انجمن بی تاوان : اردوگاە آوارگان مخمور در سال ۱۹۹۸ در مجاورت شهرستان مخمور در اقلیم کردستان تأسیس شدە است. این اردوگاە در ۶۵ کیلومتری اربیل واقع شدە است و از نظر قانونی خارج از حیطە اداری حکومت اقلیم کردستان قرار دارد.

تا سال ۲۰۰۳ و زمان حکمرانی حزب بعث در عراق، مخمور تحت کنترل حکومت صدام حسین بود و هیچ ارتباطی با اربیل نداشت. بعدا از سرنگونی رژیم صدام حسین در سال ۲۰۰۳، راه ارتباطی میان اربیل و مخمور بازگشایی شد و اگرچە این مناطق قانونا بخشی از مناطق تحت کنترل حکومت اقلیم کردستان بە حساب نمی آمد اما حکومت اقلیم بعنوان بخشی از خاک اقلیم کردستان با آن تعامل میکرد.

بنا بر قانون دولت مرکزی عراق کارتهای شناسایی صادر شدە برای ساکنین اردوگاە مخمور تنها برای رفت و آمد در استان موصل صادر شدە بودند و غیر از این استان با این کارتها نمیشد بە استانهای دیگر عراق مسافرت کرد، اما حکومت اقلیم بە ساکنین اردوگاە اجازە مسافرت بە استانهای اربیل و دهوک را نیز صادر کرد و هزاران نفر از آوارگان اردوگاە مخمور بە شهرهای دیگر اقلیم کوچ کردە و در آنجا کار و زندگی جدیدی را آغاز نمودە و هیچگونە محدودیتی برای فعالیتهایشان را احساس نکردند.

در سال ۲۰۰۴، زمانی کە هنوز حکومت مرکزی در عراق تشکیل نشدە بود، یکی از مقامهای عالی رتبە اقلیم کردستان از پ.ک.ک درخواست کرد تا زمانی کە حکومت مرکزی در عراق تشکیل نشدە است، اجازە بدهند آوارگان کمپ مخمور کە متحمل رنج و سختیهای بسیار گشتەاند را بعنوان شهروند عراقی درآوردە و برای آنها شناسنامە عراقی صادر شود. رهبران پ.ک.ک این پیشنهاد را رد کردە و اجازە اینکار را بە حکومت اقلیم کردستان ندادند. البتە کە هدف پ.ک.ک مشخص بود، آنها میخواستند مشکلات اردوگاە مخمور لاینحل باقی بمانند تا این گروه بتواند آوارگان ساکن در این اردوگاە را بعنوان کارت فشار بر علیە حکومت اقلیم کردستان بکار بگیرند.

از طرف دیگر حکومت ترکیە با هماهنگی و نظارت اتحادیە اروپا در بخشی از طرح آشتی موسوم بە (بازگشت بە روستاها) مجموعه حقوقی را برای ساکنین اردوگاە مخمور درنظر گرفتە بود کە بنا بر آن میشد شرایط بهتری برای ساکنین این اردوگاە فراهم ساخت، اما پ.ک.ک با این طرح نیز مخالفت کرد.

اگرچە بعدا مشخص شد کە تعدای از آوارگان اردوگاە بدون توجە بە خواستهای پ.ک.ک، با خواست خود بە ترکیە بازگشتە و بسیاری از آنها بە خدمت سربازی دولت ترکیە درآمدە و بخش دیگری نیز بە روستاهای خود برگشتە و بە زندگی عادی روی آوردە بودند. مسألەای کە پ ک ک نهایت تلاش خود را انجام داد تا آنرا مخفی نگە دارد.

پ.ک.ک در اردوگاە مخمور چە اهدافی را دنبال می کند؟

با وجود ارتباطات وسیع و نزدیک میان حکومت اقلیم کردستان و ساکنین اردوگاە مخمور، اما پ.ک.ک همیشە سعی در برهم زدن این روابط و ایجاد شکاف میان ساکنین این کمپ و حکومت اقلیم را دارد. پ.ک.ک در سیاستهای خود درقبال اردوگاە آوارگان مخمور ۲ هدف معیین را تعقیب می‌کند. نخست اینکە از طریق آموزشهای ایدئولوژیک و جلاسات متعدد با ساکنین این اردوگاە درصدد است تا آنان را بعنوان مخالفان حرفەایی حکومت اقلیم کردستان درآورد. از طرف دیگر پ ک ک درنظر دارد تا اردوگاە مخمور را بعنوان کارتی برای فشار آوردن بر حکومت اقلیم کردستان در دست داشتە باشد و هروقت لازم دانست آنرا بەکار بگیرد.

پ.ک.ک تلاشهایی بسیاری انجام داد تا بتواند در میان تودە مردم اقلیم کردستان طرفدارانی برای خود پیدا کند. برای این مسألە گروه وابستە بە پ ک ک یا در واقع میتوان گفت شاخە عراقی پ ک ک بە نام “پ چ د ک” (PÇDK) با تشکیل کمپین های گوناگون و شرکت در تبلیغات انتخاباتی سعی در جذب تودەهای مردم اقلیم کردستان برآمد ولی هیچوقت موفق نشدند.

بعد از حملات تروریستهای داعش بە اقلیم کردستان، رهبری پ.ک.ک سیاست‌های جدیدی در قبال این بخش اتخاد کرد. این تغییرات بر اساس دستوراتی شکل گرفت کە عبداللە اوجالان از زندان امرالی آنها را صادر می نمود. بە توصیە و فرمان اوجالان، پ ک ک موظف شد اقلیم جدیدی تحت عنوان “خط میانی” ایجاد کند. در اقدامات اولیە برای ایجاد چنین منطقەایی پ.ک.ک نیروهای بیشتری در مناطق مرزی اقلیم کردستان با حکومت مرکزی عراق مستقر کرد.

منطقە خط میانی از شهرستان سنجار تا مناطق مرزی خانقین را در بر می گرفت. اردوگاە مخمور بعنوان مهمترین نقطە در این منطقە بە حساب می آید، زیرا از طرفی با کوهستانهای “قرەچوخ”بعنوان یکی از رشتەکوههای استراتژیک کە هم در میان اربیل و کرکوک واقع گشتە و تا مجاورت میدان های نفتی کرکوک امتداد دارد و از طرف دیگر استانهای موصل و کرکوک را از هم جدا می‌سازد، واقع شدە است.

در نتیجە این سیاستهای نوین، رهبران پ.ک.ک درصدد برآمدند تا برنامەهای خود در قبال اقلیم کردستان را از طریق اردوگاە آوارگان مخمور کە اکثریت قریب بە کل آن از اعضاء و هواداران پ ک ک تشکیل شدەاند، پیش ببرد.