۲ دی ۱۴۰۳
  • خانه
  • >
  • یادداشت روز
  • >
  • مکانیسم سازمان های بین المللی برای رویارویی با گروه تروریستی پ.ک.ک و پژاک

مکانیسم سازمان های بین المللی برای رویارویی با گروه تروریستی پ.ک.ک و پژاک

  • ۲۰ فروردین ۱۴۰۱
  • ۶۱۰ بازدید
  • ۰

انجمن بی تاوان : یکی از ظرفیت هایی که به نظر می تواند برای مقابله و رویارویی با گروههای تروریستی از جمله پ.ک.ک مورد استفاده قرار گیرد، بهره گیری از ظرفیت های سازمانی های بین المللی است .در تعریف سازمان های بین المللی می توان گفت، هیچ تعریف جامع و مورد قبولی وجود ندارد لیکن به نظر می رسد توافق نظر نسبتاً کلی وجود دارد که سازمان بین المللی متضمن چه عناصری
است که با در نظر گرفتن این عناصر، سازمان بین المللی شناخته می شود. در مجموع سازمان بین المللی را می توان به عنوان مجموعه ای از کشورها تعریف کرد که با عقد قرارداد (توافق ارادی)میان اعضای آن با داشتن مجموعه ای از دستگاه ها که وظیفه اش تعقیب هدف های مربوط به مصالح مشترک از طریق همکاری میان اعضای آن است. بنابراین  خصیصه بارز برای سازمان های بین المللی عبارتند از : تجمع دولت ها – مبنای سیاسی دولتها – ارکان دائمی و مستقل –  قدرت تصمیم گیری مستقل از دولتها – حفظ منافع مشترک. بر این اساس، سازمان های بین المللی متعددی با اهداف خاص تأسیس شده اند : از قبیل صندوق بین المللی پول، سازمان جهانی گردشگری، سازمان بین المللی کار، فائو، یونسکو، اکو و… اما در این بین سازمان ملل متحد را باید مهمترین سازمان بین المللی نام برد. این سازمان هم به لحاظ اعضاء و هم به لحاظ وسعت صلاحیت یک سازمان منحصر به فرد به شمار می رود. سازمان ملل متحد با ( ۵ رکن اصلی ) مجمع عمومی، شورای امنیت،دبیرخانه، دیوان بین المللی دادگستری، شورای اقتصادی اجتماعی( به دو طریق می تواند در مقابله با گروه های تروریستی ازجمه گروه تروریستی پ.ک.ک عمل نماید.

اول قاعده گذاری برای کشورها با تدوین کنوانسیون های مبارزه با تروریسم که تاکنون ۱۴ کنوانسیون به تصویب شورای امنیت رسیده است و همچنین صدور قطعنامه های بین المللی به منظور ایجاد همکاری و هماهنگی بین کشورهای عضو که در این رابطه نیز ۲۴ قطعنامه صادر گردیده است.
دوم( به موجب ماده( ۳۱ )منشور ۹ ،سازمان ملل متحد می تواند اقدام نظامی ( توسل به زور یکجانبه یا چند جانبه ) علیه کشورهایی که گروه های تروریستی حضور فعال دارند، اعمال نماید اعم از اینکه خود کشور میزبان از گروه های تروریستی حمایت می کند و یا اینکه دولت در مبارزه با گروه های تروریستی عاجز و توانایی رویارویی با آنها را ندارد.

قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *