بیند. این بخش، معاونان، شهرداران، در موقعیتی هستند که می توانند انواع کارهای بد و خطرناک را انجام دهند تا از سود مالی پ.ک.ک استفاده کنند.

با توجه به این موضع، این گروه موذیانه کسانی را که از پ.ک.ک انتقاد می کنند و کسانی که علیه پ.ک.ک مبارزه می کنند و از خطرات فعلی و احتمالی افشای پ.ک.ک صحبت می کنند، دشمن می داند. این یک گروه موذی و ترسو است که نمی خواهد پ ک ک با انتقاد، با بیان حقیقت از طریق انتقاد، فرسایش یابد. آنها از استفاده از روش های غیراخلاقی در سیاست ابایی ندارند. آنها بی اعتبار کردن میهن پرستان کرد را به عنوان شکل مهمی از رفتار غیراخلاقی می پذیرند تا به پایگاه پ.ک.ک تبدیل شوند.

۴- به نظر من یک تیم جدید به این هواداران خجالتی، ترسو، یواشکی پ.ک.ک اضافه شده است. این تیمی است که می‌گوید «لازم است مدام از پ‌ک‌ک انتقاد و صحبت نکنیم». این تیم هم باید تحویل بدهد که دو دسته است.

یکی از این دسته بندی ها کسانی هستند که بدخواه هستند و با روشی جدید از پ ک ک حمایت می کنند. این بخش به معنای واقعی کلمه بخشی است که پ.ک.ک به صورت توطئه آمیز و مخفیانه از برخی کردها علیه میهن پرستان کرد استفاده می کند. این بخش همان بخشی است که توجیهات خود را از جمله آوردن آب از نهرها برای محافظت از پ.ک.ک ایجاد می کند. کسانی که پ.ک.ک را اضافه می کنند، افشا می کنند و می جنگند باید نسبت به این گروه بسیار حساس باشند و ذهنیت موذیانه و توطئه گرانه آنها را افشا کنند.

این بخش سعی دارد این تصور را ایجاد کند که افراد زیادی وجود دارند که دائماً از PKK انتقاد می کنند. با این حال، تعداد سیاستمداران و روشنفکرانی که مدام از پ.ک.ک انتقاد می کنند و آن را در مرکز مبارزات خود قرار می دهند به اندازه انگشتان دستشان است. این بخش همچنین با هدف آرام کردن آنها و اطمینان از رها شدن مبارزه است.

این یک رویکرد بسیار خطرناک است، طرحی که مستقیماً از پ.ک.ک سرچشمه می گیرد. باید دانست که مبارزه با این رویکرد فی نفسه یک مشکل و یک معضل راهبردی است.

دسته دوم افراد خوش نیتی هستند که استدلال می کنند که انتقاد و مبارزه مداوم پ.ک.ک مانع توسعه جنبش ملی کردستان در ترکیه و تقویت پ.ک.ک می شود. دیدگاه های این گروه نیز صحیح نیست و نباید تسلیم این دیدگاه ها شد.

در خاتمه می توانم بگویم که پ.ک.ک در تلاش است تا به نمایندگی از کشورهای استعمارگر اقدامی خطرناک علیه کردها انجام دهد تا دولت فدرال اقلیم کردستان را از بین ببرد، کردها را از تاریخ پاک کند و مانع توسعه جنبش ملی کردها شود.برای جلوگیری از این تلاش، لازم است همیشه درگیر یک مبارزه حساس و همچنین یک مبارزه تمام عیار با پ.ک.ک باشیم.