به گزارش گروه بین‌الملل انجمن بی تاوان٬ در روزهای اخیر٬ با وجود آن که بخش اصلی توان و تمرکز ارتش و نیروهای امنیتی ترکیه بر موضوع تحولات ادلب متمرکز شده٬ اما مبارزه بی‌امان با پ.ک.ک نیز ادامه دارد.
برودت و زمستان سنگین مناطق بین مرز ترکیه و اقلیم کردستان٬ رصدهای مداوم هوایی و ماهواره‌ای و لو رفتن بسیاری از مخفیگاه‌ها وانبارهای مهمات پ.ک.ک در سال ۲۰۱۹ میلادی٬ موجب آن شده که شاخه نظامی این گروه در این فصل از سال٬ از توان تحرک و حمله به مواضع ترکیه٬ برخوردار نباشد.
به همین خاطر٬ برخی از نیروها که در مناطق کوهستانی امکان اختفا نداشته‌اند در روستاهای کوهستانی دورافتاده و در خانه‌های روستاییان ساکن شده‌اند تا فعلاً در امان بمانند و بعدها با فرا رسیدن فصل بهار٬ از مهلکه بگریزند. اما گهگاه مکان اختفای برخی از این افراد لو می‌رود و موجب حمله نیروهای نظامی و امنیتی می‌شود.
در تازه‌ترین مورد٬ در یکی از روستاهای ارزروم٬ یکی از فرماندهان پ.ک.ک در یک خانه روستایی محاصره شد و پس از تیراندازی به سوی نیروهای پلیس و پرتاب نارنجک٬ سرانجام در درگیری کشته شد و سه عضو خانواده روستایی مزبور نیز به جرم اختفای او دستگیر و روانه زندان شدند.
همچنین در یک مورد دیگر٬ در شهر کردنشین وان٬ یکی از افراد پ.ک.ک که خود را در منزل یک نماینده مجلس مخفی کرده بود٬ پس از آن که همراه با مراد ساری ساچ نماینده وان در مجلس ترکیه و سوار بر خودرو او از خانه خارج می‌شد٬ توسط نیروهای امنیتی دستگیر شد.
در چند مورد دیگر نیز چند تن از نمایندگان حزب موکراتیک خلق‌ها در مجلس ترکیه٬ در شهرهای استانبول و آنکارا٬ شخصاً برخی از اعضای بمب‌گذار پ.ک.ک یا فرماندهان این گروه را به مکان‌های دیگری منتقل کرده و دستگیر شده‌اند و تعداد قابل توجهی از شهرداران نیز٬ به خاطر آن که ماشین آلات٬ امکانات و اعتبارات شهردرای تحت امر خود را در اختیار پ.ک.ک گذاشته بودند٬ اخراج و زندانی شدند.
در چنین شرایطی است که حزب مزبور٬ علاوه بر مقامات امنیتی و قضایی ترکیه٬ خشم حزب حاکم و احزاب سیاسی دیگر و آحاد جامعه را نیز برانگیخته و عملاً منزوی شده و در بایکوت قرار گرفته است.
این در حالی است که با وجود بسیاری از فشارها و محدودیت‌های نا موجه دولت و دستگاه قضا٬ ساختار سیاسی و دموکراسی ترکیه٬ ظرفیت‌ها امکانات خوبی در اختیار کردها گذاشته که می‌توان به درستی از آنها استفاده کرد.
ارزش‌های از یاد رفته ۶۲ کرسی پارلمان
اگر چه حزب دموکراتیک خلق‌ها (ه.د.پ) به عنوان اصلی‌ترین نهاد اقماری پ.ک.ک در ترکیه شناخته می‌شود٬ اما قوانین انتخاباتی و ساختار حزبی ترکیه اجازه داده که این حزب نیز به شرط کسب دست کم ۱۰ درصد از آرای مردم٬ به عنوان حزب رسمی وارد میدان رقابت‌ها شوند و در هر سه حوزه انتخابات ریاست جمهوری٬ پارلمان و شهرداری‌ها٬ با احزاب دیگر رقابت کنند.
حزب مزبور در آخرین انتخابات ترکیه توانست از مجموع ۶۰۰ کرسی پارلمان٬ ۶۲ کرسی را به خود اختصاص داده و در جایگاه سوم احزاب مجلس قرار بگیرد. با این وجود تبعیت بی چند و چون نمایندگان حزب از فرامین و خواسته‌های سران پ.ک.ک در کوهستان قندیل و پرهیز از محکوم کردن جنگ٬ خشونت و درگیری٬ پیامدهای زیر را به دنبال آورده است:
۱.دیوارهای اعتماد فرو ریخته و علاوه بر حزب حاکم٬ دو حزب حرکت ملی و حزب خوب نیز حاضر به تعامل و همکاری با این حزب نیستند و فضای پارلمان در هنگام سخنرانی این نمایندگان٬ ملتهب و متشنج می‌شود.
۲.در سطح جامعه و در میان رسانه‌ها و افکار عمومی٬ نوعی گارد منفی در برابر حزب دموکراتیک خلق‌ها به وجود آمده که در صورت تحریک و استفاده ابزاری٬ خوراک مناسبی برای دوقطبی ترکی – کُردی خواهد بود.
۳.نمایندگان حزب دموکراتیک خلق‌ها در پارلمان٬ به جای استفاده از ظرفیت‌های مبارزه پارلمانی و مطالبه‌گری حقوقی٬ عملاً کار خاصی انجام نمی‌دهند و در میدان عمل٬ ۶۲ کرسی آنان٬ دستاورد خاصی برای مردم مناطق کردنشین ندارد.
۴.نمایندگان مزبور٬ در مباحث و موضوعات ملی٬ کاملاً برخلاف جریان آب شنا کرده و خود را تبدیل به عنصر غیرخودی و «دیگری» کرده‌اند.
حزب دموکراتیک خلق‌ها٬ با وجود حمایت گسترده کردهای ترکیه٬ به جای اصرار ورزیدن بر مبارزه پارلمانی و حقوقی٬ در میدان عمل به سلاح امیدوار است و به یاری شاخه نظامی پ.ک.ک شتافته است.
البته تبعیت از خواسته‌ها و دستورات سران پ.ک.ک در بین سیاست‌مداران کُرد و پرداخت هزینه‌های گزاف آن٬ تنها به ترکیه محدود نمی‌شود و در شمال سوریه نیز٬ همین مشکل برای کردها به وجود آمده است. به گونه‌ای که در روزهای اخیر٬ صدها تن از زنان و مردان کُرد سوری در چادرهای بزرگ متعلق به نهادهای اقماری پ.ک.ک٬ در سالگرد دستگیری عبدالله اوجالان٬ دست به اعتصاب غذا زده صدها پوستر او را در کوی و برزن و مناطق اطراف محل اعتصاب٬ نصب کرده‌اند.
این در حالی است که اولاً نهادهای اقماری پ.ک.ک در شمال سوریه٬ مداوماً اعلام می‌کنند که هیچ گونه ارتباط سازمانی خاصی با پ.ک.ک ندارند و مستقل هستند و دوم این که هیچکدام از اعتصاب غذاهای سالیان اخیر که منجر به بیمار شدن صدها و شاید هزاران نفر از کادرها و هواداران پ.ک.ک شده٬ هیچ دستاورد و امتیاز خاصی به دنبال نداشته است.
در شرایط کنونی٬ در مورد آخرین وضعیت فعالیت نمایندگان کُرد وابسته به پ.ک.ک در پارلمان ترکیه٬ باید گفت که آنان٬ اهمیت مبارزات پارلمانی و مطالبه‌گری رسمی و حقوقی را فدای تبعیت از فرامین سران پ.ک.ک کرده‌اند و با توجه به این وضعیت٬ این رای دهندگان کُرد هستند که مظلوم واقع شده و فرصت‌های حقوقی و دموکراتیک٬ برای رسیدن به توسعه اقتصادی و توسعه سیاسی را از دست می‌دهند.
در همین حال٬ تبعیت بی چون و چرای نهادهای اجرایی و نظامی کردها در شمال سوریه از پ.ک.ک٬ فرصت طلایی مداخله و حمله را در اختیار ترکیه گذاشته و باعث می‌شود که ترکیه در مجامع جهانی٬ به راحتی آنان را به عنوان تهدید علیه امنیت ملی خود معرفی کند.
