خبرگزاری بی تاوان: پ‌ک‌ک پیش از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، تحت تأثیر ایدئولوژی مارکسیست-لنینیستی و با حمایت ضمنی شوروی، به ایده “کردستان بزرگ” باور داشت.
پس از فروپاشی شوروی و تغییرات منطقه‌ای، عبدالله اوجالان دیدگاه‌های خود را بازنگری کرد و به سوی گرایش‌های مارکسیستی پساشوروی متمایل شد.او با الهام از اندیشه‌های موری بوکچین -که خود پیش‌تر استالینیست بود- استراتژی خودمدیریتی محلی را پایه‌گذاری کرد که تحت عنوان “کنفدرالیسم دموکراتیک” شناخته می‌شود؛ ترکیبی ازسوسیالیسم، آنارشیسم و عناصری از اسلام، در چارچوب کشورهای موجود.
پس از آغاز بهار عربی،شاخه سوری پ‌ک‌ک با بهره‌گیری از الگویی مشابه آنچه مسعود بارزانی در عراق به کار برد،به بشار اسد کمک کرد تا از فروپاشی نجات یابد و در نتیجه،کنترل بخش‌هایی از سوریه و میادین نفتی را تحت عنوان”خودمدیریتی اوجالانی” به دست گرفت و آن را به شدت تبلیغ کرد.
اما در پی تحولات اخیر منطقه، زمانی که مظلوم عبدی، از یاران نزدیک اوجالان، نتوانست کنترل مناطق را در مقابل با احمد شرع حفظ کند، پس از عقب نشینی های مداوم و متحمل شدن تلفات سنگین نظامی، چهارمین بیانیه قاطع اوجالان به کمک او آمد. این بار نیز مفهوم خودمدیریتی، که در تقابل با دولت-ملت تئوریزه شده بود، به یک دولت و یک ملت واگذار شد. بر اساس توافقی میان احمد شرع و مظلوم عبدی، شهرهایی چون منبج، رقه، طبقه، دیرالزور، حسکه، قامشلی و تمامی مناطق تحت کنترل پ‌ک‌ک به سوریه یکپارچه تحویل داده شد.
انترناسیونالیست‌هایی که به ایده کردستان بزرگ ایمان داشتند، اکنون خودمدیریتی دموکراتیک را زیر سایه دولت جهادی سوریه پذیرفته‌اند،و اینک همه یک ملت شده‌اند
باید منتظر ماند و دید فردا باد از کدام سو خواهد وزید و زور چه کسی می‌چربد!
بخشی از بیانیه اوجالان که درآن مسئولیت انحلال و خلع سلاح پ‌ک‌ک را پذیرفت؛ «سوسیالیسم تمام شد،اکنون پس از آشکار شدن نتایج طبیعی انحراف شدید ناسیونالیستی، از جمله تشکیل دولت-ملت جداگانه، فدرالیسم، خودمختاری اداری و راه‌حل‌های فرهنگی‌محور، این رویکردها نتوانسته‌اند به نیازهای جامعه‌شناسی تاریخی پاسخ دهند.»
