۸ مارس روز جهانی زن است و پ.ک.ک مدعی انقلاب زنانه ! اما این فقط برای کسانی جذاب است که هنوز درون این تشکیلات ایدیولوژیک و خشن را تجربه نکرده اند. برای من که سالها از عمر خود را در بخش های مختلف این سازمان گذرانده است روایت دیگری برقرار است . سخن گفتن درباره زنانی که در پ.ک.ک و اجزای آن زندگی می کنند هم سخت است و هم باورش برای بسیاری تقریبا دور از ذهن . من خودم برای دوستانم وقتی از خاطراتم در پ.ک.ک می گویم آنها چنان منقلب می شوند و آزار می بینند که نمیتوانم تحمل کنم. زن در پ.ک.ک یک انسان دون و ذلیل است که به شدت با نگاه ابزاری به آن برخورد می شود. یک نگاه فمنیستی سیاه یا مارکسی بر پ ک ک حاکم است در این مدل زن باید به لحاظ ظاهری مثل مردان شود با این شعار هر چه کار سخت و طاقت فرساست را بر گرده زنان میریزند .همچنین عشق یک کلمه ممنوعه است همه باید عاشق آپو باشند.لذت مادر شدن را باید فراموش کنی و توجیه می کنندکه شما در حال مبارزه هستید ولی بیش از چهل سال است با همین مدل توجیه زنان را استثمار کرده اند. حرفهای زیادی هست که میگویم