انجمن بی تاوان: یکی از ویژگی های شاخص مردم ایران که با تنوع اقوام و مذاهب نیز همراه است تعلق خاطر به هویت ملی و ارزشهای انسانی است که همین امر موجب گردیده تا الگوهایی که از سوی گروه های مختلف افراطی و تجزیه طلب تروریستی دنبال میگردد با بی توجهی از سوی مردم و شهروندان و قومیت های مختلف روبرو گردد . نگاهی گذرا به انواع گروه های تجزیه طلب قومی که هر یک سر در آخور یک قدرت بین المللی یا منطقه ای دارد نشان می دهد که در بزنگاه های حساس مردم سزمین کهن بدون اعتنا به هیاهوهای کاذب این گروه ها در جهت وحدت و تعمیق هویت ملی گام برداشته و این امر نشانگر فقدان پایگاه اجتماعی این نوع گروه ها در بین مردم دارد.
در همین راستا یکی از کادرهای تشکیلاتی گروهک تروریستی و تجزیه طلب پژاک در اظهاراتی که در بین برخی از اعضاء رده دار نظیر مسئولین بلوک و تابور در یکی از کمپ های گروهک داشته است اشاره می کند که :
” ما به این یقین رسیده ایم که پ.ک.ک و خصوصا پژاک جایگاه مناسبی در بین مردم کرد ندارد . شما نگاه کنید به کمپین هایی که راه انداختیم ولی استقبالی نسبت به آنها نشد و با بی توجهی از سوی مردم کرد روبرو شد . دوستان ما میگویند ما حتی نمیتوانیم چند کانال تلگرامی یا صفحه اینستاگرام پر مخاطب داشته باشیم و عموما رفقای خودمان که در اروپا و اقلیم هستند در صفحات ما حضور دارند و این خیلی بد است . ”
وی این گونه ادامه می دهد که : ” مهم ترین دلیل این مسئله این است که پ.ک.ک ما را برای ترکیه و سوریه و عراق استفاده می کند و این امر باعث گردیده که مردم کرد به ما نگاه مزدور داشته باشند. ما نباید این مسائل را در بین اعضاء مظرح کنیم چون باعث می شود روحیه آنها خراب شود ولیکن باید این مشکلات را به بالا منعکس کنیم و مطالبه کنیم “.
این درجه از استیصال که توسط یکی از مسئولین پژاک عنوان می گردد نشان از از هم گسیختگی ساختار درونی این گروهک تروریستی و تجزیه طلب دارد. از سالها پیش این گروهک به اشکال مختلف رویکرد های خود را تغییر داده است. زمانی کردستان واحد را تبلیغ می کردند و زمانی نیز بدنبال صلح با ترکیه بودند و حالا هم تز نامشخص و مبهم خود ساخته ای به نام خودمدیریتی دمکراتیک را مطرح می کنند که نشان از بی هویتی این جریان انحرافی و فرقه ای دارد.
در این مقطع که کشور و خصوصا مناطق کردنشین در شرایط بالنده توسعه متوازن در حوزه های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی قرار دارد و نشانه های آن را می توان در آخرین سفر ریاست جمهوری ایران به عینه مشاهده نمود، ضرورت دارد نخبگان و اندیشمندان جامعه کردی با هوشیاری و هوشمندی که ویژگی برجسته کردها در ایران بوده است، اندیشه مبتنی بر منطق را در جامعه تبیین کرده و اندک افرادی را که به دنبال ترویج تفکرات انحرافی و تجزیه طلبی هستند را به طور کامل به حاشیه برانند.
واقعیت این است که مردم کرد در ایران سالها پیش که نام کرد در کشور های همجوار نظیر ترکیه تابو بود و آنها را با الفاظ دیگری می خواندند، دارای رادیو و تلویزیون کردی بوده که در شهرهای مهاباد و سنندج فعال بوده و اکنون نیز که سخن گفتن به کردی در ترکیه در یکی از دانشگاه های آن موجب اخراج آن دانشجو می شود تعداد قابل توجهی دانشجو و استاد کرد در کشورمان ایران در حال تحصیل هستند و هیچ محدودیتی در خصوص پوشش و سخن گفتن ندارند و تعداد قابل توجهی شبکه استانی کرد زبان به پخش برنامه های کردی می پردازند.
تمامی این واقعیات است که موجب نا امیدی گروه های تجزیه طلب قومی از کرد و ترک و عرب و بلوچ گردیده و در هر یک از این مناطق اقوام در کنار توجه به هویت قومی در راستای تعمیق و ارتقاء هویت ملی تلاش می کنند.
