پ.ک.ک نام حزب چپ سبز را به حزب برابری و دموکراسی خلق تغییر داد.

انجمن بی‌تاوان : در چهارمین کنگره حزب چپ سبز در روز یکشنبه، این حزب نام خود را به حزب برابری و دموکراسی خلق(HEDEP) تغییر داد و روسای مشترک جدیدبنام «تولای حاتم اوغولاری» و «تونجای بارکی هان» آن انتخاب شدند.

هر ساله ما شاهد تغییر اسامی احزاب وابسته به گروهک تروریستی پ.ک.ک هستیم. در واقع پ.ک.ک برای بیرون رفتن از مشکلات سیاسی در ترکیه همیشه اسامی احزاب ها را تغییر می دهد. اما اصل سیاست و روش های سیاسی آن تغییر نمی کند. سیاست پ.ک.ک اتکا به خشونت و جنگ است و پ.ک.ک در طول ۴۰ سال گذشته بر این است که در ترکیه تنها راه حل جنگ است و اگر دستاوردی حاصل شود از طریق جنگ خواهد بود.

در شرایط فعلی در ترکیه وضعیت دو قطبی در جامعه حاکم است و یا بهتر بگوییم که دو طرف وجود دارد. یکی حامیان دولت و دیگری حامیان پ.ک.ک وجود دارد که در مرور زمان حامیان پ.ک.ک هویت تروریسم به خود گرفته است و ۴۰ سال است که این درگیری بعنوان جنگ نژادپرستی به خود شکل خطرناکی گرفته است. در کل ترکیه حامیان پ ک ک از ۸۵ میلیون نفر حدودا ۵میلیون نفر هستند و افرادی که به حزب دمکراتیک خلق رای می دهند حدودا ۵ میلیون نفر هستند که توانسته اند ۶۲ نماینده را روانه مجلس ترکیه کنند.

سیاست اتکا بر خشونت که جامعه ترکیه حدودا ۴۰ سال که با دست و پنجه نرم می کند دیگر جوابگو نیست. در واقع خود مردم و به ویژه مردم کرد در ترکیه از سیاست پ ک ک به ستوه امده اند و احساس نا امنی می کنند. احزاب تاسیس شده در ترکیه که در سیاست پ.ک.ک شکل گرفته‌اند همیشه محدود هستند. زیرا سیاستمداران آن نمی توانند مستقل سیاست کنند و باید در چارچوب تعیین شده از طرف پ ک ک گام بردارند و به همین علت احزاب تشکیل شده تنها در تعدادی از شهر های کردنشین محدود می شوند و نمی توانند در کل ترکیه به سیاست بپردازند و حتی از طرف مردم با مانع برخورد می کنند. همه کردها در ترکیه حامی پ.ک.ک نیستند. می توان گفت که ۳۰ درصد از کردها به پ.ک.ک رای می دهند. در شهری مثل وان که اکثریت کرد هستند ۵۵ درصد به حزب دمکراتیک خلق رای داده بودند؛ بلکه همین شهر وان در گذشته ۶۰ در صد آرایشان به حزب عدالت و توسعه بود که در بیشتر شهرهای کردنشین نیز تابلو ارا به این شیوه است و حال اینکه در شهرهایی مثل آدیمان و اورفا و … کمترین رای را به پ.ک.ک می دهند.