از جمله گروهک‌هایی که در ماه‌های ابتدایی شکل‌گیری نظام جمهوری در مناطق کردنشین غرب کشور دست به خرابکاری و برهم زدن امنیت شدند گروهک کومله و دموکرات بودند. گروهک کومله که خود را با ایدئولوژی حزب کومونیست معرفی کرده و پا به عرصه گذاشت جنایات بزرگی را علیه مردم کردستان و دیگر مردم کشور رقم زد. سر بریدن، مثله کردن، سوزاندن بخشی از جنایات ضد بشری آنان است که منجر شد کومله به عنوان گروهی خشن و تروریستی در کشور شناخته شود.

در روز‌های ابتدایی انقلاب اسلامی که نیرو‌های جهادسازندگی برای عزیمت به دورترین روستا‌ها به منظوری آبادانی مناطق دور از دسترس به شهر‌های مرزی می‌رفتند بار‌ها از سوی این گروهک‌ها تهدید، زندانی و حتی شهید شدند. عملکرد وحشیانه این حزب در مقابله با مردم و نیرو‌های مردمی باعث شد خط فکری آنان به روشنی مشخص شود و مردم با آگاهی از اهداف این گروهک‌ها راه خود را از آنان جدا کنند.

گروهک تروریستی پژاک شاخه‌ای از گروهک پ‌ک‌ک است که فعالیت خود را در مناطق غرب و شمالغرب کشور از اواخر دهه ۷۰ آغاز کرد و با فعالیت‌های نظامی و تروریستی و انجام حرکات مسلحانه سعی در تحقق ایده تشکیل حکومت کردستان بزرگ و تجزیه بخش کردنشین ایران را دارد. ترور، انفجار و حملات گسترده پژاک باعث شد تا کومله نیز با انتقاد از عملکرد آنان در فعالیت مسلحانه این اقدامات را ضربه به جنبش سیاسی کردستان اعلام کرده است.

حملات به مراکز نظامی

غلامحسین اسدپور از نیرو‌های قدیم شهربانی درباره فعالیت کومله می‌گوید: «شخصا به‌خاطر دارم هنگامی که در پایگاه بیمارستان امام خمینی (ره) مهاباد بودم، یک بار همزمان با روز‌های چهارشنبه‌سوری، پایگاه ما را به گلوله بستند به‌طوری که مجبور شدیم تقاضای نیرو کنیم و بچه‌های سپاه هم به کمکمان آمدند. درگیری‌های پراکنده‌ای هم در داخل شهر رخ می‌داد که شهربانی حضور پیدا می‌کرد. البته قبل از ما اوضاع بسیار بدتر بود و گویا در سال‌های ۵۸ و ۵۹، تروریست‌ها به ساختمان شهربانی حمله کرده بودند و فرمانده آن را به شهادت رسانده و اموال و سلاح‌های شهربانی را غارت کرده بودند.

حزب دموکرات نیز فعالیت‌های اصلی خود را پس از پیروزی انقلاب اسلامی در مخالفت با نظام در مناطق غربی کشور آغاز کرد. به آشوب کشاندن شهر‌های غربی باعث شد تا نیرو‌های سپاه پاسداران برای مقابله با فعالیت‌های مسلحانه این گروهک عملیات‌هایی را در کردستان طرح ریزی کنند. هرچند سران این حزب متعهد شدند تا از هرگونه فعالیت مسلحانه و حضور در خاک ایران امتناع کنند و تنها به اقدام سیاسی بپردازند، اما حمایت آمریکا و سیاست‌های ضد ایرانی برخی از کشور‌ها در سال ۹۵ اقدام به اعزام نیرو از کشور عراق به داخل خاک ایران و کشتار مردم را کرد.

اگرچه شعار گروهک‌های تروریستی غرب شور بیشتر بر پایه قوم گرایی و قومیت کرد استوار است، اما عملکرد آنان رد به شهادت رساندن بسیاری از مردم کرد نشان می‌دهد بیش از آنکه به دنبال منافع قومی و سرزمینی باشند اهداف دیگری را دنبال می‌کنند. بسیاری از شهدایی که در جریان مقابله با این گروهک‌های در ۴۰ سال گذشته به شهادت رسیدند از مردمان کرد اهل سنت بودند که با مقابله با اقدامات ضد مردمی این گروهک‌ها برخاستند.