به گزارش انجمن بی تاوان،خدیجه ابراهیم پور فرزند فرامرز با نام سازمانی سما تکین از اعضای سابق گروهک تروریستی پ.ک.ک می باشد که در سن ۱۴ سالگی توسط عناصر پ.ک.ک و پژاک از یکی از روستاهای شهرستان ماکو ربوده شده و بالاجبار به پ.ک.ک ملحق گشته است.
خدیجه ابراهیم پور متولد سال ۷۳ بوده، تاسوم راهنمایی درس خوانده و دارای پنج برادر و پنج خواهر می باشد.مادرش در قید حیات اما از نعمت پدر محروم بوده است.
خدیجه از هموطنان ترک زبان بوده و توسط عناصر گروهک تروریستی پ.ک.ک و پژاک ربوده شده است.
همانگونه که قبلا نیز بیان شده است قریب به اتفاق اعضای پ.ک.ک و پژاک در سنین نوجوانی و کودکی توسط تروریست ها ربوده شده و به عضویت این گروهک درامده اند.
حال قضاوت کنید یک دختر کم سن و سال ترک زبان با چه هدف و نیتی می تواند به پ.ک.ک ملحق شود.حال آنکه هیچ آشنایی با مسائل کردی و زبان کردی و پ.ک.ک و پژاک نداشته است.
خدیجه ابراهیم پور به اذعان رسانه های وابسته به گروهک تروریستی پ.ک.ک و پژاک در ۸ ام ماه می سال ۲۰۱۹ در منطقه ماردین ترکیه کشته شده است.
در همین راستا گفت و گویی داشته ایم با خانواده ابراهیم پور که مختصر آن به شرح ذیل می باشد.
برادران خدیجه افرادی بسیار باغیرت و کاری می باشد و در فقدان پدر زحمات زیادی را برای سرپا نگهداشتن خانواده تحمل کرده اند.
آن ها بعد از گذشت چندین سال از ربوده شدن خدیجه هنوز هم در به در دنبال خواهرشان می گردند.
مادر دلشکسته خدیجه به محض شنیدن نام دخترش از زبان ما به تصور اینکه از او خبری برای آن ها برده ایم بی اختیار بر زمین افتاده و از هوش رفت.به گفته برادر خدیجه مادر همچنان چشم انتظار دخترش بوده و هنوز برای برگشتن او امیدوار هست.
مادر ان چنان از ته دلش برای باعث و بانی ربوده شدن دخترش آه و نفرین می کند که دل زمین و زمان را به درد می آورد.
خانواده ابراهیم پور هم رفتن خدیجه را از هم روستاییان شنیده اند هم خبر کشته شدنش را.اما هنوز هم باور ندارند که خدیجه در صفوف تروریست های پ.ک.ک کشته شده است.
بعد از ربوده شدن خدیجه برادران بسیار به دنبال خواهرشان رفته اند اما متاسفانه موفق نشده اند.
با توجه به قرار گرفتن محل زندگی ان ها در منطقه صفر مرزی و امکان تردد عناصر تروریست ها، متاسفانه خدیجه در دام آن ها افتاده و ربوده شده است.
به گفته یکی از برادران همزمان با ربوده شدن خدیجه، سه دختر دیگر نیز از روستاهای منطقه توسط تروریست ها ربوده شده و به قندیل منتقل شده اند که متاسفانه هر سه نفر آن ها کشته شده اند.
سالیان سال است که سران پ.ک.ک و پژاک نیروی انسانی مورد نیاز خود را با ربایش کودکان و نوجوانان مناطق مرزی تامین می کنند.چرا که واضح است هیچ انسان عاقلی و هیچ خانواده ای فرزند خود را به اختیار خویش به جهنم تروریست های پ.ک.ک و پژاک نمی فرستد.
