انجمن بی تاوان : خانواده مهمترین مکان انباشت و انتقال سرمایه اجتماعی بوده و بر آینده اجتماعی، سیاسی و اقتصادی اعضای خود موثر است. این در حالی است که تشکیل خانواده در پ.ک.ک و به عبارت دیگر ازدواج، ممنوع است. جوانان در این گروه مجبورند عواطف و غرایز خود نسبت به جنس مخالف را سرکوب کنند که این مسئله خود زمینه‌های عقده‌های روانی زیادی را فراهم ساخته است. رفتارهایی که در شرایط دیگر و در نحوه برخورد با سایر انسان‌ها، در قالب رفتارهایی بسیار خشونت‌آمیز تجلی کرده و حاصل سرکوب نیازهای طبیعی آنها است. بر اساس خاطرات مندرج از اعضای جدا شده این گروهک، توجه به این مسئله مجازات و تحقیرهای زیادی را از جانب گروه به همراه دارد و موجب کنارگذاشته شدن فرد به مدتی مشخص در گروه خواهد شد.
علاوه براین در سال‌های اخیر شاخه نظامی پ.ک.ک تلاش کرده تا بخشی از نیروهای خود را از میان نوجوانان شهرها و روستاهای مرزی ترکیه تامین کند. «بررسی‌های نهادهای امنیتی ترکیه نشان می‌دهد که ۶۷۹ عضو شاخه نظامی این گروه بین ۱۴ تا ۱۸ سال سن دارند و سرشاخه‌های پنهان در شهرها و روستاهای ترکیه آنها را فریب داده و با وعده‌های فریبنده باعث شده‌اند این نوجوانان خانواده و مدرسه را رها کرده و روانه کوهستان‌های اقلیم کردستان عراق شوند».
این مسئله که پدیده کودک‌سرباز را در این گروهک رقم زده، زمینه‌های ایجاد شکافی عمیق میان فزرندان و خانواده‌ها را فراهم کرده است. در چنین شرایطی فرزندان این خانواده‌ها نه‌تنها از امکان تحصیل و رشد مادی و معنوی مناسب برخوردار نیستند بلکه، زمینه حمایت‌های مادی و معنوی خانواده از آنها به عنوان مهمترین سرمایه اجتماعی سلب شده است. جدا کردن افراد از فضای خانواده و مدرسه و مسلح کردن آنان، نقش مخربی در روح و روان آنها ایفا کرده و موجب اختلال در روند رشد طبیعی آنان را فراهم می‌سازد. سازمان دیده‌بان کرد معتقد است که «ی.پ.گ. شاخه نظامی پ.ک.ک در سوریه، به نیروی کودکان سرباز متکی است». فریب دادن نوجوانان راحت‌تر از فریب دادن افراد بزرگسال است به ویژه اگر به آنها بگویند جنگ آنها یک اقدام قهرمانانه است. کودکان و نوجوانان قادر نیستند در مقابل ایدئولوژی شاخه سیاسی پ.ک.ک در سوریه موسوم به پ.ی.د. به اندازه افراد بزرگسال مقاومت کنند. آنها از ظرفیت ذهنی و فکری کمتری برخوردارند تا بتوانند مقابله نمایند. افراد جوانی که در مقرهای پ.ی.د. و پ.ک.ک بزرگ می‌شوند اغلب بعدا به کادرهای اصلی تبدیل می‌شوند. آنها قادر به جذب شدن در جامعه نیستند و معمولا کم سواد هستند. استفاده از افراد کم سن و سال ابزاری متداول است که این شبه برای ایجاد کادرهای وفادار به‌کار می‌برند. پس علاوه بر پایین بودن شاخص استحکام خانواده، شاخص آموزش و نرخ باسوادی نیز در این گروهک پایین است. پکک از بدو تاسیس مارکسیسم ـ لنینیسم را سرلوحه‌ی کاری خود قرار داده و در همین راستا به نفی و سرکوب تمامی احزاب و گروه‌های رقیب خود پرداخته است. این گروه و شاخه‌های آن پس از گذشت نزدیک به ۴۰ سال از تاسیس آن، نتوانسته گامی کوچک در جهت احقاق شعارهایش بردارد و جایگاه آن در ترکیه و ایران اکنون درحد صفر است؛ در طی چند سال گذشته و پس از به هم خوردن روند مذاکرات ترکیه با این گروه در راستای حل مسائل کردها در ترکیه، شکست‌های سنگینی از ارتش این کشور را متحمل شد و ناگزیر اعضای خود را بار دیگر مجبور به عقب‌نشینی به پشت جبهه خود یا همان اقلیم کردستان در شمال عراق کرد.
حال پکک برای جبران شکست‌هایش در منطقه به ویژه در ترکیه، سعی می‌کند تا مناطق کردنشین سوریه را در مسیر اهداف خود هدایت کند و بدین منظور کتاب‌های درسی کودکان و دانش‌آموزان را برپایه‌ی افکار اوجالان طراحی و چاپ کرده تا شاید از این طریق موفق به شست‌وشوی مغزی کودکان از همان آغاز شود. در چند سال اخیر نیز پس از آنکه بشار اسد رئیس جمهور سوریه کنترل مناطق کردنشین این کشور را به این این گروه و شاخه سوریه‌ای آن سپرد تا در مقابل داعش بجنگند و از مرزهایش در برابر ترکیه محافظت کند، در کلاس‌های درس مدارس منابع درسی را تغییر داده و بسان آموزش‌های ایدئولوژیک پ.ک.ک در کوهستان قندیل و لولان و زاپ، کتاب‌هایی مملو از عکس‌ها و سخنان عبدالله اوجالان چاپ و در اختیار دانش‌آموزان قرار داده که به شدت مورد انتقاد و شکایت خانواده‌ها است. زیرا اولا پ.ک.ک در لیست ترور جهانی قرار دارد و این بدان معناست که منابع درسی آن نیز مملو از خشونت و افراط‌‌گرایی است. ثانیا پ.ک.ک و شاخه‌های آن در سوریه (پ.ی.د و ی.پ.گ و ی.پ.ژ) و شاخه ایرانی آن پژاک و شاخه‌‌ی آن در عراق (پ.چ.د.ک) تماما بر خط مشی و ایدئولوژی مارکسیست – لنینستی استوار است و این در حالیست که کردها اکثرا مسلمان و از این افکار به دور هستند. سایت المانیتور انگلیسی به نقل از «عبدالله حاوز» از مسئولان پ.ک.ک در حوزه آموزشی در کردستان سوریه می‌نویسد: «نظام آموزشی و خودخوانده این منطقه تحت کنترل پ.ک.ک بر اساس ایدئولوژی عبدالله اوجالان تعیین شده و پ.ک.ک از این طریق تبلیغات خود را به کودکان مدارس تلقین می‌کند». این سایت در حالی این نظام آموزشی را ایدئولوژیک می‌داند که در این کتب آموزشی، اوجالان رهبر همه جهان معرفی شده و ایدئولوژی او خدمت به همه جهان معرفی می‌شود.
نقض حقوق کودکان، تنها در دوری آنها از خانواده، آموزش‌های نظامی و ایدئولوژیک خلاصه نمی‌شود. گزارش‌های مختلف از پلیس بین‌الملل و پلیس اروپا نشان می‌دهد که پ.ک.ک از کودکان برای فروش مواد مخدر در اروپا استفاده می‌کند. دکتر عبدالرحمن شات، استاد علوم اسلامی دانشگاه هامبورگ، در این‌باره می‌گوید «در هامبورگ آلمان چند سال پیش پلیس گزارش کرد پ.ک.ک کودکان را از ترکیه می آورد و حتی هنوز سه روز از آمدن کودکان نمی‌گذرد که با مواد مخدر دستگیر می‌شوند؛ نه زبان می‌دانند نه پول را می‌شناسند فقط با زبان اشاره چیزهایی را می‌فهمند. روزنامه‌ها به صورت مفصل به این بحث پرداختند و گفتند هزاران نمونه از این نوع کودکان در پ.ک.ک وجود دارند».
همانگونه که توضیح داده شد، پ.ک.ک با سرلوحه قراردادن اهداف سیاسی و نظامی برای خود، از مهمترین شاخص‌های سرمایه اجتماعی و انسانی چون خانواده، آموزش و بالابردن سطح سواد در میان اعضای خود و به طور کلی حفظ حقوق انسانی آنها دور مانده است. بر اساس تعاریف موجود، چیزی به نام سرمایه اجتماعی در پ.ک.ک بی‌معناست. جوامع و گروه‌های گوناگون همواره درتلاش‌اند تا با بالابردن سطح این شاخص‌ها در درون خود، به تقویت اهداف و خواسته‌هایشان بپردازند؛ با این حال، هرچه تعلق‌خاطر اعضای این گروهک به خانواده، ازدواج، آموزش‌های غیرایدئولوژیک و …. کمتر باشد، بیشتر مورد حمایت و توجه قرار می‌گیرند. پ.ک.ک با چشم‌پوشی از این شاخص‌ها، در مسیری متفاوت حرکت می‌کند. اگرچه تسلط دولت‌های ایران و ترکیه بر منطقه و قوانین بین‌المللی موجود در این حوزه با تمرکز بر عدم به‌کارگیری افراد زیر ۱۸ سال، زمینه کاهش جذب نیرو در میان آنها در سال‌های اخیر را فراهم ساخته است، اما این گروه در تلاش است تا به همین روش و با حفظ اهداف نظامی و سیاسی به حیات خود تداوم بخشد. باید منتظر بود و دید که نتیجه این تداوم رفتارها چه می‌شود.
