انجمن بی تاوان: احساس و عاطفه در پ.ک.ک و پژاک هیچ جایی ندارد، همه اعضای گروه مردههایی هستند که صرفاً راه میروند و حرف میزنند. همه اعضای پ.ک.ک و پژاک به نوعی زندگی خود را باختهاند، حال برخی این مسئله را زودتر درک میکنند و برخی دیرتر و برخی هم هیچگاه نمیفهمند که چه بلایی بر سرشان آمده است.
پ.ک.ک و پژاک مانند گورستانی است که آغوشش را بر روی اعضایش باز کرده و هر کس وارد آن میشود، خود را به کام مرگ کشانده است. پ.ک.ک و پژاک پایان زندگی است، اما فرق اینجا مردن با اینکه افراد به مرگ طبیعی بمیرند این است که در اینجا مرگ توأم با زجر است یا شاید هم باید گفت که افراد چندین بار میمیرند.
همه اعضا زندگی خود را باختهاند و تراژدی آنجاست که برخی از این وضعیت خود بیاطلاعند!