انجمن بی تاوان: اولین مرحله برای کنترل یک ملت از نظر سیاسی،اقتصادی و نظامی، مرحله ایدئولوژی است که به تنهایی شامل خدمات ارتباطی عظیم می گردد که از ظاهر فیزیکی تا نحوه بیان را شامل می گردد و زبان آن نوعی شناخت قبیله ای را به همراه دارد : هر چه روش پسروانه و مهلک باشد، همان قدر نشانه خواسته تایید شده برای رد قیام دربرابر یک نظام اقتصادی فراقبیله ای می باشد و نوعی سندروم است که کاری می کند تا فرد اسیر در این نظام، فریب بخورد.

ادبیات، موسیقی و سینما و تلویزیون بهترین واسطه های این ایدئولوژی هستند . بدین ترتیب است که ستاره های مشهور جایزه های کلانی دریافت می کنند تا در خدمت نقشه های امپریالیستی باشند .

این مطالب می تواند درباره آنچه که از شبکه های تلویزیونی وابسته به فرقه تروریستی پژاک پخش می شود نیز درست باشد . با بررسی اجمالی برنامه های این شبکه ها، رابطه آن با جذب افراد کم سواد روستایی به عنوان عضو، میزان آگاهی آنان از واقعیت های جامعه کرد و آنچه که می خواهند همگی نشان می دهد که :

محتوای برنامه های تلویزیونی پژاک چیزی جز ترویج تروریسم نیست

به جز برنامه های اخبار که خود سرشار از دروغ می باشد بقیه برنامه ها مربوط به تصاویر گرفته شده از جاهای بسیار خوش آب و هوا، دختران و پسرانی که به رقص و پایکوبی در طبیعت می پردازند و از هر گونه قید و بند سنتی خانواده به دور هستند، می باشد . تصویری که ارائه می گردد همراه با آهنگ های احساسی و جملات کلیشه ای هدفمند است که افراد ساده و کم سواد به ویژه نوجوانان را شدیدا تحت تاثیر قرار می دهد و فرد ناخودآگاه دست از زندگی خود می کشد تا به یک زندگی رویایی در محیطی کردی دست یابد . اما با رسیدن به کوههای همیشه پوشیده از برف قندیل در کوهستان های عراق زود متوجه می شود که این وعده ها سرابی بیش نبوده و نیست . اما دیگر دیر است . سرکرده های پژاک فرد را در معرض شتشوی مغزی قرار می دهند طوری که باور کند یا تظاهر به باور کردن بکند که فقط و فقط هر آنچه پژاک می گوید درست است و راه بهشت از کوههای قندیل می گذرد . اگر باور نکند یا تظاهر به باورکردن نکند، و در صورتی که از عملکرد فرقه انتقاد کند به خیانت به مردم کرد و کردستان متهم می شود و نتیجه اش اعدام بدون محاکمه در کوهستان های قندیل می باشد چنانچه این سرنوشت خیلی از جوانان کرد بوده است ( امثال د. ناصر، حاملی،دلیر، آکیف، سیپان و …)

آنچه که تحت عنوان شبکه های تلویزیونی در کشورهای اروپایی و با حمایت و مجوز آنها برای پژاک ” برنامه ” پخش می کند نه  با رسالت اطلاع رسانی تلویزیون سازگاری دارد و نه با واقعیات جامعه کرد . این شبکه ها کاری جز ترویج تروریسم و بدبخت کردن جوانان ساده لوح به نام کرد و کردستان انجام نمی دهند . زمان آن رسیده است براساس قوانین بین المللی مربوط به رسانه ها با این شبکه های مروج تروریسم برخورد گردد و تعطیل شوند.