انجمن بی تاوان : گرایشات پراگماتیستی اکونومیستی و تئوری گریزانه مانع از ارائه یک تحلیل علمی از ماهیت نظری طبقاتی و سیاسی جریان پ.ک.ک و پژاک می شود و رهبران این گروه ها ترجیح می دهند در مواجهه با پژاک فقط به انکار این جریان پرداخته و به پیشینه سنتی و تاریخی خود اکتفا کنند و آن را بیان حقانیت سیاسی شان در مقابل این گروهک نوپا و از نظرخودشان غیر خودی تلقی کنند. اما امروزه از دید بخش قابل توجهی از جوانان کرد عضو این گروهک ها کردستان مُلک مطلق هیچ کدام از این گروه ها نیست و پژاک می تواند یک رقیب جدی برای آنها باشد. این مساله به ویژه پس از قدرت نمایی پ.ک.ک در جریان جنگ داخلی سوریه و نقشی که نیروهای نظامی این گروه و طرفداران آنها در سوریه ایفا کردند بیشتر تقویت شد.

آنچه روشن است این است که مقدمات تشکیل و تأسیس گروهک تروریستی پژاک به اوایل دهه ۸۰ شمسی باز می گردد. منابع این گروهک مدعی اند هسته های اولیه پژاک پس از اعتراضات مردم کرد ایران به دستگیری عبدالله اوجالان و در میان دانشجویان و جوانان کرد شکل گرفت و آنها از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۳ با نام جنبش اتحاد دمکراتیک به صورت نیمه علنی در کردستان ایران فعالیت می کردند. پس از آن بود که تعدادی از این جوانان به کوهستان قندیل و به قرارگاه های پ.ک.ک رفتند و سپس کنفرانسی در سال ۲۰۰۳ تصمیم به تأسیس یک گروهک گرفتند و پژاک در سال ۱۳۸۲ (٢٠٠۴) اعلام موجودیت کرد. گفته می شود پژاک پیش از اعلام موجودیت رسمی و قبل از رویارویی با جمهوری اسلامی و در مقطعی برای مدتی به صورت محافل و هسته های سیاسی و فرهنگی مخفی در شهرهای مختلف کردنشین تبلیغ و سازماندهی می کرده است و از این فرصت جهت ایجاد یک هسته محکم اولیه تشکیلاتی و یک شبکه سازماندهی اجتماعی سود جسته است. همچنین شنیده شده که در میان رهبری پ.ک.ک در مورد زمان اعلام موجودیت علنی پژاک اتفاق نظر وجود نداشته است و برخی از رهبران آنها از جمله جمیل بایک دبیرکل فعلی پ.ک.ک بر این باور بودند که اعلام موجودیت پژاک در سال ۲۰۰۴ عملی زودرس بوده و این جریان باید کماکان از امکانات علنی اش در داخل ایران برای تبلیغ و ترویج نقطه نظرات و سازماندهی هسته های هوادار حول آن استفاده کند اما گفته می شود گرایش دیگری به رهبری عثمان اوجالان خط اعلام موجودیت پژاک را به پیش برده است. پژاک شاخه ایرانی گروه ترویستی جوامع کردستان (ک.ج.ک) است و فعالیتهای آنان عمدتاً در دو سطح سیاسی – تبلیغاتی و نظامی – عملیاتی صورت گیرد.

تا چندی پیش چهره علنی و اصلی پژاک رحمان حاج احمدی از اعضای سابق حزب منحله دمکرات کردستان ایران بود اما رهبری و اعضای پژاک در تاریخ ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۳ (۵) می ٢٠١۴) طی یک مراسم رسمی و علنی تشکلی به نام جامعه دمکراتیک و آزاد شرق کردستان (کودار) را به وجود آوردند و پژاک اعلام کرد با سازمانهای موازی اش به این تشکل پیوسته است. این تغییر همچنین شامل یک سری دگرگونی و تغییرات در سطح رهبری این گروهک نیز بود. پژاک دارای یک مرکز انتشاراتی و یک تشکیلات ویژه زنان با نام اتحادیه زنان شرق کردستان (YJRK) است و چندین نشریه به زبانهای کُردی و فارسی برای تبلیغ و اشاعه نظریاتش منتشر می کند. پژاک تاکنون ۳ کنگره و دو کنفرانس گروهکی برگزار کرده است.

فعالیت تشکیلاتی و گروهکی پژاک دارای دو پایه سیاسی – فرهنگی و نظامی است. کار سیاسی و فرهنگی این جریان عمدتاً حول تبلیغ و ترویج اندیشه های عبداله اوجالان صورت می گیرد و پروژه فکرسازی این گروهک در میان مردم و جوانان کرد نقش مهمی در رشد و گسترش نسبی آن داشته است. همچنین عملیات نظامی در آغاز فعالیت رسمی پژاک، در مطرح شدن نام این گروهک در فضای سیاسی کردهای ایران مؤثر بود. طی این درگیری های نظامی تاکنون صدها نفر از اعضای پژاک، که عمدتاً جوانان ۱۷ تا ۳۰ ساله بوده اند به هلاکت رسیده اند.

ادامه دارد …