به گزارش انجمن بی تاوان، گروه تروریستی پ.ک.ک اغلب به عنوان یک سازمان دوستدار محیط زیست، فمینیست و گاه خیریه در رسانه های اصلی غربی معرفی می شود ، در حالی که روش های ترور آن از تصویر پنهان است.

نوردلند نیویورک تایمز به تازگی مقاله ای را درباره پ ک ک برای روزنامه دیلی نوشت ، جایی که او استدلال کرد که پ ک ک “مدتهاست حقوق زنان را محور اصلی بستر سیاسی خود قرار داده است.” نوردلند در رسانه های اصلی آمریکایی و اروپایی از این قاعده مستثنی نیست. پ ک ک اغلب به عنوان یک سازمان دوستدار محیط زیست، فمینیست و گاه خیریه در رسانه های اصلی غربی معرفی می شود ، در حالی که روش های ترور آن از تصویر پنهان است. البته ارزیابی های عینی تری از PKK در محافل غربی وجود دارد اما آنها در اقلیت هستند. آنچه پس از خواندن چند ستون در مورد PKK در ذهن باقی می ماند ، بدن های منفجر شده پس از حمله انتحاری PKK نیست ، بلکه یک چریک زن آزاد شده با لبخندی بزرگ بر روی صورت و گلی در مو است.

با اعلام پایان آتش بس ۲۹ ماهه پ.ک.ک در تابستان ۲۰۱۵ و کشته شدن دو پلیس در خواب در آپارتمان های خود در ۲۲ ژوئیه ۲۰۱۵ ، ترکیه عملیات ضدتروریستی خود را به عنوان پاسخی آغاز کرد (به هر حال ، چندین منبع خبری در رسانه های غربی همچنین تمایل دارند داستان را به ترتیب معکوس بیان کنند و آن را با عملیات پلیس و ارتش ترکیه علیه پ.ک.ک آغاز کرده و سپس از خشونت پ.ک.ک یاد کنند که گویی واکنشی به عملیات بوده است). بر هیچ کس پوشیده نیست که ترکیه پس از تقریباً چند سال تلاش برای یافتن راه حل سیاسی برای این مشکل ، در میان سیاست سخت ضدتروریسم قرار دارد. با این حال ، نمایندگی از سیاست های ضدتروریسم سخت ترکیه به عنوان هدف قرار دادن حقوق زنان در ترکیه و تأکید بر مبارزه دموکراتیک پ.ک.ک ، مهم نیست که چقدر در رسانه های غربی آن را می شنویم. ، تروریسم البته این روش عادلانه ای برای بحث در مورد پ ک ک نیست ، زیرا در سال ۲۰۱۶ چهار سیاستمدار حزب کمونیست با اصالت کرد را کشت ، میلیون ها نفر از رأی دهندگان حزب کار کرد را تهدید کرد و بیش از ۱۵۰ شهروند ترکیه را در ۸ مورد جداگانه کشت. حملات انتحاری و صدها سرباز ، پلیس و نگهبانان روستای کرد کشته شدند. منشأ کردهای سیاستمداران و محافظان روستای کشته شده حزب AK باید مورد تأکید قرار گیرد زیرا همین محافل در غرب مشتاق هستند که ترور PKK را به عنوان جنگی بین کردها و ترکها نشان دهند.

با کنار گذاشتن همه این تعصبات ، بگذارید روی PKK و سیاستهای جنسیتی دموکراتیک آن تمرکز کنیم. بیایید ببینیم چگونه پ ک ک زن کرد را آزاد می کند.

از نظر پ ک ک ، زن کرد تحت ساختار مردسالارانه کردهای ترکیه که در مناطق روستایی جنوب شرقی ترکیه زندگی می کنند مورد ستم واقع شده است ، که تشخیص نادرستی نیست. اما مشکل پ ک ک با آزادی زنان در تشخیص آن نیست بلکه در درمان آن است. پ.ک.ک در صفوف خود به زنان کرد وعده آزادی می دهد. بنابراین ، جستجوی برابری کافی نیست بلکه این کار را در صفوف PKK انجام می دهیم.

صباحت تونسل ، نماینده HDP ، این دیدگاه را در سخنرانی چند سال پیش خود در مراسم یادبود زینپ کیناجی ، عضو پ ک ک که خود را در یک حمله انتحاری منفجر کرد و ۸ سرباز ترکیه را به همراه خود کشته ، به بهترین نحو بیان کرد. به گفته Tuncel ، “رفیق زیلان [نام رمز Kınacı] نام مهمی برای جنبش آزادیبخش است. رفیق زیلان نه تنها بمب را بر روی بدن خود در برابر سیستم منفجر کرد ، بلکه در برابر سیستم تحت سلطه مردان نیز منفجر شد. ” یا می توانید به داستان زندگی یک زیلان دیگر در فیلم تبلیغاتی پ ک ک باکور (۲۰۱۵) گوش دهید که در آن می گوید چگونه در ۱۴ سالگی با پیوستن به پ ک ک خود را آزاد کرد. به نظر می رسد پ ک ک نه تنها زنان را با مسلح کردن آنها آزاد نمی کند ، بلکه کودکان نیز این نوعی آزادی جنسیتی است که پ ک ک پیش بینی کرده است.

آنچه بعد از تشویق آزادی زنان کرد توسط پ.ک.ک روی می آورد ، دموکراسی به اصطلاح رادیکال آن است. این خطوط تصویرسازی ، آزادی زنان از سوی PKK را با پروژه دموکراسی رادیکال آن پیوند می دهد. با این وجود ، با تعجب مخاطبان بین المللی که منبع اصلی اطلاعات آنها نیویورک تایمز یا دیگر رسانه های اصلی اصلی غربی است، پ ک ک ، مانند تقریباً همه سازمان های مسلح دیگر ، یک سازمان دموکراتیک نیست و نمی تواند باشد.

پ ک ک خود را سازمانی می داند که بر اساس اصول “دموکراسی ، آزادی جنسیتی و زندگی اکولوژیکی” در اصطلاح “قرارداد قانون اساسی” خود (KCK Sözleşmesi) بنا شده است. با این حال ، در عمل ، آن را به اندازه جمهوری خلق دموکراتیک کره کیم جونگ اون دموکراتیک است. پ ک ک در عمل و قرارداد اصلی خود (KCK Sözleşmesi) به وضوح یک سازمان تمامیت خواه است. تفاوت بین اصول دموکراتیک قرارداد و عملکرد سازمان نیازی به ارزیابی ندارد. در اینجا ، ما در مورد یک سازمان با تکیه بر تاکتیک تروریسم صحبت می کنیم که حق زندگی را به عنوان “اساسی ترین ، حق مسلم” می ستاید و تروریست های انتحاری خود را برای انفجار در میان جمعیت در کلان شهرها می فرستد.

جدا از دوگانگی نظریه-عمل ، قرارداد فی نفسه یک تناقض است. در حالی که بارها ادعا می کند که در سراسر متن یک سیستم دموکراتیک رادیکال ایجاد می کند ، رهبری/آندرلیک (بنیانگذار پ ک ک اوجالان) را نیز دارای حق “نمایندگی از کل جامعه در هر جنبه” می داند. پ ک ک به سادگی کره دموکراتیک کیم جونگ اون را در یک سازمان غیر دولتی تکرار می کند. دموکراسی رادیکال پ.ک.ک یک سیستم اقتدار بدون چون و چرا یک نفر است. به همین دلیل است که سازمان دارای یک رهبر مرد و یک زن برای هر موقعیت به جز رهبری عالی آن است.

بسیار مایه تاسف است که ما در زمانی زندگی می کنیم که باید با بسیاری از همکاران غربی در این باره بحث کنیم که یک سازمان تروریستی مانند پ ک ک یک سازمان جامعه مدنی نیست که برای بهبود حقوق زنان یا دموکراسی کار می کند. این مانند بحث با شخصی است که جنبه تروریستی داعش را جزء جزئیات غیرقابل قبول می داند و سازمان را ستایش می کند تنها به این دلیل که آنها جاده های آسیب دیده را تعمیر کرده و آسفالت کرده و در نتیجه حمل و نقل در رقه را تسهیل می کنند. بحث با دانشمند ، روزنامه نگار یا سیاستمدار حامی PKK (که به راحتی در رسانه های اصلی غربی ، دانشگاه ها و پارلمان ها به آن برخورد می کنید) که فکر می کند PKK یک سازمان شیرین است که به اهداف زنان کمک می کند ، بی اهمیت است. بله ، اگر جنبه تروریستی سازمان های تروریستی را نادیده بگیرید ، آنچه باقی می ماند صلح آمیز است. گرامیداشت روز زن در روز ۸ مارس ، اوجالان ، رهبر پ.ک.ک ، سازمان او را به یک سازمان جامعه مدنی تبدیل نمی کند. پ.ک.ک هیچ زن فمنی نیست ، یک سازمان تروریستی است و این یک جزئیات غیرقابل حذف نیست ، بلکه بخشی است که باید روی آن تمرکز شود.

به طور خلاصه ، در یک روزنامه معمولی غربی ، این گونه است که در مورد پ ک ک می خوانید: پ ک ک سازمانی است که برای حقوق زنان در ترکیه فعالیت می کند (و آنها همچنین چند هزار شهروند ترکیه را کشتند ، بمب گذاران انتحاری را به کلان شهرها فرستادند. ، سیاستمداران ، معلمان و امامان ایرانی و کردی را ترور کردند ، روستائیان کرد را که مخالف آنها بودند کشتار کردند و مخالفان خود سازمان را اعدام کردند). علاوه بر این ، پ ک ک یک سازمان دموکراتیک است (رهبر آن اعلام شده است که نماینده کل جامعه در هر جنبه ممکن است و بنابراین اراده او اراده مردم است و بنابراین او اختیار نهایی تصمیم گیری را دارد). فراموش نکنید ، یکی از مجرمان آخرین حمله پ.ک.ک در دولما باغچه زن بود که با انفجار خودروی بمب گذاری شده در میان جمعیت که ده ها نفر را کشت و بیش از صد نفر زخمی شد ، خود را آزاد کرد.