انجمن بی تاوان: حقوق کودک یا فرزند مجموعه‌ای از حقوق بشر ویژه کودکان است که بر پشتیبانی و نگهداری از افراد جوان تمرکز دارد. کنوانسیون حقوق کودک (CRC) 1989 یک کودک را به عنوان فردی که به سن هجده سال نرسیده‌است تعریف می‌کند. حقوق کودکان شامل حق بر عدم تبعیض، حق حیات، حق بقا، حق رشد، حق بر ثبت نام، برقراری ارتباط با هر دو والدین، هویت انسانی و همچنین نیازهای اساسی برای حفاظت فیزیکی، غذا، آموزش عمومی دولتی، مراقبت‌های بهداشتی و قوانین کیفری مناسب براساس سن و رشد کودک، حفاظت برابر از حقوق مدنی کودک و آزادی از تبعیض بر اساس نژاد، جنسیت، گرایش جنسی، هویت جنسیتی، منشأ ملی، مذهب، معلولیت، رنگ، قومیت یا سایر ویژگی‌ها. تفسیر حقوق کودکان طیفی از اجازه دادن به ظرفیت کودکان برای داشتن اختیار عمل تا اعمال نظر فیزیکی، روانی و احساسی بدون هیچگونه بدرفتاری با کودکان را دربرمی‌گیرد.
ربودن کودک تحت نام جذب به گروه و تغییرات سیستماتیک ذهنی در کودک از ابتدای مرحله جذب شروع می شود. نقض حقوق کودک در گروه تروریستی پ.ک.ک و پژاک ابتدا بشکل رفتاری و انحراف در ذهنیت که به نوبه خود خطرناک ترین رفتار تلقی می شود ادامه می یابد و تغییرات در مرور زمان با سرعت صورت می گیرد و در نهایت یک کودک به یک قاتل تبدیل می شود. در فضای اجتماعی پ.ک.ک و پژاک برای اینکه فرد در هر مقطع سنی که دارد دارای جایگاهی باشد تنها می تواند نسبت به عملکردش بازخورد شود. اگر کسی که سوابق کشته شدن سرباز دشمن و یا کشتن افرادی را انجام داده باشد نوعی برتری به حساب می آید و بخصوص اینکه اگر این فرد در زیر ۱۶سال باشد دیدگاها به او متفاوت است. با توجه به رئالیته فضای اجتماعی در گروهک شخص باید دارای سوابق خشونت و تجربه شرکت در عملیات ها را داشته باشد تا بتواند در گروه جایگاه و مقام داشته باشد.
کودکان در پ.ک.ک و پژاک دچار انحراف ذهنی و تغییر رفتار قرار می گیرند و با دیگر هم نوعان خود کاملا متفاوت هستند و دیدگاه های آن ها نیز متفاوت است. پ.ک.ک و پژاک بصورت سیستماتیک از کودکان بعنوان نیروی یدک استفاده می کنند. از جمله حمل مواد منفجره، بمب گذاری، جمع آوری اطلاعات،کشف مراکز نظامی و گاهی نیز بعنوان پیک از آن ها استفاده می کنند. یکی از بارزترین شیوه های گروهک پ.ک.ک/پژاک آلوده کردن کودک در سنین کم است و با آلوده شدن دیگر محیط برایش امن و سازگار نیست و کودک باید فرار کند که جایی را که از قبل توسط گروه آماده شده است برود و بخصوص در ترکیه نمونه بارز آن بیشتر است و کودک مجبور به جذب می شود.
مشارکت کودک در بازی های سیاسی گروهک ها در همان ابتدا سبب می شود که کودک به احساسات نژاد پرستی روی آورد که این نوع احساس در نوع خود خطرناک ترین تبعیض است و کودکی که بجای اینکه بدنبال بازی و تفریح و آینده باشد بدنبال انتقام هدایت می شود که نمونه ان در پ.ک.ک و پژاک به فراوانی وجود دارد.
