به نوشته ازگور پولتیکا، «محمد اوجالان» برادر «عبدالله اوجالان» سرکرده زندانی گروه تروریستی کارگران کردستان (PKK) پس از دیدار با برادرش پیامی از طرف برادرش منتشر کرد.
سرکرده زندانی PKK به برادرش گفته است: «ما در مسیر درست هستیم.» و درباره فراخوانی که در تاریخ ۲۷ فوریه منتشر کرده بود، تأکید کرده که آنها تا پایان در این روند باقی خواهند ماند و هیچ عقب‌نشینی‌ای از سوی آنها صورت نخواهد گرفت؛ اگر قرار به عقب‌نشینی باشد، از سوی دولت خواهد بود.
اوجالان همچنین تصریح کرده است: «اگر طرف مقابل این روند را ادامه دهد و آن را به شکل درستی پیش ببرد، فرصتی برای موفقیت وجود دارد. ما وعده‌مان را تا پایان عملی خواهیم کرد.»
محمد اوجالان به روزنامه ازگور پولتیکا همچنین گفت که برادرش بدون قطع صحبت، به مدت ۳۰ دقیقه با اطمینان بالا درباره وضعیت موجود صحبت کرده است.
محمد اوجالان خاطرنشان کرد که اوجالان در صحبت‌هایش همچنین پیامی برای افکار عمومی داشته و افزود: «برادرم سلام خود را به مردم فرستاد و به من گفت: مردم به تو اعتماد دارند، گفت: آنچه مردم می‌گویند از همه درست‌تر است، هر کسی باید به حرفی که مردم می‌زنند پایبند باشد.»
در پی انتشار پیام عبدالله اوجالان «مصطفی قره سو» عضو شورای اجرایی گروه کارگران کردستان ترکیه (پ. ک. ک) اظهار داشت که کنفرانسی که عبدالله اوجالان (سرکرده محبوس پ. ک. ک) درخواست برگزاری آن برای اعلام انحلال این گروه و کنار گذاشتن سلاح را داده بود در گرو آزادی اوجالان و توقف حملات ترکیه است.
از هفته‌های گذشته یگان‌های ویژه زمینی ترکیه عملیات نظامی را در داخل خاک عراق و سوریه انجام داده‌اند. همچنین جنگنده‌ها و پهپاد‌های ترکیه حملاتی را به مقر‌های این گروه در این ۲ کشور انجام داده و انبار‌های سلاح و تجمع نیرو‌های آن را هدف قرار دادند.
قره سو گفت: ترکیه باید حملاتش را متوقف کند و اوجالان را آزاد کند تا بتواند کنفرانس مذکور را برای انحلال پ. ک. ک اداره کند. ما به درخواست اوجالان پایبند هستیم، اما باید این ۲ شرط اجرا شود.
موضع جدید پ. ک. ک با اظهارات «جمیل بایک» رئیس مشترک شورای اجرایی این گروه همسو است که گفته بود باید شرایط ویژه‌ای برای برگزاری کنفرانس پ. ک. ک. وجود داشته باشد و در آن صورت تصمیمات اوجالان اجرایی می‌شود.
از زمان درخواست اوجالان در ۲۷ فوریه از پ.ک.ک برای کنار گذاشتن سلاح و بعد از آن اعلام آتش‌بس از سوی این گروه، عملیات نظامی ترکیه متوقف نشده است.
«سلام الجاف» کارشناس امور امنیتی در اقلیم کردستان عراق به العربی الجدید گفت: این گروه به این نتیجه رسیده است که بدون برگزاری نشستی با حضور رهبران و اعضای دبیرکلی آن و بدون وجود موسس این گروه یعنی اوجالان توافقی درباره انحلال آن یا انداختن سلاح صورت نمی‌گیرد. برای همین این ۲ شرط را مطرح کرده‌اند تا بتوانند در امنیت و بدون نگرانی نشست خود را برگزار کنند.
وی افزود: هنوز مشخص نیست می‌خواهند این نشست را کجا برگزار کنند در داخل عراق یا سوریه. در مناطق کردنشینی که در آن نفوذ دارند یا در مکان دیگر. اکنون توپ در زمین ترکیه است تا مشخص کند با شروط پ‌ک‌ک موافق است یا مخالف. این گروه سابقه طولانی در نقض معاهدات دارد. این نگرانی وجود دارد که آزادی اوجالان و توقف عملیات منجر به انحلال این گروه و کنار گذاشتن سلاح نشود.
وی گفت: این پرونده پیچیده است. عراق حدود ۷۰ درصد پرونده این گروه را به دلیل حضور گسترده پ. ک. ک در خاک خود و موضوع سلاح و اعضایش در دست دارد و این باعث می‌شود عراق یک طرف اصلی در این پرونده باشد.
این در حالی است که اخیرا نیرو‌های ترکیه حملات توپخانه‌ای را به مناطق دهوک انجام داده و مقر‌های پ. ک. ک را هدف قرار دادند.
از نظر تحلیلگران مسائل سیاسی، عبدالله اوجالان به عنوان یک سوسیالیست از جهت نظری اعتقادی به فرایند «دولت -ملت‌سازی کردی» در قلمرو ترکیه نداشته و ندارد. اگرچه گاهی میان اصول عملی گروه کارگران کردستان و باور‌های مؤسس و ایدئولوگ گروه شکاف‌های عمیقی دیده می‌شود، ولی دکترین آپوئیسم تحت تأثیر تفکر چپ جدید و پساساختارگرا حاوی نقطه‌نظراتی است که دنبال رهایی‌بخشی انسان در سطوح مختلف قومیتی، جنسیتی، زبانی، مذهبی و سایر مؤلفه‌ها و ابعاد هویتی و اخلاقی است.
تحولات سوریه، روی کار آمدن ترامپ به عنوان کسی که اساسا اعتقادی به دولت-ملت‌سازی جدید ندارد و سرسختانه با سوسیالیسم در مبارزه است، قدرتمندشدن ترکیه به دلیل شرایط منطقه‌ای در قفقاز و آسیای میانه تا خاورمیانه و شمال آفریقا و حتی نیاز اروپا به حفظ ترکیه برای مواجهه با فشار‌های روسیه و آمریکا، فرسایشی‌شدن جنگ و مبارزه مسلحانه پ‌ک‌ک و از همه مهم‌تر رویکرد نوآورانه کمالیست‌های حزب حرکت ملی و استقبال دولت اردوغان از نگاه جدید دولت باغچلی همگی باعث شد تا اوجالان جام زهر ترک مبارزه مسلحانه را بنوشد و صحبت از فرایندها و سازماندهی دموکراتیک کند.
آن گونه که کارشناسان مطرح می کنند، کرد‌های چپ‌گرای ترکیه و سوریه در یک «معضل سیاسی» گرفتار شده‌اند و این‌گونه است که از بیانیه اوجالان با عنوان «جام زهر» یاد می‌کنم. از یک طرف اگر به ترک مخاصمه و ورود به فرایند‌های سیاسی و دموکراتیک تن ندهند، با توجه به وضعیت قدرتمند داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی ترکیه آنها کاملا سرکوب خواهند شد و ممکن است این سرکوب در کنار هزینه‌های فراوان موقعیت سیاسی کرد‌ها را در دو دولت ترکیه و سوریه هم به خطر اندازد. از طرفی دیگر اگر وارد فرایند‌های سیاسی شوند و دست از نزاع و جنگ مسلحانه بردارند، ممکن است متعاقبا در کنار از دست دادن کارت قدرت نظامی امکانات سیاسی آنها هم کاهش یافته و عملا توان و ظرفیت مذاکره و چانه‌زنی سیاسی را از دست بدهند.
با فرض عقلانی‌بودن رهبران کرد ترکیه، تَرک مخاصمه پ‌ک‌ک یک تاکتیک برای گذار از معضل و بن‌بست سیاسی نظامی فعلی است و تا تبدیل‌شدن آن به راه‌حلی استراتژیک برای چپ‌گرایان کرد راه طولانی و دشواری در پیش است.
