✍️هوژین

گروهک تروریستی پژاک چندی پیش در رسانەهایش، برگزاری هفتمین کنگرە خود را اعلام نمود.این هفتمین بە اصطلاح کنگرە این گروهک است کە پس از بیست سال از اعلام وجود این گروهک،اعلام میگردد.
در این مبحث بە موضوعاتی چون مشارکت،چهارچوبها و موضوعات بحث،اهداف و انتخابات این کنگرە می پردازیم.
در بیانیە این گروهک ادعا شدە کە از همە عرصەهای فعالیتی گروهک، اعضایشان حضور داشتە و بحثهایی آزادانە صورت گرفتە است.لکن بحث آزاد زمانی معنا خواهد یافت کە نظرات و دیدگاههای متفاوت،بدون ترس از واکنش متعصبانە و مورد غضب واقع گشتن،بیان گشتە و بە بحث گذاشتە شوند.
لکن ساختار همە گروهکهای تروریستی بە گونەای است کە جزم‌اندیشی عمیق و کورِ حاکم بر تفکرات کادرهای هستە مرکزی،اجازە هیچ‌گونە تغییر یا اصلاحاتی را نخواهند داد و اگر این نظرات از سوی افرادی باشد کە کادر گروهک نیستند و در حد یک فعال یا طرفدار باشند،بیان شود،نسبت بە آن بدبینی حق‌بەجانبانەای نمودە و در پس آن اظهارات،بە دنبال سرنخی از توطئەای می‌گردند.
عکسهای انتشار یافتە در رسانەهای گروهک،نشان از مشارکت تعداد محدودی از کادرهای آن داشتە و این تعداد در مقایسە با ادعای سران گروهک مبنی بر گستردگی حضور و افزایش کادرها و همچنین شرکت افراد از همە عرصەها،جای بسی تٲمل است.این یک واقعیت غیر قابل کتمان است کە شرکت کنندگان در کنگرە از سوی سران گروهک دستچین شدە و تنها افراد مورد اطمینان آنها اجازە حضور خواهند داشت.چون درغیراین صورت، اوضاع از کنترل آنها خارج خواهد شد.چون تجربە کنگرەهای آغازینِ گروهک کە تعداد شرکت‌کنندگان غیرنظامی بیشتر بود و نظرات متفاوتی بیان می‌گشت،سران گروهک را بر آن داشت تا در این زمینە محتاطتر باشند.حضور تنها یک نفر از اعضای وابستە گروهک در اروپا،در این کنگرە،اثباتی بر این مدعاست.همچنین حضور تعداد محدود شرکت‌کنندگان،نشان از کاهش اعضای گروهک دارد.
بیانیەای کە در رسانەهای گروهک پخش گردید، حاکی از تکرار یک رشتە سخنان و بیانات تکراری و دمِ‌دستی سرکردگان گروهک است کە همیشە در ادبیات رسمیشان از آن استفادە می‌کنند. و البتە این بدان سبب است کە محدودیتهای ذهنی و رسمی حاکم، اجازە گفتن چیزی بیش از این را نمی‌دهد.گروهکی کە ادعا میکند کە برای برابری و عدالت در ایران مبارزە مینماید، حتی نتوانستە در بیانیە رسمی‌اش خوانشی درست و دقیق از شرایط کنونی ایران داشتە باشد. این البتە طبیعی است. کسی کە در میان مردم و با مردم نباشد، هیچگاە نخواهد توانست درد مردم و خواست و مطالبات آنها را درک نماید.
در اینجا بە نکتەای اشارە می نمایم کە شاید در ارتباط با کنگرە نباشد، لکن واقعیت وجودی گروهک را در زمینە عدالت آشکار می نماید. اگر بە دقت بە عکسهای کنگرە هفتم پژاک بنگریم میبینیم کە بە غیر از سیامند معینی، همە سران گروهک تروریستی پژاک، کفش های مارک‌دار بە پا دارند. این در حالی است کە کادرهای عادی مجبورند کفش های نامناسب مکاپ را بە پا کنند کە بە دلیل کیفیت بسیار پایین و لطماتی کە بە پا وارد می کند، در طولانی مدت، فرد دچار آسیب های جدی در ناحیە پا می شود. البتە نە این کە سیامند معینی با بقیە سران گروهک فرقی دارد. او ساکن اروپا هست و اگر سالی یکبار هم بە کوه برود، دلش می خواهد با این کفش‌ها پُز بدهد. و کادرهای عادی هم با اراجیفی چون فداکاری و سادەزیستی، شستشوی مغزی می‌شوند.
این حقیقتی است کە اینان قصدی برای مبارزە برای مردم ندارند و بە همین دلیل هم، شاهد تکرار چندین بارە موضوعات و بحث‌های ظاهری در این بە اصطلاح کنگرەها هستیم. فقط گاهی با چاشنی تند و تیزتر!
برگزاری کنگرە در همە احزاب مدرن، موضوعی اساسی و حیاتی، هم برای تداوم حیات و هم برای بەروز گشتن و اصلاحات و تغییرات است و برای گذار از جزم‌اندیشی و تعصب امری ضروری است.
لکن برای گروهک های تروریستی مانند پژاک و امثال آن، حالتی فرمالیتە داشتە و برای نشان دادن چهرەای دمکراتیک‌محور از خود، از آن استفادە می‌شود.
تصمیم‌گیری در مورد زمان، مکان،کلیات، جزئیات و همە نکات مربوط بە کنگرە از سوی پ‌ک‌ک گرفتە شدە و از پشت پردە، هدایت همە امور را بر عهدە دارند. هیچگاە انتخابات در این گروهکها بر مبنای تجربە و یا شایستگی فکری صورت نمی‌گیرد. بلکە هرچە فرد بیشتر وفاداری خود را بە گروهک ثابت نمودە باشد و کمتر لب بە انتقاد و اعتراض گشودە باشد، شانس بیشتری بڕای رسیدن بە قدرت دارد. بە همین دلیل است کە دوبارە چهرەهایی تکراری در تصاویر دیدە می‌شود.
نسل نو کە با همە حربەهای تبلیغاتی این گروهک تروریستی بە آن می‌پیوندند بعد از مدت کوتاهی، این بی عدالتی ها را تاب نمی‌آورند و فرار را با همە مخاطراتش، بر ماندن ترجیح می‌دهند.بە همین دلیل است کە چهرە اصلی این گروهک امروزە و با گسترش رسانەهای اجتماعی و افشاگری‌هایی کە افراد جدا شدە انجام می‌دهند، برملا شدە و در سراشیبی نابودی قرار دارد.ذهنیتهایی پوسیدە کە گمان می‌کنند کە با برگزاری کنگرە، حرفی برای گفتن دارند. درحالی کە این کنگرەها هیچ تفاوتی با هم ندارند، مگر در شمارەهایشان!