پ ک ک در آستانه حمله آمریکا به عراق صدام حسین در سال ۲۰۰۳ دست به ایجاد شاخه ای برای کردستان ایران زد تا در حمله خیالی آمریکا به ایران با آن همکاری نماید و برای این نیز امتیازاتی بگیرد.آمریکا به عراق حمله کرد و شکست خورد و رفت. این پروژه پ ک ک نیز کارایی نداشت اما آن را برای روز مبادا نگه داشت.پژاک پس از قتل صدها کرد ایرانی و ناامن کردن مناطق روستایی در مرزها در شهریور سال ۱۳۹۰ در درگیری با نیروهای ایرانی مجبور به ترک پایگاههای خود در شمال غرب گردید و در سکوت فرو رفت.

این فرقه اکنون تصمیم گرفته در لباسی نو وارد میدان شود و چتری جدید به نام کودار ایجاد کرده است که خود را نماینده همه گروههای کردی ایران بپندارد و از این طریق همه را زیر چتری واحد یا همان چتر پ ک ک قرار دهد. ناگفته نماند کومله و دموکرات همیشه پژاک را گروهی غیر ایرانی دانسته و آن را طرد می کنند.عبدالرحمان حاجی احمدی که زبانی تند و به دور از ادب نیز دارد در خطاب به کومله و دموکرات آنها را ”اردوگاه نشین های بی عمل“ نامید و تهدید کرد اگر ”زیاد وراجی کنند“ به آنها جمله نظامی خواهد کرد.

شبکه روداو چنین می نویسد : پیشنهاد پژاک برای برگزاری نشست مشترک مخالفین کُرد ایرانی از سوی اکثریت و بخصوص جریانات اصلی مخالفین کُرد ایرانی رد شد.در مراسمی که در مناطق تحت کنترل حزب کارگران کردستان ترکیه (پ.ک.ک) در ارتفاعات قندیل کردستان عراق به مناسبت دهمین سالگرد تاسیس پژاک برگزار شد، یکی از مسئولین پژاک اعلام داشت «زمان نشست مشترک مخالفین کُرد ایرانی فرا رسیده» و برای چندمین بار پیشنهاد برگزاری چنین نشستی را مطرح کرد.

دمکرات و کومله و دیگر مخالفین کُرد ایرانی از حضور در مراسم سالگرد تاسیس پژاک امتناع ورزیدند و تاکید کردند که پژاک ایرانی نبوده‌ و دست پرورده پ.ک.ک می باشد، لذا حاضر به پذیرش آن نخواهند بود.

ابراهیم علیزاده از سران کومله در مورد کودار چنین می گوید :

آنچه که به عنوان خط مشی جدید پژاک یا کودار در اظهارات مسئولان آن دیده می شود، چیزی جز پریشان گوئی، عبارات و مفاهیم مبهم و من درآوردی، البته برای پوشاندن شکست واقعی در پژاک نیست.

کودار مدعی است روشی دموکراتیک دارد اما واقعیت چیزی دیگر است. کودار همزمان با تاسیس خود شاخه ای نظامی به نام واحدهای آزادی شرق کردستان(ی.ر.ک.) نیز ایجاد کرده است که خود نقض ادعای کودار می باشد. از طرف دیگر کودار همان نسخه دیگر پژاک است و پژاک نیز تنها راه حل را در اسلحه می داند.

هدف واقعی پ ک ک این است شرایطی مشابه کردستان سوریه ایجاد کند یعنی کودار همان TEV-DEMباشد که چتری برای همه گروههای سیاسی آنجاست اما در اصل تحت کنترل پ ک ک است و حزب اتحاد دموکراتیک وابسته به پ ک ک از طریق آن سیاست های خود را به پیش می برد. بایستی گفت نه ایران سوریه است و نه کردستان ایران شبیه آنجاست.

در سوریه هنگامی که اوجالان این کشور را ترک کرد دستور داد تا نیرویی ویژه کردستان سوریه ایجاد شود. برای این منظور عثمان اوجالان حزب اتحاد دموکراتیک را تاسیس کرد و کردهای سوری عضو پ ک ک را نیز به تدریج به عنوان شاخه نظامی آن سازماندهی کرد. آنها تا قبل از آغاز بحران سوریه به صورت مخفی مشغول سازماندهی خود و طرفداران بودند و همزمان در اردوگاههای پ ک ک تمرین نظامی می کردند.با آغاز بحران سوریه به دولت مرکزی قول دادند از مناطق کردنشین در برابر ارتش آزاد محافظت کنند اما با افزایش فشارهای بین المللی علیه دمشق پ ک ک نیز از فرصت سواستفاده کرد و نهایتا این مناطق را به صورت سه کانتون اعلام نمود.

مخالفت ترکیه با این وضعیت ظاهری  است. ترکیه می خواهد مناطق کردنشین سوریه و عراق همانند امارت های نیمه مستقل دوره عثمانی تحت کنترل خودش باشند تا از نفت و گاز رایگان بهره ببرد.این کشور در مرحله نخست قصد داشت با سلطه بارزانی بر کردستان سوریه از طریق وی به این هدف برسد و برای این منظور نیز ائتلاف احزاب نوپا و مخالف پ ک ک را ایجاد کرد اما چون این احزاب موفق نشدند ترکیه می خواهد در این زمینه با پ ک ک معامله کند و در عوض در کردستان سوریه نیز به آن امتیازاتی بدهد.

ترکیه از قدیم مخالفت گسترش نفوذ ایران است و در صورت تحقق اهداف فوق ترکیه در کردستان سوریه و عراق مسلما ایران با آن موافق نخواهد بود. شاید اوجالان برای این منظور دستور ایجاد کودار را داد تا با تقویت جای پای پ ک ک به وزنه ای به نفع ترکیه علیه ایران آن هم در داخل ایران تبدیل شود.یعنی کودار را برای ایجاد کانتون های خیالی در ایران آماده می کند تا ایران را در داخل و به نفع ترکیه به چالش بکشد و ترکیه در کردستان عراق و سوریه آسوده باشد.

فراموش نکنیم پژاک از طریق کودار بر اهمیت زندگی مسالمت آمیز با آذری های استان آذربایجان غربی و دیگر اقلیت ها تاکید می کند تا حساسیت ایجاد نشود و حتی در حمایت از زندانیان آذری خبر می نویسد.همان کاری که در کردستان سوریه نسبت به آسوری ها، ترکمن ها،چچن ها، عرب ها و … می کند.

پژاک و کودار موفق نخواهند شد چون شرایط ایران با دیگر کشورها بسیار فرقه می کند.این فرقه سابقه بسیار بدی نیز در اذهان مردم کرد در ایران دارد :

-پژاک قبل از این که هیچ دستاوردی داشته باشد صدها کرد ایرانی را به قتل رسانده است و این با ادعای فرقه با هدف دفاع از حقوق کردها آن هم به شیوه دموکراتیک سازگاری ندارد. در واقع دموکراسی با کلاشینکف همخوانی ندارد.

-پژاک با باج گیری از روستائیان کرد مناطق مرزی آنها را از لحاظ اقتصادی با بحران مواجه ساخته است و عدم مشروعیت آن از قبل مسجل می باشد.

-ترانزیت و پخش مواد مخدر به مناطق کردنشین توسط پژاک صورت می گیرد. این با ادعای دموکراتیک بودن در تضاد کامل است.

-پژاک همه گروههای کردی را رد می کند و فقط خودش را قبول دارد. تحمیل خود بر دیگران با ادعای دموکراتیک بودن در تضاد است.

-پژاک مسلح است و کودار که همان نسخه دیگر آنست نمی تواند با کلاشینکف آشتی کند مگر به یک شیوه : خلع سلاح پژاک.