انجمن بی تاوان: پژاک یکی از گروهک های منحرف و وابسته به غرب است که علی رغم دست و پازدن برای ابراز وجود، در سراشیبی سقوط قرار گرفته و به پایان راه خیانت به وطن قرار گرفته است.شهرهای مرزی ایران به دلیل همجواری با کشورهای دیگر همواره مورد طمع جریانهای تجزیه طلب و معاند بوده اند. پیش از انقلاب عده ای با سرگردگی برخی سران منحرف قومیتی از حومه شهرها به قصد تاراج به شهرهای ایران یورش می بردند و اموال مردم را غارت می کردند و این کار در مقطعی از تاریخ پیشه آنها شده بود. این گروهک ها به صورت برنامه ریزی شده سعی در ایجاد ناآرامی و استمرار آن داشتند تا به موجب آن همیشه دستشان برای غارت اموال مردم باز باشد و اصولاً امنیت برای آنها پدیده ای بود که با اصل وجودیشان ناسازگاری داشت و بدین جهت همیشه در نقطه مقابل امنیت مردم می ایستادند.
انتساب آنها به برخی قومیت ها فقط بهانه ای بود تا به زعم سرکردگانشان یک پایگاه اجتماعی برای خود دست و پا کرده باشند، غافل از آنکه خسارات این گروهک ها به قومیت ها و قبایل منتسبشان بیش از آنی بود که سایر مردم از آن لطمه می دیدند و چه بسا قبایل منتسب یا قومیت های مختلف کمتر منافع مشترک با گروهک های منحرف داشتند و یا در بیشتر مواقع تضاد بنیادین در دیدگاه ها وجود داشت.
به هر روی پیش از انقلاب به سبب سستی پایه های نظام حاکم و وابستگی بیش از حد آن به بیگانگان عزمی در حکومت و قوای نظامی اش جزم نشده بود تا با این پدیده که دیگر برای خود ادعاهایی را مطرح می کرد برخورد قاطعانه ای صورت گیرد.
وجود امنیت و مبارزات مردمی و حکومتی پس از انقلاب با اشرار، منافقین و منتسبان صوری به قومیتهای مختلف استان به این معنی نیست که دشمنان درون لانه خزیده، کاملاً از بین رفته اند و خطری از سوی آنها امنیت منطقه را تهدید نمی کند.
در دهه اخیر برخی رویدادهای کشورهای همسایه که بعضاً با سوء تدبیرهایی نیز همراه بود باعث شد که جریانی بر آمده از همان بستر غارتگرانه و انحرافی سال‌های پیشین منطقه، ظهور و بروز پیدا کند و دست به اقداماتی بزند که بر خلاف گذشته بیش از آنکه امکان غارت و چپاول منابع منطقه و مردم یا دست و پا کردن پایگاه اجتماعی بیابد به مثابه تروریست هایی مجهز و آموزش دیده به حملات مقطعی بر ضد منافع مردم و نظام اسلامی دست زدند.
گروهگی در سال‌های اخیر نوسازی و بازسازی شد که خاستگاه فکریش همان باورهای جریانات پیش شمرده بود اما به لحاظ روزآمدی نظامی، تجهیزاتی و آموزشی در عقبه خود دشمنان قسم خورده ایران یعنی آمریکا و اسرائیل را در پشت سر داشت.
گروهک تروریستی پژاک هیچ وقت نتوانست پایگاه اجتماعی اسلاف منحرف خود را ایجاد کند و تعداد نفراتش را ازدیاد بخشد و پیوسته افراد وابسته اش آواره کوه و بیابان ها بوده اند تا مستقر در پایگاه های اجتماعی.
گروهک پژاک زاده شد تا راه ناموفقی را که پیشینیانش نتوانستند طی کنند را به سرانجام برساند غافل از آنکه گسست دو دهه ای در پیوستگی تئوریک و اندیشه ای آنها به همراه خدمات بی شمار انقلاب اسلامی به توده های مختلف مردم در تمام قومیتها که امنیت پایداری را به ارمغان آورده بود مانع می شد که بسان گذشته گروهک ها بتوانند در متن مردم و به نام دفاع از حقوق قومیتها و امثالهم حضور بیابند.
فقدان این مولفه مهم گروهک پژاک را که وابستگی عمیقی با بیگانگان و آنسوی مرزها دارد به تروریست هایی تبدیل کرد که گستره فعالیتشان نه تنها در مسیر آرمان های مورد ادعایشان نیست بلکه بیشتر به ترورها و اقدامات ضد امنیتی ای می ماند که فقط ارزش یک گلوله در کردن و مثلاً خبر ساز شدن برا رسانه های غربی دارند و نه بیش از آن.
این گروهک اگرچه ادعای حمایت از حقوق یک قومیت مشخص را دارد اما کارهای تروریستی و اقدامات تجاوزکارانه ای که در نهایت انحراف انجام می دهد در تضاد کامل با آرمان های قومیت مورد ادعاست.
پژاک وابسته به «پ ک ک» است و اعتقادات منحرف اعضای آن منتسب به هیچ قومیت ایرانی و اسلامی نیست و اصولاً اساسنامه وجودی این گروهک در تضاد با آموزه های دینی و اسلامی بوده و تفکرات نافرجام نژادپرستانه دارد که با شیوه های فریبکارانه از میان دختران و پسران جوان عضو گیری می کند.
سرکردگان این گروه در غرب پناه گرفته اند، منابع مالی پژاک از طریق قاچاق کالا و به ویژه مواد مخدر تامین می شود و سیا و موساد هم هر وقت و هر کجا که بتوانند در بعد نظامی و آموزشی پشتیبانی اش می کنند اگرچه در ظاهر نامشان در لیست گروه های تروریستی باشد.
این گروهک چند صد نفره امروز با هراس فراوان، در انتهای راه است چراکه نظامیان ایرانی حلقه محاصره پژاک را بیش از هر زمانی تنگ تر کرده است و این گروه هیچ مقبولیتی در میان مردم ندارند و دیگر برای اقدامات تروریستی کورشان مجالی نخواهند یافت.
